Κάθε μέρα που κυκλοφορώ στους δρόμους βλέπω τα ίδια χαρακτηριστικά της φρενοβλάβειας της κοινωνίας μας. Βλέπω την τροχαία κίνηση που πήζει, την ώρα που εμείς ξοδεύουμε εκατομμύρια σε διαπλατύνσεις δρόμων για να πήζουν δίπλα μας άλλοι τόσοι. Βλέπω τα κομμένα δέντρα που μας εξασφάλιζαν τη σκιά για δεκαετίες να αντικαθίστανται από κλιματιστικά την ώρα που κλαίμε ότι ανεβαίνει η τιμή του ρεύματος και της βενζίνης. Βλέπω την Τουρκία να σχεδιάζει πυρηνικά εργοστάσια τη στιγμή που στην Ιαπωνία οι καμπάνες του θανάτου ήχησαν ήδη. Βλέπω τους Κύπριους να έχουν παράπονο από τους κυβερνώντες τους και την ίδια ώρα οι δημοσκοπήσεις να τους εξασφαλίζουν ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά. Βλέπω τους απολυμένους να διαμαρτύρονται για την παντοδυναμία των επιχειρηματικών κολοσσών την ίδια ώρα που μεταφέρουν το μονοπώλιο της εκλογικής δύναμης στα δύο μεγάλα κόμματα για να αφανίσουν τις μικρές δυνάμεις που επιτρέπει (ακόμα..) η απλή αναλογική. Μας ενοχλεί η δράση των Ευρωπαίων Πρασίνων αλλά αφήνουμε την Τουρκία να τους χειραγωγεί αρνούμενοι (στις πρόσφατες Ευρωεκλογές) να εκλέξουμε Οικολόγο στο Ευρωκοινοβούλιο.
Πού είναι ο Κύπριος την ώρα της κρίσης; Μπροστά στην τηλεόραση ή στην καφετέρια; Ο σημερινός Κύπριος είναι πλασμένος ίδιος με αυτόν που τον κυβερνά. Να διαμαρτύρεται για την αναξιοκρατία αλλά να ξαναψηφίζει τους ανάξιους. Να διαμαρτύρεται για την καταπάτηση των δικαιωμάτων του από τους τρίτους αλλά να καταπατά ο ίδιος τα δικαιώματα των συμπολιτών του, των φίλων του, των υπαλλήλων του, των πεζών, των τυφλών, των αναπήρων.. Να κόπτεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα εννοώντας όμως μόνο τα δικά του ανθρώπινα δικαιώματα. Να πιστεύει ότι όλοι έχουν δικαίωμα στην επιτυχία, την ισονομία και την ισότητα αλλά να ψηφίζει για άλλη μια φορά τα μονοπώλια που του υπόσχονται να ικανοποιήσουν τα προσωπικά του μικροσυμφέροντα, ασχέτως αν έτσι παραβιάζονται αυτά του παραδίπλα. Να θυμάται περιστασιακά ότι πρέπει να γίνει κάτι αλλά όλο τον υπόλοιπο καιρό να ξεχνά να θυμάται.
Ξέχασες φίλε μου το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ γιατί βολεύτηκες με τα λίγα ψίχουλα που σου έδωσαν για να το ξεχάσεις, ξέχασες ότι οι δικοί σου άνθρωποι πήραν το υστέρημα σου από το χρηματιστήριο βυθίζοντας μας σε κάτι που ονόμασαν κρίση, ξέχασες ότι ξέπλυναν αυτό το χρήμα αγοράζοντας ακίνητα και φουσκώνοντας την αγορά για να μην μπορείς εσύ σήμερα να αγοράσεις σπίτι για σένα και για τα παιδιά σου. Ίσως να σε θαμπώνει η τηλεόραση, οι διαφημίσεις και οι υποσχέσεις αλλά όλα αυτά βγαίνουν από τη τσέπη σου γιατί αυτοί που διαφημίζονται σήμερα, από σένα τα έχουν πάρει. Σήμερα που 30000 άνθρωποι είναι άνεργοι, θυμήσου ότι είναι άνεργοι γιατί κάποιοι άλλοι (δικοί σου, κάποτε) είναι υπεύθυνοι γι αυτό. Γιατί μπορεί να σχεδιάζουν νέους δρόμους για να τρέχεις με το ξεσκέπαστο σου αυτοκίνητο αλλά την ίδια ώρα οι ηλικιωμένοι και οι πρόσφυγες του τόπου σου, που εσύ ξέχασες, κοιμούνταν σε σπίτια χωρίς παράθυρα και σε σπίτια χωρίς γερά θεμέλια. Γιατί εσύ δεν είχες λόγο να θυμάσαι.. Περιμένεις να σε σώσουν οι τουρίστες τη στιγμή που οι πόλεις μας δεν έχουν τη στοιχειώδη υποδομή για να περπατούν ή να ποδηλατούν αυτοί που περιμένεις να σε σώσουν.
Στις 22 του Μάη έχεις μια (τελευταία;) ευκαιρία. Να δώσεις τη δύναμη σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν για σένα. Να δώσεις τη δύναμη σε ανθρώπους που δεν έπαιρναν τόσα χρόνια τρείς μισθούς και δύο συντάξεις στερώντας από όλους τους υπόλοιπους συμπολίτες μας, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, μια αξιοπρεπή σύνταξη . Να δώσεις τη δύναμη σε ανθρώπους που δούλευαν για σένα αφιλοκερδώς για να κάνουν την καθημερινότητα σου καλύτερη θυσιάζοντας χρόνο από τη δουλειά τους και το δικό τους ελάχιστο εισόδημα.
Στις 22 του Μάη μπορείς να αλλάξεις τον ήχο της καμπάνας. Να δώσεις την ευκαιρία στο νέο κόσμο, στο μέλλον του τόπου σου να διορθώσει το παρόν σου. Διαφορετικά μείνε να κοιμάσαι, έτσι ακριβώς όπως έστρωσες..
Νίκος Ραφίδιας,
Υποψήφιος Βουλευτής Λάρνακας
Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών
