Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

Η αλήθεια και η "αλήθεια"

"Πολεμόχαρη φυλή του διαδικτύου καλησπέρα. Και απόψε θα σας πω τις ειδήσεις όπως τις καταλαβαίνω εγώ και όχι όπως θα σας τις έλεγε το κάθε κρατικόφιλο φερέφωνο." Για όσους αναγνώρισαν το ρήμα της πρότασης, ανήκει καθ'οκληρία στη Μαλβίνα Κάραλη. Είκοσι χρόνια πριν, στα πρώτα χρόνια της πρώτης, φοιτητικής μου περιόδου, παρέα με τα βιβλία και τις διαλέξεις είχα την τύχη να παρακολουθώ τις εκπομπές της Μαλβίνας στην ελληνική τηλεόραση. Η Μαλβίνα ήταν ένα άτομο με απίστευτη μόρφωση, καλύτερη και ανώτερη από πολλών καθηγητών πανεπιστημίων. Μέσα από τις σατιρικές τις εκπομπές, τα αντιδελτία, όπως τα αποκαλούσε, παρουσίαζε τις ειδήσεις όπως αυτή τις καταλάβαινε και όχι όπως οι προπαγανδιστές θα μας τις έλεγαν. Και με τον όρο "προπαγάνδα" αναφέρομαι σε κάθε μορφής διαστρέβλωση, προκειμένου να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια και να μας παρουσιάσουν το μαύρο για άσπρο..

Η πρώτη μου έντονη επαφή με την προπαγάνδα έγινε επίσης εκείνο τον καιρό. Είχε "λυθεί" το πρόβλημα με την ονομασία των Σκοπίων (το πόσο λύθηκε το ζήτημα το αντιλαμβανόμαστε πλήρως) και δύο εφημερίδες αντίθετων συμφερόντων είχαν την πιό κάτω πρωτοσέλιδη είδηση: Η πρώτη, είχε τίτλο "Αίσχος, τα δώσαμε όλα στα Σκόπια" και η δεύτερη "Θριαμβευτική νίκη στο Σκοπιανό".
Από τότε, έχω μάθει να αναζητώ την αλήθεια πίσω από την "αλήθεια" και οφείλω να ομολογήσω ότι η Μαλβίνα έκανε πολύ καλά τη δουλειά της, παρότι αυτό, για όσους αντιλαμβάνονται εύκολα την απάτη και την προπαγάνδα, τείνει στις μέρες μας να είναι κουσούρι...

Η κύρια είδηση της εβδομάδας είναι ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο ! Χαράς ευαγγέλια. Όλα τα πονεμένα αδέλφια μας, στο δημόσιο ξεκινούν να διεκδικούν τα δίκαια που τους στέρησαν τα τελευταία χρόνια. Ο φίλτατος κ. Γλαύκος Χατζηπέτρου οδηγεί τη Δημοκρατία στο δικαστήριο επειδή οι δημόσιοι υπάλληλοι στερήθηκαν άδικα μέρος του μισθού και των αυξήσεων που (με βάση την κοινή λογική..) ποτέ τους δεν δικαιούνταν! Μισθούς, αυξήσεις και συντάξεις που δεν προήλθαν ποτέ από πλεονάσματα αλλά πάντοτε από αύξηση του δανεισμού. Επίσης, πρόσφατα ο κρατικοδίαιτος πλέον συνεργατισμός, με άλλα 200 εκ. ευρώ ζημιές, διεκδικούσε (και αυτός) αυξήσεις ! Δίκαιο και λογικό, για το μικρόκοσμο στον οποίο ζούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι..

Έλα όμως που πίσω απο τις λέξεις κρύβεται μια διαφορετική αλήθεια. Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι (και κάποιοι Κύπριοι..) ομολογούν ότι δεν θα αλλάξει τίποτε.. Το χρέος θα είναι εκεί και θα πρέπει να το ξοφλήσουμε.. Ήμασταν σε μνημόνιο ακόμα και όταν δεν το ξέραμε, διότι πολύ απλά τρώγαμε δανεικά που δεν επιστρέφαμε. Σε κάθε χώρα που οι ολίγοι λεηλατούν τα διαθέσιμα, αυτή η χώρα είναι διαχρονικά σε μνημόνιο, έστω και ανεπίσημα. Για απτό παράδειγμα έχουμε δύο δίδυμα φαινόμενα, την Ελλάδα και την Αργετινή. Οι έχοντες, ξένοι παράγοντες τους παρέχουν μια στοιχειώδη ελεημοσύνη, απο καιρού εις καιρόν, απλά για να μην πεθάνουν. Και οι εθνικοί παράγοντες είθισται να τρώνε με δύο μασέλες αυτά τα ψίχουλα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι επόμενες γενιές..

Γι αυτό το λόγο ήμουν και παραμένω επικριτικός με όσους εμπλέκονται στην κάθε διακυβέρνηση.. Είμαι πολύ επικριτικός με τη διακυβέρνηση Κληρίδη. Άνοιξε το δρόμο της ανομίας και της ατιμωρησίας. Επι Κληρίδη λεηλατήθηκε το Χρηματιστήριο και δόθηκε το μήνυμα ότι όποιος κλέψει δεν θα τιμωρηθεί. Από τότε το πλυντήριο της Μεσογείου απέκτησε το χείριστο όνομα και με βούλα.Είμαι επικριτικός με τη διακυβέρνηση Παπαδόπουλου. Επι των ημερών της συνέχισε η μαύρη μας τρύπα να διογκώνεται και για να καλυφθεί προχωρήσαμε στο πρώτο κούρεμα. Ναι, για όσους δεν το θυμούνται, το πρώτο κούρεμα έγινε επι Τάσου Παπαδόπουλου και εύσχημα ονομάστηκε "φορολογική αμνηστεία". Αυτή η πρακτική είναι κοινή σε όλα τα κράτη - απατεώνες. Την ώρα που η διακυβέρνηση ξεμένει από χρήμα δίνει σε ημέτερους "μεγαλοκαταθέτες" την ευκαιρία να επιστρέψουν καταθέσεις που λιμνάζουν στην Ελβετία και το Λουξεμβούργο. Σε μας ήταν λίγο πιο εύκολο. Είχαμε αρκετές κρυμμένες καταθέσεις που έπρεπε να βγουν στην αγορά. Ακομη κι άν οι αριθμοί αυτοί θα δημιουργούσαν το φαινόμενο της πυραμίδας.. Ταφόπλακα έβαλε φυσικά ο εκ Δικώμου Χριστόφιας ο οποίος για να καλύψει τις συνεχείς τρύπες έκανε άλλο ένα δάνειο..

Για να γελάσετε και να κλάψετε απλά θυμηθείτε την περίοδο αποχώρησης Χριστόφια και ανάληψης καθηκόντων απο τον Ανανστασιάδη. Ο αποχωρών βροντοφώναζε ότι το ΑΚΕΛ είναι σε θέση να διαχειριστεί την κρίση (στηριγμένο στην πενταετή πρότερη ικανότητα που επέδειξε) ο Νίκαρος διαβεβαιώνοντας μας ότι έχει έτοιμο σχέδιο εξόδου. Τα αποτελέσματα και τη ψυχρή αλήθεια των όσων έγιναν τα ξέρουμε όλοι. Κανένας τους δεν είχε ιδέα ή στρατηγικό σχεδιασμό.. Στην καθομιλουμένη, διώξαμε τη Σκύλλα και φέραμε τη Χάρυβδη.. Γι αυτό ακριβώς θα είμαστε σε μνημόνιο ακόμα και μετά θάνατο. Γιατί όλοι αυτοί που έκλεβαν συνεχίζουν να κλέβουν ατιμώρητοι, λόγω ανικανότητας ή συγκάλυψης των υπευθύνων. Γιατί μέχρι και σήμερα οι ένοχοι δεν πλήρωσαν όσα έκλεψαν για να φοβηθούν όσοι δεν έκλεψαν ακόμα... Γιατί σήμερα, μπορεί να κλέβουν λιγότερο αλλά και πάλι κλέβουν μόνο από δανεικά που θα αποπληρώσουν οι επόμενες γενιές.. Τα οποία χρέη δημιουργούνται και αυξάνονται θα πρέπει να πληρώσουν τα δικά μας εγγόνια και δισέγγονα.

Το μνημόνιο έφυγε αλλά και πάλι, είναι και παραμένει εδώ.. Γι αυτό όποτε θα ακούτε τους νέους υποψήφιους να σας υπόσχονται και να δεσμεύονται, εσείς απλά να θυμάστε τη Μαλβίνα. Πέθανε αρκετά νέα, αλλά τουλάχιστον πρόλαβε να ανοίξει τα μάτια σε μερικούς που διαφορετικά θα αποκαλούνταν "αρνιά". Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που την γνώρισα, έστω και μέσα απο την τηλεόραση.. Αναζητήστε την στο youtube για να ανοίξετε τα μάτια σας..

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Η ψευδαίσθηση της επανεκκίνησης και τα διαχρονικά ανέκδοτα της εκάστοτε κυβέρνησης

Αυτό το Σαββατοκύριακο, στο μυαλό μου γύρισαν και πάλι οι κατ'εξακολούθησην χρεοκοπούντες. Οι χώρες που ανα πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια αναγκάζονται να ομολογήσουν ότι το ταμείο τους είναι άδειο και να προχωρήσουν σε επώδυνα μέτρα, σε βάρος του λαού τους. Η χρεοκοπία, σαν φαινόμενο, προδίδεται απο πολλά μικρά-μικρά σημάδια, σε μια εκτεταμένη, ανεπίσημη περίοδο, μέχρι την ημέρα της επίσημης ομολογίας-παραδοχής. Αυτό μπορεί να επισημανθεί τόσο με άμεσα όσο και με έμμεσα δεδομένα, όποια είναι διαθέσιμα ή πιο εμφανή. Σε μιά πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση, της Μπολιβαριανής Πρεσβείας της Βενεζουέλας, ξαναθυμήθηκα και την κατάρα των φυσικών πόρων όπου εκμεταλλεύεσαι το φυσικό σου πλούτο, όσο μπορείς, αλλά μόνο πρόσκαιρα και χωρίς να βάλεις τα θεμέλια για την περίοδο των ισχνών αγελάδων που θα ακολουθήσει. Η διακυβέρνηση Τσάβες, εκμεταλλευόμενη την τότε ψηλή αξία του πετρελαίου, έδινε στους πολίτες της παροχές που σήμερα δεν είναι πλέον δυνατές. Η δική μας διακυβέρνηση Χριστόφια έδινε παροχές στηριζόμενες στο πλασματικό πλεόνασμα της διακυβέρνησης Παπαδόπουλου και τα δάνεια της Ρωσίας. Η χρεοκοπία μας ήταν προδιαγεγραμμένη απο το 2007, με άφθονα άμεσα και έμμεσα δεδομένα, τόσο απο τα εθνικά στοιχεία όσο και απο τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, σε μια παντελή κακοδιαχείριση της αρχής του κινδύνου της συστημικότητας. Και όταν ακούτε ότι έφταιγαν οι τράπεζες, απλά να γελάτε με τη διαστρέβλωση των επίσημων στοιχείων που επιχειρείται.

Στα άμεσα επερχόμενα καταναγκαστικά δεδομένα είναι η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, όπου υπάρχει (πχ. Βενεζουέλα, Τουρκία, Σερβία, Ρουμανία), μια ομολογία της αποτυχίας συνύπαρξης στην τρέχουσα ισοτιμία, ή η εσωτερική υποτίμηση, σε καθεστώτα νομισματικών ενώσεων (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ίρλανδία), που συνοδεύεται απο τη μείωση των μισθών και των συντάξεων και την αύξηση της φορολογίας. Στα έμμεσα δεδομένα περιλαμβάνονται τα νοσοκομεία χωρίς κρεβάτια και φάρμακα  [ βασικά το να κόβεις απο την υγεια - και την παιδεία - του πολίτη για να εξυπηρετήσεις τις προγενέστερες - χυδαίες - αυξήσεις τρίτων, τα μπόνους ή τις δόσεις των φανερών (και κρυφών) δανείων ], μια δημόσια διοίκηση χωρίς τηλέφωνα και απαντήσεις στις κλήσεις ή/και επιστολές των πολιτών και οι συνεχείς αυξήσεις σε μισθούς και μπόνους των "ημετέρων" ημικρατικών, με χρήματα προερχόμενα απο συνεχώς αυξανόμενα δανεικά, μια τεχνική ξεπλύματος ίδιας με των συστημάτων πυραμίδας. Έναν αιώνα πριν, η Ελλάδα είχε ήδη αποβληθεί απο την Λατινική Νομισματική Ένωση ( πιάστηκε να κλέβει στοζύγι του χρυσού ) και είχε ήδη επανενταχθεί, λίγο πριν η Λατινική Νομισματική Ένωση κυρηχθεί οριστικά εκλιπούσα απο τις ισχυρότερες χώρες ( που έκλεβαν μέσω της συνεχούς των χαρτονομισμάτων τους..). Η σημερινή εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσομοιάζει με την εικόνα της ΛΝΕ έναν αιώνα πριν - ανεπίσημα εκλιπούσα, περιμένει την επισημοποίηση του θανάτου της.

Η Κύπρος, σε αντίθεση με τη Βενεζουέλα και την Ελλάδα που σαν πιο παλιά κράτη είχαν την "τιμή" να ξαναχρεοκοπήσουν, εντάχθηκε, σχετικά πρόσφατα, στη λίστα των κατ'εξακολούθηση χρεοκοπημένων χωρών απο το 2001, ανεπίσημα ! Απο τότε, πολύ απλά το χρήμα τείνει να εξαφανίζεται με ταχείς ρυθμούς και χωρίς αναστροφή του φαινομένου απο την εκάστοτε διοίκηση. Αρχής γενόμενης απο το ΧΑΚ, η Κύπρος έχασε σταδιακά τα χρήματα της τότε κεφαλαιοποίησης και των μερισμάτων που έπονταν στα επόμενα χρόνια. 10 δις λίρες / 17 δις ευρώ, απώλειες μόνο απο τον αφανισμό της κεφαλαιοποίησης και τα μερίσματα που θα προέκυπταν. Κάντε το συσχετισμό με την επίσημη χρεοκοπία μας και τα ποσά που απαιτούνταν πριν δύο χρόνια για να μην ανακοινωθεί το μοιραίο για να συνδέσετε ο,τι το ανεπίσημο και ο,τι το επίσημο στο μαγείρεμα των οικονομικών μας αλχημειών. Η περίπτωση της HellasJet, και της Eurocypria έπειτα, αποτελούν δύο περιπτώσεις των αφανών υποχρεώσεων που εμφανίζονται ξαφνικά και αποκαλύπτουν την εκτεταμένη ασυδοσία. Οι διασώσεις των Κυπριακών Αερογραμμών, της Αρχής Κρατικών Εκθέσεων που κράτησε αρκετά αλλά έληξε όταν τα δανεικά άρχισαν να στερεύουν είναι πιστή αντιγραφή κάθε ανίκανης και διεφθαρμένης διακυβέρνησης. Με τον ίδιο ακριβως τρόπο έσκασε η Ολυμπιακή Αεροπορία (με κόστος διάσωσης 1 εκατομύριο ευρώ ημερησίως) και το χυδαίο κομματικό ρουσφέτι στο οποίο βασίστηκε. Πιο καλοκρυμμένα μυστικά που ακόμα δεν είδαν εκτενώς το φως της δημοσιότητας και φυσικά έπονται είναι η ΑΗΚ, η ΑΤΗΚ, το ΡΙΚ και τα κρατικά πανεπιστήμια.

Με την ίδια λογική στην οποία στήθηκαν όλες οι πιο πάνω πυραμίδες, ο καθένας μας (όπως κι εγώ με τη σειρά μου) είναι ένας επιτυχημένος και πολυεκατομυριούχος επιχειρηματίας. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα πρόεδρο και μια βουλή που να μας υπογράφουν φανερά και κρυφά τις ενισχύσεις που απαιτούνται για να εγγράφουμε επιχειρήσεις και άμα και όσο οι επιχειρήσεις αυτές παρουσιάζουν ζημιές, να μας τις καλύπτουν. Σε μια πιο εκτεταμένη αναζήτηση, λίγο παλιότερα αναζήτησα τα εκατομύρια του Μιλόσεβιτς και τον τρόπο με τον οποίο ξεπλύθηκαν και διαχύθηκαν στην ντόπια αγορά. "Αν ξέραμε ότι οι βαλίτσες και τα δολάρια δεν ήταν μετρημένα θα είχαμε πάρει κι εμείς το κατιτίς μας" μου είχε εκμυστηρευτεί παλιότερα μέλος της διακίνησης. Τα λεφτά του Γιουγκοσλαβικού λαού ξεπλένονταν προς όφελος μιας άλλης ολογαρχίας, λίγο πιο μακρυά, ευνοώντας πρόσκαιρα μια άλλη ελιτ. Την ίδια περίοδο, το μοντέλο του Τσαουσέσκου, στη Ρουμανία, παρουσίαζε την απόλυτη ευδαιμονία και πρόοδο, αποκρύπτοντας το πασιφανές, ότι ο λαός πέθαινε απο πείνα. Είναι αξιοσημείωτες οι φωτογραφίες των Ρουμάνικων πουλερικών εκείνης της περιόδου. Δεν μπορούσαν ούτε τα πουλερικά να βρούν τροφή, να φάνε για να προλάβουν να μεγαλώσουν και να θρέψουν το Ρουμάνικό λαό. Με την κατάρρευση του καθεστώτος, καθένας που αντιλαμβανόταν τα γεγονότα, εγκατέλειπε τη χώρα για την αναζήτηση καλύτερης τύχης, μια διαχρονική συνταγή δοκιμασμένη τόσο απο τους Σοβιετικούς και τους Αλβανούς της δεκαετίας του '90 και απο τους Έλληνες και Κύπριους πιο πρόσφατα.

Η Ελλάδα βρίσκεται στη λίστα αυτή των χρεοκοπιών απο το 1821. Επίσης ανεπίσημα ! Επίσημα, άν θυμάμαι καλά, ξεκίνησε το 1827. Υπάρχει ένα αλάνθαστο μοντέλο διάγνωσης που ακόμη και οι δικοί μας πανεπιστημιακοί προσπαθούν να αποκρύψουν, όσο (ακόμη..) τρώνε ανενόχλητοι. Μόνο που τα συσσωρευμένα ελλείμματα και ο συνεχής δανεισμός για να καλύπτεις τις ζημιές και τις καταχρήσεις σε φέρνει στη μέρα εκείνη που ανακοινώνεις, επίσημα πιά, την αποτυχία σου, ως ηγέτη και ως λαού. Αυτό δεν είναι τίποτα διαφορετικό απο το "σύστημα της Πυραμίδας", που πολύ εύστοχα ανέλυσε ο Hyman Minsky. O μακαρίτης Minsky, πέθανε έχοντας προλάβει να γράψει το επικό σύγγραμμα " Can "It" happen again ? ". Ο εξαιρετικός αυτός επιστήμονας πέθανε αφήνοντας μας ένα πολύτιμο τεκμήριο που στην περίοδο εκείνη, της απουσίας του διαδικτύου, δεν μπορούσε να τεκμηριώσει επαρκώς σαν διαχρονικό φαινόμενο. Στην ουσία, "It" happens, καθημερινά, επίσημα και ανεπίσημα. Και όποιος το αντιλαμβάνεται έγκαιρα, μπορεί να ξεφύγει του κανόνα.

Αυτές τις μέρες στα δικαστήρια καταγράφηκε παράλληλα και η υπερίσχυση του γράμματος του νόμου έναντι του πνεύματός του. Το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων εισέπραττε τις υποχρεωτικές εισφορές μας (ποσά για αναγκαστική κάλυψη των αναγκών μας σε τριάντα με πενήντα χρόνια απο σήμερα ) και τις μετέτρεπε σε (χθεσινούς!) μισθούς - αυξήσεις και μπόνους - για τα κομματόσκυλα των πιο πρόσφατων βαρόνων-ληστών μας. Έξυπνη και παράλληλα βλακώδης πρακτική που για όσους την αντιλαμβάνονταν, στην πραγματική της έκταση, οδηγούσε, βήμα-βήμα, στη μέρα της επίσημης αποκάλυψης. Η δική μας μέρα αποκάλυψης σημειώθηκε το Μάρτιο του 2013, πολύ απλά γιατί η λεηλασία ( ή πιο επίσημα, η συστημικότητα ) έφτασε σε ένα όριο που κανένας ντόπιος ή ξένος δεν ήθελε να συντηρήσει με τα δικά του χρήματα. Η (πιο πρόσφατη) περίοδος αποκάλυψης για της Ελλάδα είναι το διάστημα του έτους 2015. Την περασμένη βδομάδα έφτασε να ξεπουλήσει τον τραπεζικό της κλάδο σε ξένα κεφάλαια, με θλιβερα μεγάλη έκπτωση, πιστεύοντας ότι έτσι θα σωθεί. Μάταια, βέβαια, όπως θα δείξει το σύντομο μέλλον..

Αυτές τις μέρες, με την αύξηση του εκλογικού μέτρου, ξανα-ανακαλύπτουμε ταυτόχρονα το έλλειμμα και το σταδιακό θάνατο της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο (μετά την τελευταία ενίσχυση της ολιγαρχίας) μοιάζει με κακογραμμένο ανέκδοτο. Μιας "δημοκρατίας" που στόχο έχει να ενισχύει, να ταϊζει και να συντηρεί το υφιστάμενο κομματικό κατεστημένο, σε όλες του τις θέσεις και μορφές και για όσο βρίσκουν χρήματα να ιδιοποιούνται. Μιάς "δημοκρατίας" που είναι περίτεχνα σχεδιασμένη να συντηρεί τη διαφθορά και την καλοπέραση της πολιτικής ομάδας που καταλαμβάνει την εξουσία σε βάρος της πλειοψηφίας.Οι μέρες αυτές βέβια θα οδηγήσουν (αναγκαστικά..) είτε στην αφύπνηση μας απο το λήθαργο ή στην οριστική μας διάλυση. Η ιστορία διδάσκει ότι σε κάθε τέτοια περίοδο οι καταστάσεις αυτές θα οδηγήσουν σε ριζικές αλλαγές και σε μια πιο αληθινή δημοκρατία ή στην φυσιολογική υποταγή μας στους βαρβάρους. Σε μια Δημοκρατία που λειτουργεί μόνο στο όνομα, αλλά όχι στην ουσία της, το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Μέχρι τότε ο (σημερινός μας) πρόεδρος θα μας διασκεδάζει με τα ανέκδοτα του περι επανεκκίνησης και μέχρι τότε, ο λαός μας θα υποκρίνεται ότι οι "δικοί του" είναι οι καλύτεροι για να αναλάβουν.

Η, επίσης, πρόσφατη ψήφιση της Βουλής των Αντπροσώπων για ενασχόλιση των δημοσίων υπαλλήλων με τα κοινά και η κατοχή κομματικών και πολιτικών αξιωμάτων απο μέρους τους καταδεικνύει την πλήρη ανάπτυξη του ολιγαρχικού κατεστημένου και το επερχόμενο σκάσιμό του. Μπορούν να επιβιώσουν μόνο όσο καταφέρνουν να διατηρήσουν το στημένο σκηνικό που υλοποίησαν, στηριζόμενοι, πάλι πρόσκαιρα, στα κορόιδα που τους συντηρούν . Και, όπως η ιστορία διδάσκει, κάθε ολιγαρχικό κατεστημένο, όπως ακριβώς σκάει στην Ελλάδα ανα μία με δύο δεκαετίες, ακριβώς έτσι θα σκάει και στην Κύπρο, όσο η διαφθορά προελαύνει. Μέχρι που να διορθωθεί κάτι, τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος θα ανήκουν στην κατηγορία των κατ'εξακολούθηση χρεοκοπούντων, αισθανόμενοι περήφανοι για την εντιμότητα και την αποδοτικότητα που δεν έχουν. Οι Μιλόσεβιτς και οι Τσαουσέσκου του τόπου μας θα αρνούνται μέχρι την ώρα της οριστικής πτώσης τους ότι είναι παντελώς χρεοκοπημένοι. Τόσο οικονομικά, αλλά προτίστως ηθικά..

Ο Νίκος Ραφίδιας [ προσωπική ιστοσελίδα ] είναι Πολιτικός Επιστήμονας και ενεργός πολίτης στα πλαίσια της δημιουργίας ενός υγιούς Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το κείμενο αυτό γράφτηκε επειδή κατα την άποψη του η ενίσχυση του ελέγχου της ασυδοσίας είναι η μόνη διέξοδος για την εξυγίανση της κρατικής μας μηχανής.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Ένα ψευδοκράτος, μια εκλιπούσα και μια φαινομενική επανεκκίνηση

Σαν σήμερα, το 1983 δημιουργήθηκε το ψευδοκράτος, στη μισή μας πατρίδα. Τα τελευταία στοιχεία όμως καταδεικνύουν ότι οι σχεδιασμοί για τη δημιουργία του πηγαίνουν πολύ πιο πριν, στο 1963 [άρθρο Φιλελεύθερου]. Το στοιχείο αυτό καταδεικνύει την παντελή αντίθεση μιας ομάδας ανθρώπων με στόχους και όραμα σε σύγκριση με μια αντίστοιχη ομάδα που έχει μάθει να αυτοσχεδιάζει για την επόμενη στιγμή και μόνο. Έχουμε σύγκρουση μιας στοχευμένης και μακροπρόθεσμης στρατηγικής που απο το 1963 που τέθηκε ο σχεδιασμός υλοποιήθηκε σε πρώτη φάση το 1974 και σε δεύτερη το 1983 και μια αντίστοιχη ομάδα που σήμερα έφτασε να αποκαλείται εκλιπούσα και απο τότε προσπαθεί να επαναφέρει τη διαίρεση σε ένα ενιαίο κράτος, χωρίς όμως ένα στοιχειώδη στρατηγικό σχεδιασμό διαρκείας.

Την περασμένη Παρασκευή, η νεολαία της "εκλιπούσας" συγκεντρώθηκε ( χωρισμένη σε δύο ξεχωριστές ομάδες..) στην πύλη Αμμοχώστου για να εκδηλώσει την επιθυμία της για τερματισμό της κατοχής. Η πρώτη ομάδα είχε σαν σύνθημα "Η Κύπρος ανήκει στο λαό της" και η δεύτερη το "Η Κύπρος είναι Ελληνική". Τα δελτία ειδήσεων ανέφεραν ότι υπήρξαν συμπλοκές μεταξύ των δύο ομάδων. Δίδαγμα πρώτο. Η νεολαία της "εκλιπούσας" δεν έχει αποφασίσει τί να προτείνει συνολικά για την πραγματική επίλυση του προβλήματος. Δίδαγμα δεύτερο, συγκεντρώθηκαν σε ένα σημείο που κανένας στην απέναντι όχθη (είτε οπαδός της επανένωσης, είτε οπαδός της διχοτόμησης) δεν τους έβλεπε.

Μελετώντας τη διαχρονική πορεία του Ελληνισμού μπορούμε να διαπιστώσουμε την επανάληψη της ιστορίας, με τον μανδύα της φάρσας. Απο τα χρόνια του Περικλή μέχρι και σήμερα, ο Ελληνισμός κινείται σε μια πορεία πλήρους παρακμής και μιάς περιστασιακής ευσεβούς αναγέννησης (ευσεβοποθισμός). Πρόσφατα εντόπισα ότι αυτή η παρακμιακή πορεία περιγράφεται εξαιρετικά στους Βατράχους του Αριστοφάνη. [  πολλές φορές...έπαθε η πατρίδα το ίδιο με τους πολίτες τους τίμιους και καλούς, και με το αρχαίο νόμισμα και με το καινουριοκομμένο...
τ'αρχαία, ...γενικώς είναι ωραιότατα...και καλά δοκιμασμένα και μεταξύ των Ελλήνων και στα μέρη των βαρβάρων όλα, καθόλου δεν μεταχειριζόμεθα αυτά, αλλά τις παλιομονέδες, που'ναι μέσα χάλκινες...πολύ κακοκομμένα,
κι απ τους πολίτες, τους καλούς...όλους τους βρίζομε...
τους κίβδηλους...τους ξένους και τους δούλους...μεταχειριζόμεθα...]
Αριστοφάνη: Βατραχοι - ΠΑΠΥΡΟΣ, 1975 [ Χορός, 718-736 ]

Ο Αριστοφάνης, περιγράφει εξαιρετικά, με την κωμική του πένα, τη διαχρονική επιλογή των Ελλήνων να στηρίζουν τους κίβδηλους και τους καιροσκόπους αντί τους ανθρώπους με γνώση και υπόβαθρο (άν σας λέει κάτι για τη σημερινή μας κατάσταση..). Παράλληλα όμως καταγράφει και την οικονομική πτυχή του ζητήματος, τη μορφή κουρέματος που επικρατούσε στην αρχαιότητα. Ελλείψη χρυσού ( κυρίως μετά απο τους πολέμους που έχαναν..) χρησιμοποιούσαν παλιομονέδες, χρήματα που αντάλλασσαν μέν μεταξύ τους αλλά στην ουσία δεν είχαν την παραμικρή αξία στο εξωτερικό. Η εικόνα είναι εξαιρετικά γνώριμη άν υπολογίσουμε την περσυνή μας χρεοκοπία. Δώσαμε την ευκαιρία σε κίβδηλους και καιροσκόπους να ιδιοποιηθούν την περιουσία μας και αναγκαστήκαμε να εκλιπαρούμε τους ξένους για να μας παρέχουν ελεημοσύνη και την ψευδαίσθηση ότι θα επανεκκινήσουμε. Τίθεται όμως ένα βασανιστικό ςερώτημα. Ποιός θα ηγηθεί της επανεκκίνησης μέσα σε ένα σαθρό σύστημα ατιμωρησίας και συγκάλυψης ; Και επιπρόσθετα, ποιός σοβαρός επενδυτής απο το εξωτερικό θα ρίξει τα χρήματά του σε μία συνεχώς καταρρέουσα κοινωνία, χωρίς ηθική και ευνομία, γνωρίζοντας με μαθηματική ακρίβεια ότι τα χρήματα του θα καταλήξουν στον πίθο των Δαναϊδων  ;

Ένας οποιοσδήποτε σοβαρός ερευνητής μπορεί να βεβαιώσει ότι το σημερινό μας σύστημα έχει ήδη κρεπάρει. Την περασμένη Παρασκευή θα γινόταν η δίκη ενός δικηγόρου που αρνείται να καταβάλει κοινωνικές ασφαλίσεις. Η δικαιοσύνη έκρινε ότι έπρεπε να μετατεθεί σε νέα ημερομηνία. Με τον τρόπο αυτό, η διεφθαρμένη κοινωνία των αρχόντων κέρδισε χρόνο, για να παραλάβει άλλη μια δόση χρηματων που δεν θα φτάσει στον κόσμο που υποφέρει αλλά θα γεμίζει καλά το δικό τους στομάχι, για κάποιους επιπλέον μήνες. Το ποσό αυτό (φυσικά..) θα αποπληρωθεί απο τα δικά μας παιδιά και εγγόνια. Η απόφαση του δικηγόρου Μιχάλη Παρασκευά να αναζητήσει νέα διαχεριστική δομή για το σύστημα των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και απαντήσεις για την εξαφάνιση αυτών των ποσών, στο δαιδαλώδες τοπίο της διαχρονικής  κατασπατάλησης του, κρύβει μια πικρή αλήθεια. Μέχρι και σήμερα, το ισχύον σύστημα επιτρέπει στους επιτήδειους να πάρουν την αποταμίευση των πολλών (που θα έβλεπαν σε μελλοντικό χρόνο σαν σύνταξη και ιατροφαρμακευτική κάλυψη) και να τη μετατρέψουν σε σημερινούς μισθούς και προνόμια για τους ίδιους. Με αυτό τον αισχρό τρόπο, επι δεκαετίες οι αυξανόμενοι μισθοί του δημοσίου και η πλασματική ευημερία που δημιούργησε στους προνομιούχους κατέδειξε ότι δεν ήταν τίποτε άλλο απο μια φούσκα που πέρσι έσκασε.

Οι Krugman και Wells στη "Μακροοικονομική" [ Επίκεντρο, 2009 Κεφ. 12 ] περιγράφουν το φαινόμενο των αφανών υποχρεώσεων με εξαιρετική ανάλυση του συστήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων και ιατροφαρμακευτικής κάλυψης καταδεικνύεται διάτρητο και μακροπρόθεσμα έτοιμο να σκάσει. Το θέμα του πολλαπλασιαστη (με τον οποίο λειτουργούσε και η Κύπρος) σου επιτρέπει να αποφασίζεις ότι θα πληρώνεις το 5% ή το 10% ή το 15% του πληθυσμού με διπλάσιο, τριπλάσιο ή τετραπλάσιο μισθό απο τον τρέχοντα βασικό. Με το σύστημα αυτό (επιστημονικά, αποκαλείται και δημιουργική λογιστικη), δημιουργείς μια ομάδα προνομιούχων που όμως εισπράττει το αυριανό υστέρημα των πολλών και με μιά σημερινή υπερανάληψη απο το εξωτερικό το μετατρέπει σε δικούς της μισθούς και ωφελήματα. Όσο η οικονομία είναι σε ανάπτυξη φαινομενικά δεν υπάρχει προφανές πρόβλημα. Ωστόσο, το πρόβλημα σου θα εμφανιστεί πολλά χρόνια αργότερα, στην περίοδο της στασιμότητας και της ύφεσης. Στις μέρες της στασιμότητας ή της ύφεσης, ο πολλαπλασιαστης θα διογκωθεί και η τρύπα στις υποχρεώσεις σου θα γιγαντωθεί.

Όταν στις μέρες της ανάπτυξης πληρώνεις τους προνομιούχους με υπεραναλήψεις (παρατράβηγμα), στις μέρες τις στασιμότητας και ύφεσης (που οι άνεργοι σου είναι στο 10% , το 20% ή στο 30% και επομένως παύουν να εισφέρουν) μεγαλώνουν την τρύπα. Μια παλιά, εύστοχη ρήση των πανεπιστημιακών αναφέρει ότι στην άμπωτη αποκαλύπτεται ποιοί κολυμπούν χωρίς μαγιό (στην αγγλική γλώσσα, η επεξήγηση ακούγεται πολύ πιο παραγειγματικα). Με τον ίδιο τρόπο και στην οικονομία, όσο υπάρχει πραγματική ή φαινομενική ευμάρεια (περίοδος πλημμυρίδας) κανένας δεν ανησυχεί. Όλοι είναι εξαίρετοι και ικανοί στη δουλειά τους.. Την ώρα της υποχώρησης των αριθμών φαίνεται πόσα θύματα έχει προκαλέσει η τεχνιτή μεταφορά πόρων στους προνομιούχους. Εκείνη την ώρα, φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ποιοί λειτουργούσαν τις επιχειρήσεις τους με τα χρήματα που τους έδιναν οι συνεχείς αυξήσεις στο μετοχικό κεφάλαιο απο τους μικρομετόχους. Και εκείνη την ώρα, συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις πλέον χρήματα ούτε για συντάξεις, ούτε για επιδόματα αλλά και ούτε για να αγοράσεις φάρμακα..
 
Οι χώρες οι σε κατ εξακολούθηση χρεοκοπία είναι συγκεκριμένες. Η ομολογία του Πισσαρίδη ότι το επόμενο κούρεμα δεν είναι μακρυά (άν δεν γίνουν άμεσα όλα όσα πρέπει να γίνουν) και οι πρόσφατες αναβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης συνηγορούν στο ότι καποιός (απο τους δύο) ψεύδεται. Ο νομπελίστας (και γενικότερα οι νομπελίστες) έχει την ικανότητα να βλέπει και να αντιλαμβάνεται κάτι παραπάνω. Αξίζει να σημειώσουμε ότι πολλοί άλλοι νομπελίστες (άν ο συγκεκριμένος δεν σας είναι αρεστός) περιγράφουν μοντέλα σοφότερης διαχείρισης του κινδύνου και επίτευξης μακρόχρονης σταθερότητας και αειφορίας. Ωστόσο, δεν είναι ούτε κατανοητοί στα πλήθη, ούτε αρεστοι στους επιτήδειους άρχοντες. Για να δείτε όμως ξεκάθαρα την πραγματική μας κατάσταση, το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα δεν έχει ακόμα φτάσει στους δικαιούχους και οι αναβολές που πήρε απο το καλοκαίρι είναι ήδη πάρα πολλές. H πρόσφατη επιβεβαίωση της Γενικής Εισαγγελίας για αξιωματούχους που κάνουν κατάχρηση της θέσης τους  { " Τα αδικήματα που εξετάζονται τελούνται συνήθως από ευυπόληπτα άτομα υψηλής κοινωνικοοικονομικής θέσης μέσα στο πλαίσιο των εργασιών τους και ως εκ τούτου η διερεύνηση και η ποινική καταστολή τους καθίσταται δύσκολη ενόψει του γεγονότος ότι πολλές φορές κρύβονται κάτω από τον μανδύα της νομιμότητας ] [ Σημερινή, 17 Οκτωβρίου 2014 ] ομολογεί την κατάντια μας.. Αντίστοιχα, στη Γαλλία, οι άστεγοι είναι αυτή τη στιγμή τόσοι πολλοί που καταδεικνύουν ότι ούτε η εκεί κυβέρνηση έχει σοβαρές λύσεις να δώσει στους δικούς της πολίτες..

Για να κλείσουμε, θα επιστρέψω στους Βατράχους και θα υιοθετήσω την προτεινόμενη λύση του Αριστοφάνη. "...Ω ανόητοι, αφού αλλάξετε τη συμπεριφορά σας, να χρησιμοποιήσετε και πάλι τους χρηστούς". 

Η πρόταση του όμως απευθύνεται σε άτομα που μπορούν να διαβάσουν αλλά παράλληλα πρέπει να μπορούν και να κατανοήσουν..

Ο Νίκος Ραφίδιας [ προσωπική ιστοσελίδα ] είναι Πολιτικός Επιστήμονας και ενεργός πολίτης στα πλαίσια της δημιουργίας ενός υγιούς Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το κείμενο αυτό γράφτηκε επειδή κατα την άποψη του η ενίσχυση του ελέγχου της ασυδοσίας είναι η μόνη διέξοδος για την εξυγίανση της κρατικής μας μηχανής.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Το φαινόμενο της δημιουργικής λογιστικής και της εξαφάνισης του χρήματος

Τον τελευταίο χρόνο, όλες σχεδόν οι συζητήσεις που έκανα περιστρέφονταν γύρω απο την εξαφάνιση του χρήματος, τόσο στη χώρα μας όσο και σε πολλές άλλες χώρες. Πώς γίνεται, ένα τόσο πλούσιο μέρος, όπως ήταν η Κύπρος, να βρέθηκε απο τη μιά μέρα στην άλλη σε κατάσταση χρεοκοπίας. Πώς κανένας αρμόδιος δεν γνώριζε, δεν καταλάβαινε, δεν προειδοποιούσε ! Φέτος, όλοι αποφάσισαν να αναζητήσουν ευθύνες. Και ώς συνήθως, όλοι ρίχνουν τις ευθύνες στους υπόλοιπους. Το πρόβλημα όμως δεν είναι τελικά μόνο η Κύπρος. Είναι πολλές άλλες χώρες και είναι ένα μόνιμο και επαναλαμβανόμενο πρόβλημα (διάβασε : Reinhart and Rogoff: "This time is different"). Η Ελλάδα είναι χώρα σε κατ εξακουλούθηση χρεοκοπία. Το ίδιο και η Αργεντινή, η μισή Λατινική Αμερική, πλέον, όλη σχεδόν η Ευρώπη. Πού βρίσκεται το βαθύτερο πρόβλημα ; Στην πολιτική επιστήμη, μαθαίνεις να διερευνάς τα σύνθετα ερωτήματα, να τα απλοποιείς και να φτάνεις σιγά-σιγά στη ρίζα του προβλήματος. Όταν έχεις αυτή την ικανότητα και την απαραίτητη θέληση, φτάνεις σε συμπεράσματα που ενδέχεται όμως να εκπλήξουν ακόμα κι εσένα.

Δεδομένο πρώτο. Σε αυτό τον τόπο τα σκάνδαλα και η διαπλοκή ήταν έθιμο. Τα ακίνητα χωρίς τίτλο, οι ντηβέλοπερς που έχτιζαν και διπλο-τριπλοπουλούσαν το ίδιο διαμέρισμα πάνε πολύ πίσω, στην περίοδο μετά το 1974. Κανένας δεν ήξερε τί γινόταν, κανένας δεν ήθελε να διορθώσει. Ίσως γιατί βόλευε αυτούς που χρηματοδοτούνταν για να κάνουν τα στραβά μάτια.. Και η ιστορία με τους πολλαπλούς ιδιοκτήτες συνεχίζεται απο τότε μέχρι και σήμερα.. Το καθένα σκάνδαλο μας οδηγούσε σταθερά σε ένα επόμενο, πολύ μεγαλύτερο. Η φούσκα του Χρηματιστηρίου ήταν άλλος ένας μεγάλος σταθμός. Χάθηκαν 5 δισεκατομύρια λίρες μεταξύ του 1998 και του 2005. Άμα κάναμε την εξίσωση, αυτά τα χρήματα με το τότε επιτόκιο σήμερα θα ήταν περίπου 10 δισεκατομύρια λίρες. Δηλαδή 17 δισεκατομύρια ευρώ ! Κάνουμε μετά την εξίσωση του πόσα μας λείπαν πέρσι και απο πού θα μπορούσαμε να τα βρούμε..  Άν τα χρήματα που μπήκαν στο ΧΑΚ απο το 1998 μέχρι και το 2011 τοποθετούνταν σε σοβαρές και υγιείς θέσεις, με μια συντηρητική εκτίμηση θα απέδιδαν 100 εκατομύρια λίρες ή 170 εκατομύρια ευρώ ετησίως. Το ότι αυτά τα χρήματα χάνονταν στο πιθάρι των Δαναϊδων θα έπρεπε να ήταν άλλο ένα ισχυρό σημάδι ότι υπάρχει ανομία και η ανομία είναι νομιμοποιημένη και θεσμοθετημένη ! Οι βαρόνοι-ληστές του 19ου αιώνα φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι έστειλαν τους κληρονόμους τους στην Κύπρο [ βλέπε Christia Freeland : "Plutocrats" ] !

Το διαχρονικά άδειο ταμείο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων ήταν άλλο ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Τα χρήματα που αποστερούνταν απο τον καθένα μας με την προοπτική να έχουμε κάτι στα γεράματά μας, τα χρήματα που θα έπρεπε να τοποθετούνται σοφά και συνετά για τις δύσκολες μας ώρες, διανέμονταν με περίτεχνο τρόπο στους "ημέτερους". Όλοι αυτοί που διορίζονται πρέπει να κάνουν τα θελήματα αυτών που τους διόρισαν. Και το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ήταν μια εύκολη λεία. Κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει τί σημαίνει να βάζει μέσα ο μεροκαματιάρης για να τα σηκώνει ο προνομιούχος. Στην επιστημονική ορολογία, το σύστημα με το οποία λειτουργούσε (και λειτουργεί ακόμα..) το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων στη χώρα μας αποκαλείται "πυραμίδα".. Διεθνώς, αποκαλείται και Πόνζι (το όνομα του πρώτου, ή μάλλον του δεύτερου διδάξαντα..). Καταθέτουν τα κορόϊδα και τα σηκώνουν οι προνομιούχοι. Με μια εξαίρεση. Το δικό μας Πόνζι (η δική μας ΠΥΡΑΜΙΔΑ) ήταν πιο επικίνδυνη επειδή οι δικοί μας προνομιούχοι έστησαν και μεθοδολογία υπερανάληψής ! Έβαζαν το υστέρημα τους τα κορόϊδα (πχ. 1 εκατομύριο) και σήκωναν 5 εκατομύρια οι προνομιούχοι, μεσω υπεραναλήψεων (βλέπε, επισήμως τον διεθνή δανεισμό).. Ο λογαριασμός θα πληρωνόταν απο τις επόμενες γενιές.. Και με τη λογική αυτή ήρθε σε εμάς πέρσι.. Σε μια και μόνη στιγμή φάνηκε ότι δεν υπήρχε πουθενά αποθεματικό μαξιλάρι.. Όλοι τους, σήκωσαν όσα μπορούσαν να σηκώσουν και μετά σφύριξαν αδιάφορα..

Έδω εντοπίζουμε και αποκαλύπτουμε το μυστικό της επιτυχίας τους.. Όλοι αυτοί που κατα συρροή και κατ επανάληψη εκλέγονταν, έπρεπε να χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων τους (βλέπε την έννοια : followers στο Barbara Kellerman, BAD LEADERSHIP). Η εύκολη λύση ήταν οι διαχρονικά αυξανόμενες παροχές (αναγκαστικά, απο το υστέρημα των ηλιθίων..). Η ανομία των πέντε, έθρεψε πενήντα και έπειτα πεντακόσιους. Σε μια κοινωνία που η ατιμωρησία έγινε κανόνας, ο νομοταγής μετονομάστηκε σε ηλίθιο και κανένας δεν ήθελε να μείνει έξω απο το φαγοπότι.Όλοι εμείς που σιωπούσαμε, συγκαλύπταμε το έγκλημα. Εγώ, προσωπικά, θεωρώ ότι δικαιούμαι να διαχωρίσω τη θέση μου. Επι δώδεκα περίπου χρόνια, όταν είχα στοιχεία, έψαχνα τους αρμόδιους για να τα καταθέσω.Αυτό που ανακάλυψα όμως ήταν ένα κράτος γεμάτο αναρμόδιους. H πολιτεία δεν έκανε τη δουλειά της. Οι δημόσιοι λειτουργοί λειτουργούσαν προς όφελος της ανομίας.Όλοι τους εύρισκαν τον τρόπο να δηλώσουν αναρμόδιοι, αφήνοντας τους απατεώνες να συνεχίζουν το έργο τους. Μέχρι της λεηλασίας του τελευταίου (δανεικού..) ευρώ !


Πρόσφατα, η αφοπλιστική ομολογία του νομπελίστα μας για νέο κούρεμα, προκάλεσε αναταραχή. Απόδειξή του ότι κανένας μέχρι και σήμερα δεν καταλαβαίνει τί πραγματικά συνέβαινε και εξακολουθεί να συμβαίνει. Ο κάθε νέος φόρος, τα αυξημένα επιτόκια δανεισμού που πληρώναμε και πληρώνουμε, το κάθε σενάριο επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, το κάθε νέο δάνειο μας που δεν αποσκοπεί στην παραγωγή είναι απο μόνα τους επίσημες ή ανεπίσημες μέθοδοι κουρέματος. Απο τη στιγμή που αυτός ο τόπος δεν παράγει αρκετά και δεν εισπράττει αρκετά απο τους έχοντες η επιβίωση του στηρίζεται στα διαρκή δανεικά. Ο δανειστής θα πάρει κάποια μέρα, είτε απο εμάς σήμερα ή απο τα παιδιά και τα εγγόνια μας αύριο, χρήματα, ακίνητα και ό,τι άλλο βρεί διαθέσιμο. Είτε το αποκαλέσουμε φόρο, είτε χαράτσι είτε ληστεία, τα χρήματα που έφαγαν αυτοί που τα έφαγαν με τη δική μας ανοχή, εμείς θα πρέπει να τα επιστρέψουμε πίσω με κάποιο τρόπο..  Επομένως, η επανεκκίνηση της σημερινής κυβέρνησης, άν συνεχίσει με το ρυθμό που ξεκίνησε, το μόνο που θα επανεκκινήσει στη λήξη της θα είναι μια νέα, μεγαλύτερη οικονομική τρύπα. Επειδή επανεκκίνηση κάνεις μόνο όταν αναδιανείμεις σοφά το πλεόνασμα των εχόντων στους κατ εξακολούθηση αποκλεισμένους. Η επανεκκίνηση δεν πετυχαίνει χαϊδεύοντας για άλλη μια φορά τους προνομιούχους..

Ευχάριστο δεδομένο στην απόλυτη παρακμή μας το ότι επιτέλους ξεκίνησαν οι συλλήψεις επωνύμων ! Ακόμα πιο ευχάριστο  το ότι (επιτέλους..) άνοιξαν κάποια στόματα. Μαθαίνουμε πλέον για συγκεκριμένα άτομα που κατέθεταν μαύρο χρήμα μέσα απο κουτιά παπουτσιών, "φιλανθρωπικές" συναυλίες που οφελούσαν δημάρχους και όχι τους δήμους τους, αστυνομικούς που έπαιρναν επιδόματα που δεν δικαιούνταν.. Η λίστα είναι τεράστια, επειδή η διαφθορά ήταν τεράστια. Το μόνο πρόβλημα που εντοπίζω στην επερχόμενη κάθαρση είναι ένα.. Όταν οι συλλήψεις όλων των ενόχων ολοκληρωθούν θα έχουμε ένα τεράστιο πρόβλημα. Δεν θα έχουμε ούτε ένα διαθέσιμο κρεβάτι στις φυλακές (αναμενόμενο..) αλλά, ακόμα χειρότερα, ούτε διαθέσιμο κρεβάτι στα νοσοκομεία..

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Η πατρίδα μας, οι υποχρεώσεις μας, οι αλήτες που την λεηλατούν..

-Δεν αισθάνεσαι περίεργα που καταγγέλλεις τη χώρα σου ;
Η ερώτηση με αιφνιδίασε.
Είχε να κάνει με μια καταγγελία που κάνω εδώ και ένα χρόνο και που δείχνει ότι μια συμμορία απο λαμόγια έκλεβε τα κρατικά και κοινοτικά κονδύλια των κυπρίων δικαιούχων, επι μια δεκαετία.

-Πιστεύεις ότι δεν έπρεπε να το κάνω;
-Δεν ξέρω..
Ο αιφνιδιασμός, αμέσως πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Ήταν όμως μια πολύ καλή αφορμή..
Στα μάτια μου πέρασαν τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Η απόλυτη χλιδή που ζήσαμε, το χρήμα που έρεε..
Οι επώνυμοι και μή που επιδείκνυαν έναν ανεξήγητο πλούτο..
Οι δημόσιοι υπάλληλοι για τους οποίους ακούγονταν οι ψίθυροι για χρηματισμό..
Το χρήμα που χάθηκε στο χρηματιστήριο..
Τα σκάνδαλα των στρατιωτικών εξοπλισμών..
Όλα αυτά που πληρώναμε χωρίς να υποπτευθούμε τί γινόταν στο παρασκήνιο..
Το Μαρί..
Το κάθε επόμενο σκάνδαλο, μεγαλύτερο απο το προηγούμενο..
Η κατάρρευση του τόπου, βήμα-βήμα..
Στη μακάρια νήσο, των μονίμως κοιμισμένων..

Αυτός ο τόπος είχε τόσα προβλήματα.
Κι όμως είχε την απίστευτη ικανότητα να τα κρύβει. Να τα αποσιωπά..
Τί κι άν κάθε μέρα η εφημερίδα βούιζε..
Όλοι έκαναν τη στρουθοκάμηλο.
Δεν ήταν κάτι που τους αφορούσε.
Όλοι έβλεπαν.. Όλοι ήξεραν.. Όλοι είχαν πάρει το μερίδιο τους απο το συνεχές βόλεμα..
Να τζεπώνουν, να κλέβουν τα χρήματα που έρχονταν απο την Ευρώπη, για να βελτιώσουν το γενικό επίπεδο.
Δημιουργική λογιστική το λένε πολιτισμένα.. Απατεωνιά, λαμογία, κομπίνα στην καθομιλουμένη..

Όσπου μια μέρα, έσκασε, όπως ήταν αναμενόμενο.
Άφραγκοι !
Λιμοκοντόροι !
Μια συνοπαρτζιά "ημέτεροι" αλήτες που για κάθε 1 ευρώ που έβαζε ο κοσμάκης στα ταμεία αυτοί σήκωναν 20..
Οι "εξαίρετοι" χρυσοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι αποδείχτηκαν κάλπικα νομίσματα.
Εποπτικές αρχές, νόμοι και λοιπά κουρουφέξαλλα..
Βολεμένοι, καλοπερασάκιδες, απόλυτα ανίκανοι να κάνουν αυτό για το οποίο πληρώνονταν.
Να προστατέψουν τον κόσμο που τους πλήρωνε.

Η εφημερίδα μιλά και πάλι για απολύσεις στο δημόσιο.
Ποιόν να λυπηθείς..
Γιατί να τον λυπηθείς..
Χρυσο-πληρωνόταν για να κάνει μια δουλειά..
Και τελικά, όπως αποδείχτηκε, δεν την έκανε..
Ποιός ο λόγος για να συνεχίσεις να τον πληρώνεις εσύ, ο άνεργος, ο χαμηλοσυνταξιούχος ;

Τουλάχιστον, όταν αυτός ο καλοπερασάκιας χρυσοπληρωμένος απολυθεί,
μπορείς να ελπίζεις ότι ίσως πάρεις 10 ευρώ παραπάνω σύνταξη..

Η κοινωνική συνοχή είναι ένα συμβόλαιο..
Είτε τηρείται έντιμα ή σε αναγκάζει να εκκαθαρίσεις τη σαπίλα..

Το αόρατο χέρι σε αναγκάζει να επανέλθεις στην τάξη..
Στην ομαλότητα που διατάραξες..
Με το καλό, ή με το άγριο..
Σήμερα, πουλάμε ότι αποκαλούσαμε πατρίδα..
Με το κομμάτι, με το κιλό, με το στρέμμα..
Κι όσο κι άν πουλήσουμε,χρωστούμε άλλο τόσο..
Χαλάλι μας !

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Αναζητώντας τα χαμένα λεφτά..

Κάθε άνθρωπος, οικογένεια, περιοχή ή χώρα παράγει και ξοδεύει.. Αυτός είναι ένας νόμος της οικονομίας, σε κάθε περίοδο. Τα παλιότερα χρόνια που δεν υπήρχαν νομισματικές μονάδες, οι άνθρωποι έκαναν ανταλλαγές. Αυτός που παρήγαγε αλεύρι το αντάλλασσε με αυγά, αυτός που είχε κριθάρι το αντάλλασσε με φασόλια και το αόρατο χέρι έκανε το έργο του. Βασικές προϋποθέσεις για τη συνέχιση του συστήματος ήταν η παραγωγή και η ανταλλαγή. Άν δεν παρήγαγες, δεν μπορούσες να ανταλλάξεις. Έπαιρνες μόνο ο,τι σου πρόσφερε η γενναιοδωρία (βλέπε ελεημοσύνη) των εχόντων. Το φαινόμενο των ανταλλαγών ισχύει μέχρι και σήμερα. Σε χώρες όπου υπάρχει καλπάζων πληθωρισμός (ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική και την Αφρική), οι πολίτες αρκετών περιοχών διατηρούν ανταλλακτήρια προϊόντων.

Στις πιό σύγχρονες κοινωνίες, οι νομισματικές μονάδες ήταν αυτές που καθόριζαν το εμπόριο. Πουλούσες αυτό που παρήγαγες, έπαιρνες χρήμα (σε χρυσάφι, άργυρο, χαλκό ή κάποια πρόσμιξη) και αγόραζες με τη σειρά σου ο,τι σου επέτρεπε η αξία των νομισμάτων που είχες στα χέρια σου. Στις δύσκολες μέρες των πολεμικών αναμετρήσεων, ο νικητής μάζευε σαν κέρδος ο,τι εύρισκε στο χώρο του ηττημένου και πουλούσε ο,τι και όποιον ήθελε για να εξαργυρώσει τη νίκη του. Ο ηττημένος ήταν πλέον σκλάβος και τα χρήματα της χώρας του λιώνονταν για να γίνουν νομίσματα της χώρας του νικητη. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που καταγράφηκε ήταν η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1204.

Μετά το μεσαίωνα, οι καταγραφές αναφέρουν ότι οι χώρες χρεωκοπούσαν κάθε φορά που έχαναν ένα πόλεμο ή κάθε φορά που το εμπόριο ήταν για σειρά ετών εις βάρος τους (εξήγαγαν λιγότερα απο όσα εισήγαγαν). Σε αυτές τις περιπτώσεις γινόταν ανακατανομή εδαφών και περιουσιών. Οι νικητές αποκτούσαν τα εδάφη των ηττημένων και τους έπαιρναν στη δούλεψή τους. Το αόρατο χέρι έκανε με επιτυχία το έργο του. Βάσει αυτών των ανακατατάξεων στα εθνικά ισοζύγια δεν υπήρξε οποιαδήποτε νομισματική ένωση που να άντεξε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τόσο η Λατινική Νομισματική Ένωση όσο και η Σκανδιναβική διαλύθηκαν μόλις οι ανισορροπίες έγιναν ανεξέλεγκτες. Οι μόνες νομισματικές ενώσεις που ακόμα επιβιώνουν είναι η Αμερικανική (ΗΠΑ) και η Γερμανική (ενοποίηση δύο Γερμανιών). Αυτές οι δύο ενώσεις είναι καταναγκαστικές, αφορούν έθνη που δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να ανακατανείμουν τον εθνικό πλούτο στο σύνολο της χώρας. Η Ευρωζώνη ζεί στις μέρες μας τους κλυδωνισμούς που πέρασε η Λατινική Νομισματική Ένωση και η Σκανδιναβική. Μέχρι να επέλθει το μοιραίο..

Απο τα πανάρχαια χρόνια μέχρι και τις πιο σύγχρονες εποχές υπήρξαν περιπτώσεις όπου οι στρατιωτικές επεμβάσεις και η διπλωματική επιβολή (πχ. ΤΡΟΪΚΑ) γίνονταν για να αποκατασταθούν τα συμπεφωνηθέντα. Ο οφειλών έπρεπε να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του. Σε γενικές γραμμές, άν η Κύπρος παρήγαγε 1 εκατομύριο ευρώ ανα ημέρα σήμαινε ότι καθένας μας δικαιούταν (αναλογικά) 2 ευρώ για τις όποιες ανάγκες του. Και σε κάθε περίπτωση που κάποιος αποφάσιζε ότι βάσει των κεκτημένων του έπρεπε να λάβει 10 ευρώ, για την αποκατάσταση της κανονικότητας και των ισορροπιών οδηγούσε στην πείνα 4 άλλους. Άν ο λογαριασμός που πλήρωνε τον εθνικό λογαριασμό ήταν διαχρονικά ελλειμματικός, θα έπρεπε να αναμένουμε τη στιγμή που θα έρχονταν τα αεροπλανοφόρα του δανειστή ή οι πιο "διπλωματικές" του αντιπροσωπίες, όπως διδάσκει η ιστορία για κάθε προηγούμενη περίπτωση.

Πέρσι, οι τράπεζες μας εμφάνισαν συσσωρευμένες οικονομικές υποχρεώσεις αρκετών δισεκατομυρίων ευρώ. Στην ιστορία, κάθε φορά που συνέβαινε το ίδιο, το κράτος παρενέβαινε σαν μαξιλάρι ( δανειστής της υστάτης / lender of last resort ). Εκείνη ακριβώς τη στιγμή όμως φάνηκε ότι και το ίδιο το κράτος μας είχε μια αντίστοιχη οικονομική τρύπα (στις επόμενες αναρτήσεις θα εξηγήσουμε και το πώς δημιουργήθηκαν αυτές οι τρύπες). Έπρεπε (αναγκαστικά) να δανειστούμε απο το εξωτερικό για να καλύψουμε τις υποχρεώσεις μας. Έπρεπε να δανειστούμε απο αυτούς που είχαν διαθέσιμα πλεονάσματα και να αναδιαρθρώσουμε όσα υπήρχαν στο εσωτερικό, σαν αποτέλεσμα της οικονομικής φούσκας που κάποιοι σχεδίασαν και υλοποίησαν, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια . Έπρεπε να βάλουμε εγγύηση ο,τι συνηθίζεται κάθε φορά, τις περιουσίες μας, εμάς και τα παιδιά μας. Το αόρατο χέρι, επανέλαβε το έργο του, σαν φάρσα ή τραγωδία.

Αυτοί που μέχρι σήμερα αναζητούν τους υπεύθυνους του οικονομικού εγκλήματος, κομίζουν γλαύκαν εις Αθήνας. Για δεκαπέντε περίπου χρόνια, οι επιχειρήσεις μας, οι τράπεζες μας και το κράτος μας πλήρωναν μισθούς απο χρήματα που δεν είχαν και δεν δημιουργούσαν. Δημιούργησαν πλασματικούς αριθμούς, πλασματική ανάπτυξη και πλασματική ευδαιμονία. Αυτή η κατάσταση αποκαλείται πιό επιστημονικά ως "μεταφορά απο την περίοδο της κανονικότητας στην φάση της φούσκας και απο τη φάση της φούσκας στη φάση του Ponzi". Η διαχρονική ατιμωρησία μας μετέφερε διαδοχικά στη φάση της φούσκας και έπειτα στη φάση του Ponzi για ένα πολύ απλό λόγο. Δεν είχαν λόγο να μην κλέβουν και να μην εξαπατούν, όλοι όσοι το έκαναν, όταν έβλεπαν ότι οι προηγούμενοι δεν τιμωρούνταν.

Όσοι αυτές τις μερες αρθρογραφούν για κεκτημένα και δικαιώματα που χάνουν είναι όλοι αυτοί που την τελευταία δεκαπενταετία αμοίβονταν απο ένα λογαριασμό υπερανάληψης στον οποίο όλοι εμείς οι υπόλοιποι κάναμε κατάθεση. Τα χρήματα και οι αυξήσεις που έπαιρναν ήταν στην ουσία δανεικά με εγγυητές όλους εμάς τους υπόλοιπους. Τα κεκτημένα και τα δικαιώματα που επικαλούνται δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο μια ουτοπία που διήρκεσε όσο η απάτη παρέμενε ατιμώρητη και για όσο ο λογαριασμός παρέμενε ανεξόφλητος..


Ο Νίκος Ραφίδιας [ προσωπική ιστοσελίδα ] είναι Πολιτικός Επιστήμονας και ενεργός πολίτης στα πλαίσια της δημιουργίας ενός υγιούς Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το κείμενο αυτό γράφτηκε επειδή κατα την άποψη του η ενίσχυση του ελέγχου της ασυδοσίας είναι η μόνη διέξοδος για την εξυγίανση της κρατικής μας μηχανής.

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Τα ξερά, τα χλωρά και το οικονομικό έγκλημα

Ζούμε σε μιά χώρα που έχει χρεοκοπήσει. Ελπίζω αυτό να μην αμφισβητηθεί απο κανένα.

Η χρεοκοπία, μιάς επιχείρησης ή ενός κράτους, έχει να κάνει με την συνετή διαχείριση ή την απουσία της. Έχει να κάνει με το πόσα αποταμιεύουμε (στις καλές εποχές) για τις δύσκολες ώρες. Καθημερινά, έρχεται στη δημοσιότητα άλλο ένα σκάνδαλο. Καθημερινά, αρχίσαμε να μαθαίνουμε για το φαγοπότι που στήθηκε σε βάρος μας απο όλους αυτούς που μπορούσαν να κλέψουν ανενόχλητοι.. Αυτό το βρίσκω εξαιρετικά ευχάριστο. Είναι σημάδι ότι δεν καλύπτουμε πλέον την ανομία και την ασυδοσία, όσο το κάναμε παλιότερα. Ίσως έχουμε φτάσει σε ένα σημειο όπου δεν πάει άλλο. Ίσως πάλι, οι θεσμοί να αποφάσισαν να κάνουν τη δουλειά τους..

Είναι πλέον η ύστατη στιγμή να εντοπίσουμε και να εκθέσουμε όλους εκείνους τους αλήτες που λεηλάτησαν το μέλλον μας. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας. Όλοι αυτοί που στις περιόδους των παχέων αγελάδων μετέφεραν στους προσωπικούς τους λογαριασμούς το κάθε πλεόνασμα. Είναι όλοι αυτοί που στις μέρες των ισχνών αγελάδων εξακολουθούσαν και εξακολουθούν να γεμίζουν τους προσωπικούς τους λογαριασμούς απο δανεικά που αρπάζουν με εγγύηση το μέλλον των παιδιών μας. Όλοι αυτοί που έπαιρναν αυξήσεις, επιδόματα, αυτοκίνητα και οδηγούς απο δανεικά που έκαναν στο όνομά μας. Όλοι αυτοί που βάφτισαν ως "κεκτημένα" τους, χρήματα που δεν υπήρχαν, επειδή μπορούσαν να αλλοιώσουν τα οικονομικά δεδομένα. Όλοι αυτοί είναι συνεργοί σε ένα εξαιρετικά καλοσχεδιασμένο οικονομικό έγκλημα. Φανήκαμε άτυχοι, επειδή στήθηκε στις πλάτες μας.

Για τέσσερις περίπου δεκαετίες μεγάλωσα σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο. Όλοι ήταν τόσο έντιμοι και τόσο αξιότιμοι που το "ομολογούσαν" αναμεταξύ τους. Κάθε φορά όμως που άνοιγα τα δεδομένα των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιριών και κάθε φορά που μελετούσα τα στοιχεία του Γενικού Ελεγκτή είχα την απορία πώς και δεν έχουμε χρεοκοπήσει ακόμα.. Πέρσι το Μάρτη, ο αγγελικά πλασμένος κόσμος μας κατέρρευσε. Δεν μπορούσε να παίρνει άλλα δανεικά για να μας παρουσιάζει "υγιή" οικονομικά δεδομένα.

Το πρόβλημα μας δεν ήταν η μιά ή οι δύο τράπεζες. Το πρόβλημα μας ήταν ότι το μοντέλο αυτό το ακολουθούσαν επι δύο δεκαετίες τόσο οι τράπεζες, όσο και η πλειοψηφία των δημοσίων επιχειρήσεων, τα ανηρτημένα οικονομικά δεδομένα των οποίων το ομολογούσαν περίτρανα για πάρα πολλά χρόνια. Το πρόβλημα μας είναι ακόμα βαθύτερο άν αναλογιστούμε ότι το ίδιο μοντέλο το υιοθέτησε όλος ο κρατικός τομέας, πριν απο τον ιδιωτικό. Για πάρα πολλά χρόνια επαιρνε χρήματα για μισθούς και αυξήσεις απο δανεικά και αγύριστα.. Απόδειξη, το ότι την ώρα της λυπητερής δεν ήταν άδεια τα ταμεία των τραπεζών ή των επιχειρήσεων μας . Ήταν άδεια τα ταμεία του κράτους, επειδή είχαν σηκώσει όλα όσα μπορούσαν να σηκώσουν. Είναι εντυπωσιακό το ότι οι στρατιές των καλοπληρωμένων μας "θεσμών" δεν έβλεπαν και δεν αντιλαμβάνονταν τί γινόταν.. Σαν να μην ήταν η δουλειά τους να παρατηρούν, να ελέγχουν και να προλαμβάνουν !

Το οικονομικό έγκλημα είναι μια ιδιαίτερη και εξειδικευμένη απάτη. Μπορεί να συγκαλυφθεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Τρία απο τα πιο μεγάλα οικονομικά εγκλήματα, σε οικονομικό μέγεθος, ήταν :

- Η υπόθεση της τράπεζας Barings
Ένας διαπραγματευτής της κατάφερε, στην απουσία κάθε ελέγχου, να προκαλέσει την χρεοκοπία της, δημιουργώντας τρύπα 1,5 δις δολάρια.
Ήταν η πρώτη μεγάλη απάτη και σαν άλλοθι μπορεί να χρησιμοποιηθεί η απουσία εποπτείας, στην ανατολή της αγοράς των παραγώγων.

- Η υπόθεση της τράπεζας Société Générale
Ένας διαπραγματευτής της κατάφερε, στην απουσία κάθε ελέγχου, να προκαλέσει την χρεοκοπία της, δημιουργώντας τρύπα 5 δις ευρώ.
Η υπόθεση αυτή συνεχίζει να τρέχει και να προκαλεί ερωτηματικά καθώς ήταν πρακτικά αδύνατο να δρά ανεξέλεγκτα ένα και μόνο άτομο τη στιγμή που έδινε λόγο σε αρκετά ανώτερα κλιμάκια. Προσωπικά, πιστεύω ότι η υπόθεση αυτή δεν ξεκαθαρίζει απο τη μιά εξαιτίας της αδυναμίας των εποπτικών αρχών να καταλάβουν στο έπακρο τις δομές απάτης που στήθηκαν και απο την άλλη, στα επώνυμα άτομα που γνώριζαν και δεν μιλούσαν, όσο τα μπόνους έρεαν στους λογαριασμούς τους..

- Η υπόθεση Madoff
Ο ιδιοκτήτης της κατάφερε, στην απουσία κάθε στοιχειώδους ελέγχου των εποπτικών αρχών των ΗΠΑ, να κλέψει 65 δις ευρώ απο τη διεθνή οικονομική κοινότητα. Αξιοσημείωτο το ότι η κομπίνα στήθηκε στο έδαφος των ΗΠΑ, μιας προηγμένης αγοράς, απο ένα ιδιαίτερα επώνυμο άτομο που ήξερε τις τρύπες του συστήματος και ενώ υπήρχαν τα σημάδια της κομπίνας επι δέκα περίπου χρόνια, κανένας εποπτικός θεσμός δεν ήθελε να του ασκήσει έλεγχο !

Το τέταρτο και πιο πρόσφατο ήταν η δική μας χρεοκοπία. Όπως και στις πιο πάνω περιπτώσεις, κανένας δεν ήξερε, κανένας δεν έβλεπε, κανένας δεν υποπτεύθηκε ! Όλοι όσοι πληρώναμε για να ελέγχουν, δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να κάνουν τη δουλειά τους ! Στο διάστημα αυτό, οι μισθοί , οι αυξήσεις και τα "κεκτημένα" συνέχιζαν να γεμίζουν το λογαριασμό τους !

Τώρα πιά, που ανακαλύψαμε ότι η εντιμότητα και η αξιοτιμία δεν μένουν πιά εδώ, είναι η πιό τέλεια στιγμή να αποδεχτούμε τις ευθύνες μας και να αλλάξουμε πορεία πλεύσης. Είτε αποδεχτούμε την κάθε ευθύνη μας είτε όχι, τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα και ο λογαριασμός μοιράζεται σε όλους. Σε αυτούς που τα φάγανε και σε αυτούς που τους ανεχόμαστε όταν τα τρώγανε.. Επειδή, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, ήρθε η ώρα, όλοι μας, να πληρώσουμε το λογαριασμό..

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Ανατομία ενός εγκλήματος : Ανισότητα

Οι κοινωνίες είναι αναγκασμένες να συνεργάζονται, τόσο στο εσωτερικό τους όσο και στο διεθνές επίπεδο, σε μια βασική ανάγκη επιβίωσης αλλά και ομαλής συνύπαρξης τους. Αυτός είναι και ένας βασικός νόμος της φύσης που όταν καταπατείται οδηγεί σε απίστευτες ανισότητες. Ιδιαίτερα εμείς, σήμερα, άν αναλογιστούμε ότι εδώ και δέκα χρόνια είμαστε κι εμείς μέρος μιας οικογένειας με 27 άλλα μέλη, είμαστε αναγκασμένοι να μπορούμε να βρεθούμε στη δική τους θέση, να κατανοήσουμε τη δική τους άποψη και να δούμε με ποιό τρόπο θα μπορέσουμε να συνυπάρξουμε και να παράξουμε ευημερία και σταθερότητα σαν ένα ενιαίο σύνολο, αποτρέποντας τις ανισότητες. Πρόσφατα ανακάλυψα άλλον ένα επιστήμονα που μελετά τις ανισότητες και την μακροχρόνια επίδραση τους, ένα τομέα που μέχρι σήμερα είναι στο περιθώριο, με τις όσες τραγικές συνέπειες βιώνουμε. Η οικονομία των ανισοτήτων του Thomas Piketty έρχεται να προστεθεί στη λίστα όλων των τεκμηρίων που συλλέγω προσπαθώντας να εξηγήσω όσο πιο παραστατικά και πραγματιστικά την περσινή μας χρεοκοπία, την αντίστοιχη Ελληνική μερικά χρόνια πριν και τις επαναλαμβανόμενες χρεοκοπίες που παρατηρούνται στη διεθνή σκηνή.

Οι ανισότητες είναι ο βασικότερος λόγος και η ανομία είναι ο βασικότερος πυρήνας της απορρύθμισης. Και παρότι δεν υπάρχει άμεση μέτρηση τους, η συλλογή των έμμεσων δεδομένων (όπως οι δείκτες διαφθοράς) αρκούν. Σαν μαθητής, κάποια στιγμή κλήθηκα να επιλέξω το πεδίο των μελλοντικών σπουδών μου. Επιλέγοντας τον κλάδο της πολιτικής επιστήμης θεωρούσα τότε ότι είχα μια σίγουρη εργασία. Σύμφωνα με τη δική μου κοσμοθεωρία, ο αποκλεισμός των πολιτικών επιστημόνων απο την εκπαίδευση δεν ήταν δυνατός καθώς θα επέφερε αργά ή γρήγορα τη διάλυση της. Στο κάτω κάτω οι καθηγητές μας είχαν τη στοιχειώδη εντιμότητα να ομολογούν ότι δεν είχαν την ικανότητα να μας διδάξουν την πολτική σκέψη, απλά ήταν αναγκασμένοι απο το σύστημα να το κάνουν. Εικοσιπέντε περίπου χρόνια μετά, βλέπω την απόλυτη διάλυση ενός σαθρού συστήματος. Επέλεξε να δράσει μυωπικά, να εκχωρήσει κουτοπόνηρα τη δυνατότητα διδασκαλίας σε λάθος άτομα και έχτισε δύο γενιές άβουλων ανθρώπων που στη σημερινή πραγματικότητα αποκαλούνται παπαγάλοι.

Επιλέγοντας επαγγελματικά τον κλάδο της τεχνολογίας θεωρούσα ότι μπορούσα να αναμειχθώ και να εργαστώ σε μιά κατηγορία επαγγελματιών που βρίσκονται πάντα στην αιχμή της εξέλιξης. Παρότι σαν σκέψη ήταν απόλυτα σωστή, η όλη πορεία της κοινωνίας μας ήταν τέτοια που με διέψευσε για άλλη μιά φορά. Η κοινωνία μας δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα την αξία της τεχνολογίας. Παρέμεινε στο σημείο που βρισκόταν είκοσι χρόνια πριν (στα χρόνια του μπακκαλλοδεύτερου..) και απλά ξεπεράστηκε απο την πλειοψηφία των υπολοίπων κρατών. Αναλογιστείτε ένα άτομο που δουλεύει στον επαγγελματικό του χρόνο σε δύο-τρείς διαφορετικές αγορές και μπορεί να διακρίνει τις διαφορές και τις ελλείψεις που εντοπίζει στα αντίστοιχα άτομα και αγορές που παραμένουν προσκολλημένα σε μια μόνο περιοχή η χώρα. Η πρόσφατη μας χρεοκοπία ανέδειξε άλλο ένα πρόβλημα. Όντας χρεοκοπημένοι δεν είμαστε πλέον ικανοί να διατηρήσουμε την όποια έρευνα και ανάπτυξη σχεδιάζαμε και εφαρμόζαμε μέχρι σήμερα.. Αλλά, απο την άλλη, πολλοί θεωρούν καλύτερο το να μην γνωρίζεις απο του να είσαι η μειοψηφία που εντοπίζει αλλά ποτέ δεν εισακούεται..

Επιλέγοντας να εμπλακώ στην πολιτική σκηνή, σαν πολιτικός επιστήμονας, έμπαινα στο πεδίο των σπουδών μου και μπορούσα να προσφέρω στη βελτίωση της κυπριακής πολιτικής σκηνής. Αυτή η πολιτική σκηνή που έζησα, σε πολύ μεγάλο βαθμό, ήταν ένα θλιβερό μείγμα ανίκανων και κουτοπόνηρων πολιτικάντηδων που διόριζαν άχρηστα άτομα και διαιώνιζαν τη δική τους επιβίωση στηριζόμενοι σε αυτό τον φαύλο κύκλο. Μια βασική παράμετρος που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι ότι μια κλειστή κοινωνία μπορεί να επιβιώσει με αυτο το προβληματικό μοντέλο ακόμη και για αιώνες. Μέχρι τη μέρα που θα πέσουν οι μάσκες, μέχρι που να έρθει η ώρα της Άλωσης. Μια κοινωνία που ανήκει σε μια κοινωνία υγιούς ανταγωνισμού όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκαστικά καταρρέει με την πρώτη αναποδιά. Αυτός ήταν ο λόγος της περσινής μας χρεοκοπίας. Το εσωτερικό σύστημα μας συντηρούσε το ισχύον βόλεμα, την ανικανότητα των ημετέρων και τον εφησυχασμό των κυβερνώντων. Σε καμία περίπτωση, κάτι τέτοιο δεν ήταν βιώσιμο για μεγάλο διάστημα όσο ένα αντίστοιχο μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής οικογένειας προόδευε και εμείς, την ίδια ώρα,  με το έτσι θέλω, οπισθοδρομούσαμε..

Επιλέγοντας να ακολουθήσω μεταπτυχιακές σπουδές πίστευα ότι θα επιτύγχανα να κερδίσω γνώσεις ενός ψηλότερου επιπέδου. Δυστυχώς και αυτός ο μικρόκοσμος που γνώρισα ήταν ελεγχόμενος απο μια αντίστοιχη ομάδα επιτήδειων-μισθοφόρων που στόχος τους ήταν να αναπαραγάγεται η δική τους άποψη και οι δικές τους θεωρίες, όσο ληγμένες και άν είναι στις μέρες μας, και για όσο διάστημα έβρισκαν κρατικά και κοινοτικά κονδύλια να σφετερίζονται. Ήταν ιδιαίτερα σοκαριστικό να με συμβουλεύει καθηγητής μου να γράψω αυτά που ήθελε να διαβάσει ο βαθμολογητής μου. Η δική μου έρευνα και μελέτη δεν είχε κανένα λόγο να υπάρχει, άν συγκρουόταν με τους αλάνθαστους αυτούς καιροσκόπους, με τα όσα αποτελέσματα είχαμε τη... χαρά να απολαύσουμε, τη σοφία τους! Η σύγκριση του εκπαιδευτικού συστήματος της Κύπρου και των χωρών στις οποίες είχα την τύχη να βρεθώ, να παρατηρήσω και να δουλέψω με έκανε να συμβουλεύω τον καθένα που ζητούσε την άποψη μου να αποκλείσει τις όποιες σπουδές στο εσωτερικό, εάν και εφόσον μπορεί οικονομικά να αντεπεξέλθει οπουδήποτε αλλού, έξω απο εδώ..

Παράλληλα όμως, η πρόσφατη παταγώδης αποτυχία της ευρωπαϊκής, δήθεν δημοκρατικής, πολιτικής σκηνής να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα στον μέσο πολίτη της, καταδεικνύει το τέλος μιας εποχής.Οι πολίτες, τόσο εδώ όσο και οπουδήποτε αλλού, δεν έχουν πλέον καμία απολύτως σχέση με τα κόμματα και τις κομματικές ελίτ, τις ομάδες πίεσης, δήθεν ανανέωσης και δήθεν διαφάνειας. Οι απλοί πολίτες έχουν σήμερα τα προσωπικά τους προβλήματα τα οποία θεωρούσαν ότι θα επιλύουν οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Γι αυτό τους ψήφιζαν και γι αυτό τους χρυσο-πλήρωναν. Τα κόμματα και οι κομματικές ελίτ απο την άλλη είχαν σαν κύριο στόχο τους την υλοποίηση ενός δικού τους σχεδιασμού, άσχετου με τον απλό πολίτη, ενός μηχανισμού που θα τους επέτρεπε να κατακτήσουν την καρέκλα και να χτίσουν τους μηχανισμούς εκείνους που να τους διατηρήσουν στην καρέκλα, να γεμίζουν τις τζέπες τους  και παράλληλα να εμποδίζουν τους υπόλοιπους απο του να πλησιάσουν ή να καταλάβουν τί πραγματικά συμβαίνει.

Η σημερινή μας κατάσταση, τόσο στην πολιτική όσο και στην οικονομία, απλά θυμίζει την άποψη που έχει μια ομάδα τυφλών για έναν ελέφαντα. Εκεί που τον αγγίζει ο καθένας τους, σχηματίζει απλά τη δική του, μυωπική άποψη. Και φυσικά, σε μιά κοινωνία όπου οι προνομιούχοι στήνουν το παιχνίδι έτσι ώστε να έχεις μόνο μυωπική αποψή, αυτοί που το αντιλαμβάνονται πρώτοι επιλέγουν να απέχουν, να διαφοροποιούνται και να υπομένουν μέχρι να προκύψει κάποια νέα, πιο υγιής κατάσταση. Γιατί, πολύ απλά, δεν έχουν κανένα απολύτως λόγο να συμμετέχουν σε κανένα στημένο παιγνίδι..

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Διπλωματία και κάλπη


Ένα εξαιρετικό βιβλίο-τροφή για το πολιτικό μυαλό, για τον κάθε φέρελπι πολιτικό επιστήμονα, είναι η "Διπλωματία" του Χένρι Κίσινγκερ. Το βιβλίο αυτό είναι προαιρετικό διάβασμα μεν, για το φοιτητόκοσμο των Πολιτικών Επιστημών,  αλλά αποτελεί ένα ευαγγέλιο της διεθνούς πολιτικής σκηνής καθώς ξετυλίγει τη δράση των μεγάλων δυνάμεων και των κατα καιρούς δορυφόρων τους για πάνω απο τρείς αιώνες και περιγράφει συγκλονιστικά τη δημιουργία και τη διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών ομάδων και των κρατών και τη σταδιακή αναδιαμόρφωση των ηπείρων. Όσο μεροληπτικό και άν το κρίνει ο αναγνώστης, εξαιτίας του συγκεκριμένου συγγραφέα, απο επιστημονικής πλευράς το συνολικό πλαίσιο ιδεών, αρχών και στρατηγικών που περιέχει παρέχει εξαιρετικές κατευθύνσεις στη διεύρυνση της πολιτικής σκέψης και στη χάραξη και διαμόρφωση της όποιας μελλοντικής στρατηγικής. 



Αυτές τις μέρες διαβάζω αυτό το βιβλίο για δεύτερη φορά και οφείλω να ομολογήσω ότι το βρίσκω ακόμα πιο συγκλονιστικό απο την πρώτη μου φορά, σαν πρωτοέτης φοιτητής της Πολιτικής Επιστήμης. Σαν "πιο ωριμός" και "πιο έτοιμος", αντιλαμβάνομαι πλέον τη λογική και τη φυσικότητα των δύο παγκόσμιων πολέμων και των συνεχών διενέξεων και συγκρούσεων. Χτίζοντας πολύπλοκες και ανίερες συμμαχίες φτάνεις στο αδιέξοδο να πρέπει να τηρήσεις μια ηθική ή άσκοπη και άστοχη σου υποχρέωση. Επίσης, συσσωρεύοντας ανικανότητα και οργή φτάνει κάποια στιγμή που το ποτήρι θα ξεχυλίσει. Έχοντας π.χ. η Γαλλία χρησιμοποιήσει την τεχνική του "διαίρει και βασίλευε" επι σειρά αιώνων βρέθηκε στη δεινή θέση να υποστεί ο,τι και η ίδια είχε προκαλέσει στο παρελθόν. Έχοντας η Γερμανία συγκεντρώσει τη δύναμη και την οργή για να "τιμωρήσει" τη Γαλλία δεν είχε κανένα λόγο να μην το κάνει. Η ιστορία διδάσκει κυρίως ότι έχει χιούμορ.

Στα πιο.. δικά μας, έχουμε ζήσει ιδιαίτερα κρίσιμες περιόδους, όπως το 1963 και το 1974.. Η σημερινή μας κατάντια δείχνει ότι δεν συνηθίζουμε να διδασκόμαστε απο τα παθήματα μας. Ούτε σαν κράτος, ούτε σαν έθνος.. Τί σημαίνει Κούβα της Μεσογείου; Γιατί ξεκίνησε ο όρος και γιατί συνεχίζεται ; Πόσες ομοιότητες έχουμε με την Κούβα και γιατί ποτέ δεν τις αναλύσαμε διαξοδικά ; Τί είναι ο ζωτικός χώρος ; Μπορεί να είναι κάτι το πολύ γενικό αλλά και το πολύ ειδικό και ιδιαίτερο.. Ζωτικός χώρος, ενδέχεται να είναι τα 12 ναυτικά μίλια για μια χώρα, μπορεί να είναι όλη η μεσογειακή λεκάνη για μια άλλη, μπορεί να είναι μόλις 100 μέτρα ακτογραμμής σε μιά χώρα όταν ούτε αυτά δεν μπορεί να προασπίσει. Για μια χώρα σαν την Τουρκία μπορεί να είναι η Ελλάδα, σε πρώτη φάση, και η Αυστρία ή η Ουγγαρία σε δεύτερη. Φτάνει να έχει τη στρατηγική, τη θέληση και την ικανότητα.. Γιατί δεν υπάρχει χώρα "Κύπρος" ; Όταν μια ισχυρή χώρα έχει στρατηγική ικανότητα  και στρατιωτική δυνατότητα, απλά δεν υπάρχεις..Επειδή είσαι μικρός ; Όχι.. Επειδή είσαι τόσο ανίκανος που διέλυσες εκ των έσω, ολομόναχος, την ύπαρξη σου..

Πόσο ευαίσθητη είναι η γεωπολιτική θέση μιάς χώρας; Απόλυτα. Κάθε στρατηγικό σημείο της υφηλίου έχει αξία για πολλά και συνήθως αντικρουόμενα συμφέροντα. Μέσα απο ένα τυχαίο γεγονός (π.χ. φυσικό αέριο) απο κλητήρας γίνεσαι βασικός παίχτης ή το αντίστροφο.. Η Ουκρανία είναι το πιό πρόσφατο παράδειγμα της εύπλαστης σκακιέρας όπως προ εικοσαετίας υπήρξε η Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και το Ιράν. Μια τυχαία σπίθα μπορεί να γκρεμίσει αιώνες ιστορίας και προόδου, άν δεν καταφέρεις να διαχειριστείς σοφά και συνετά μια "κακή" στιγμή.. Δείτε π.χ. την Αυστρία σήμερα και συγκρίνετε την σε σχέση με ένα αιώνα πριν.. Σας λέει κάτι σήμερα το κράτος της Πρωσίας ή η Καρχηδόνα ;

Είναι πλέον προφανές ότι αυτοί που διαχειρίζονται το ιδιαίτερο πολιτικό μας πρόβλημα, τις τελευταίες δεκαετίες, δεν έχουν πραγματική επίγνωση ή ικανότητα να διαχειριστούν την πολυπλοκότητα των διεθνών σχέσεων. Είναι πολύ πιο σημαντικό για ένα σημαντικό αριθμό εξ αυτών η αλλαγή χαλιών, πιάτων, κατοικιών και αυτοκινήτων απο το εθνικό μας πρόβλημα και τη στρατηγική της διαχείρισης του. Την ίδια όμως ώρα, ο βασικότερος αντίπαλος μας είναι μια χώρα με ιστορία στη διπλωματική (και μη) διαχείριση της ιστορίας. Κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει επισημάνει ή αναλύσει κανένας μας !

Ένα επιπρόσθετο πολύτιμο υπόβαθρο για κάθε λαό είναι η παιδεία. Όταν έχεις έμπειρους και ικανούς δασκάλους και όχι όταν έχεις στρατιές απο έμμισθους καιροσκόπους. Η πλειοψηφία τους, σε αυτό τον τόπο, είναι ξεκάθαρα καιροσκοπική. Γι αυτό τον πολύ απλό λόγο, μέχρι και σήμερα, όλες οι γενιές αυτού του τόπου, δεν έχουν πολιτική σκέψη, κριτική άποψη και ικανότητα επιλογής. Την προσεχή Κυριακή, για παράδειγμα, έχουμε την ευκαιρία να επιλέξουμε τους ικανότερους αντιπροσώπους μας για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και να χαράξουμε το δρόμο της αναγέννησης, καινοτομίας, της ικανότητας και της ανόρθωσης της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής οικογένειας . Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα περισσότερο το κατα πόσο θα καταφέρουμε να στείλουμε τους ικανότερους των υποψηφίων ή κατα πόσο θα επιλέξουμε τους πιο αντιπροσωπευτικούς πρωταγωνιστές της εσωτερικής μας διαφθοράς και ανικανότητας.. Η μακρόχρονη εμπειρία μου απο τη μιά, με αναγκάζει να βλέπω την ωμή πραγματικότητα. Η ρομαντική μου αισιοδοξία, απο την άλλη, μου λέει να συνεχίζω να ελπίζω..



Τρίτη 6 Μαΐου 2014

10 χρόνια μετα το ΟΧΙ και 1 χρόνο μετά το ΝΑΙ..

Λέγεται ότι η ιστορία διδάσκει και η άρνηση μας να διδαχτούμε μας αναγκάζει να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.. Στις 24 Απριλίου 2004, ο Ελληνικός πληθυσμός της Κύπρου είπε ένα βροντερό ΟΧΙ σε ένα προβληματικό σχέδιο που οδηγούσε στην ολοκληρωτική διάλυση του κράτους του. Εξαιρετικά ενδιαφέρον το ότι αυτό το 76% αυτού του "περήφανου" λαού που πρόλαβε το ξεπούλημα και τη διάλυση το 2004 (σώζοντας εν μέρει και το τουρκοκυπριακό στοιχείο αυτού του τόπου απο τον αφανισμό) άφησε τους επιτήδειους που τον κυβερνούσαν διαχρονικά να ξεπουλήσουν το παρόν και το μέλλον του δέκα χρόνια μετά ! Ένα χρόνο πριν, ο ίδιος κόσμος που θέλει να αυτο-αποκαλείται ελεύθερα σκεπτόμενος και μορφωμένος είδε την ηγεσία του να ξεπουλά και επίσημα το κράτος και το μέλλον του με τα λάθη, τις σκόπιμες ή τυχαίες ενέργειες και παραλήψεις που όλοι οι καλοπληρωμένοι εκλελεγμένοι πολιτικοί άρχοντες και δημόσιοι λειτουργοί προκάλεσαν με την έλλειψη γνώσης, την ανικανότητα, τον καιροσκοπισμό ή/και την αδιαφορία τους.

Τα δύο γεγονότα, είτε δείχνουν να συνδέονται είτε όχι, έχουν απόλυτη σχέση μεταξύ του σε ένα κόσμο απο πολύπλοκους μαθηματικούς συνδυασμούς στρατηγικών κινήσεων. Έχει να κάνει με τη μακρόχρονη διαχείριση ή τη συγκάλυψη ενός προβλήματος μέσα απο επιδερμικές σοφιστείες. Το 2004 επενδύσαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ ως θεμέλια για το μέλλον μας. Ένας λαός που αυτο-διαφημίζεται ως ελεύθερα σκεπτόμενος και μορφωμένος δεν πρέπει να είναι προσκολλημένος σε ένα κομματικό φανατισμό που συνδυάζει την ανομία και τη συγκάλυψη. Εξαιρετικά ενδιαφέρον, άν αναλογιστούμε ότι κάθε "λαθάκι" που συγκάλυπτε έφερνε ένα μεγαλύτερο. Η ανοχή και η αδιαφορία έφερε την έξαρση των ανισοτήτων του απλού λαού σε σχέση με τους επιτήδειους. Δισεκατομύρια λίρες και έπειτα ευρώ πέρασαν στα χέρια των λίγων επιτήδειων καιροσκόπων χωρίς οι κάθε λογής καλοπληρωμένοι θεσμοί μας να παρουν είδηση. Και τότε βλέπουμε το αποτέλεσμα στη λυπητερή. Μόνο που είναι πάρα πολύ αργά ! Το ευρώ, σαν νόμισμα, εμφανίζει ή/και αναδεικνύει  τις ανισότητες των επιτυχημένων και των αποτυχημένων, τη συνετή διαχείριση των βόρειων και τη νομιμοποιημένη λεηλασία των νότιων. Μετά απο μια σειρά αναλύσεων που έκανα τους τελευταίους μήνες ανακάλυψα ότι το ευρώ σαν νόμισμα είναι μια ευχή και μια ασφάλεια για το σύνολο της Ευρώπης αλλά μετατρέπεται πολύ εύκολα σε κατάρα όταν πέσει στα χέρια ανίκανων, καιροσκόπων απατεώνων.

Ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον τομέας, στον οποίο δείχνω ιδιαίτερη αδυναμία είναι ο τομέας της φούσκας, εκεί όπου η υπερ-μεγέθυνση των αριθμών φτάνει στο οριακό σημείο όπου πρέπει αναγκαστικά να γυρίσει σε εκ του μηδενός επανεκκίνηση. Αυτές τις μέρες μετρώ την απώλεια πλούτου του ΧΑΚ απο το 1998. Είναι απίστευτη η ηλιθιότητα και η συγκάλυψη εκείνης της περιόδου. Είναι επίσης απίστευτο το ότι οι αριθμοί εκείνοι που χάθηκαν τότε είναι οι αριθμοί που μας λείπουν σήμερα. Σε μια υγιή κοινωνία, οι τότε αριθμοί θα οδηγούσαν σε μια σημερινή ευημερία. Σε μια σαθρή κοινωνία εκείνοι οι αριθμοί οδηγήθηκαν στο πιθάρι των Δαναϊδων.

Ο καθηγητής Jonathan Tomkin περιέγραφε πριν απο καιρό το πώς οι Βίκιγκς διέλυσαν τον πολιτισμό τους απο την υπερεξάνληση των φυσικών τους  πόρων. Κι εμείς με τη σειρά μας, αρκετούς αιώνες μετά, αντιγράψαμε τη μέθοδο τους υπερεξαντλώντας τις δικές μας οικονομίες και στηριζόμενοι στους ξένους παράγοντες, κεφαλαιοκράτες και επενδυτές σαν να ήταν κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα.  Η φούσκα στην οικονομία τείνει να χαρακτηρίζεται απο μεγάλο αριθμό ατόμων που τοποθετούν τα χρήματα τους σε ένα συγκεκριμένο τομέα, χωρίς επαρκή διασπορά προς αποφυγή των κινδύνων. Η ανισορροπία που προκαλείται στο σύστημα σε μια τέτοια περίπτωση είναι τέτοια που εγγυάται την πληρη διάλυση του, αργά ή γρήγορα. Επίσης, το φαινόμενο της φούσκας, άν το τοποθετήσουμε στην εκπαίδευση και την παιδεία χαρακτηρίζεται απο μεγάλο αριθμό ατόμων που πάνε να αγοράσουν ένα χαρτί και ένα επίσης μεγάλο αριθμό καθηγητών που είναι διατεθειμένοι να τους το πουλήσουν για να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τους μισθούς και τις αυξήσεις τους. Η επιδερμική και μονόπλευρη παροχή ελλειμματικής γνώσης προκαλεί μια πιο μακρόχρονη και πιο επώδυνη κατάρρευση της κοινωνίας.

To 2004 ένας κοιμισμένος λαός ξύπνησε στιγμιαία απο το λήθαργο του, πρόλαβε το κακό και έπειτα ξανακοιμήθηκε στη μακαριότητα του. To 2014, ο ίδιος κόσμος, ξύπνησε απο το λήθαργο του, χωρίς χρήματα και μέλλον, εξαιτίας της εμπιστοσύνης που έδειξε σε μια μερίδα ανίκανων απατεώνων στους οποίους είχε υποθηκεύσει το παρελθόν και το μέλλον του, στα τυφλά και χωρίς κανένα έλεγχο.

Μέχρι σήμερα, αυτός ο λαός ψήφιζε στα τυφλά και κατ επανάληψη τα ίδια άτομα, στηριζόμενο στο ωραίο τους χαμόγελο, ή την κομματική τους ταυτότητα, ή, ακόμα χειρότερα, έμενε σπίτι του και άφηνε τους άλλους να αποφασίσουν ανενόχλητοι.
Θα αποτελεί εξαιρετικό κοινωνιολογικό ενδιαφέρον  άν στις επερχόμενες Ευρωεκλογές θα το επαναλάβει, αφήνοντας τους επιτήδειους και τους καιροσκόπους να αποφασίσουν μόνοι τους.

Αρκεί να συνειδητοποιήσει ότι οι επιτήδειοι επιβιώνουν απο την κρατική και κοινοτική χρηματοδότηση μόνο όσο εμείς τους την δίνουμε με τη ψήφο μας..
Ιδού η Ρόδος !