Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Ακίνητα ποδήλατα

Ακίνητα ποδήλατα

ΕΓΙΝΕ και αυτό, στη μακαρία γη μας. Βάλαμε ποδήλατα σε περίοπτα σημεία των δήμων, για να κινούνται οι πολίτες, πλην όμως δεν υπάρχουν ποδηλατόδρομοι.
Οι ελάχιστοι που έχουν δημιουργηθεί τελευταία δεν αποτελούν σύστημα ποδηλατόδρομων ώστε ο ποδηλάτης να κινείται με ασφάλεια. Αλήθεια ποιοι λόγοι ώθησαν τους δήμους να βιαστούν να φέρουν τα ποδήλατα πριν οργανώσουν τους ποδηλατόδρομους;
Βέβαια κανένας πολίτης δεν χρησιμοποίησε μέχρι σήμερα το δημόσιο ή δημοτικό ποδήλατο και σε λίγο καιρό τα δίτροχα αυτά, λόγω και των καιρικών συνθηκών θα είναι άχρηστα.
Αυτό φανερώνει πως οι δημοτικοί μας άρχοντες διέπραξαν σφάλμα, γιατί αντί να δημιουργήσουν ποδηλατόδρομους, έφεραν ποδήλατα που παραμένουν σε ακινησία.
Γιαννακός (Φιλελεύθερος, 6 Ιαν. 2012, σελ. 7)
 
 
 
Με αφορμή το πιο πάνω άρθρο έχω να παραθέσω τα παρακάτω:
 
  • Σύστημα διάθεσης ποδηλάτων διαθέτουν όλες οι προηγμένες πόλεις της Ευρώπης εδώ και χρόνια. Το σύστημα είναι μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου κινητικότητας των ευρωπαϊκών πόλεων που έχει σαν αποτέλεσμα οι πολίτες να χρησιμοποιούν κυρίως τα προσωπικά τους ή τα δημόσια ποδήλατα, τα λεωφορεία, το τράμ και το τρένο στην καθημερινότητα τους, αντί του αυτοκινήτου, με ότι θετικό αυτό συνεπάγεται στην υγεία τους και την ποιότητα ζωής στην πόλη τους.
 
  • Το 2009 δημιουργήθηκε στο Υπουργείο Συγκοινωνιών η Ομάδα Προώθησης Χρήσης Ποδηλάτου μετά απο άοκνες προσπάθειες του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών, του Επιτρόπου Περιβάλλοντος και της Ποδηλατοκίνησης. Στην ομάδα αυτή, σαν εθελοντές, ο υποφαινόμενος και η Έφη Ξάνθου απο το Κίνημα Οικολόγων, ο Άντης Χατζηβασιλείου και ο Στέλιος Αγρότης απο την Ποδηλατοκίνηση και ο Χρήστος Γέρος απο τον Ποδηλατικό Όμιλο Λεμεσού παρείχαμε και εξακολουθούμε να παρέχουμε αμισθεί στην επίσημη και έμμισθη πολιτεία (Υπουργείο, Πολεοδομία και Δημόσια Έργα) την εμπειρία μας για να στηθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο κινητικότητας μέσω της χρήσης ποδηλάτων.
 
  • Το ίδιο διάστημα, ο (απερχόμενος) δήμαρχος Αγλαντζιάς Ανδρέας Πέτρου (προς τιμή του..) εκμεταλλευόμενος Ευρωπαϊκά Προγράμματα κινητικότητας των φοιτητών προχώρησε στην εξαγγελία δικτύου ποδηλατοδρόμων στο δήμο του και στο σχεδιασμό ποδηλατικής διασύνδεσης της Πανεπιστημιούπολης στην Αγλαντζιά με την Αρχιτεκτονική Σχολή στο τέρμα της οδού Λήδρας στη Λευκωσία και στην προσπάθεια εισαγωγής ποδηλάτων προς ενοικίαση στους φοιτητές του Πανεπιστημίου Κύπρου που διακινούνται σε αυτό το εύρος. Η κίνηση αυτή είχε σαν κύριο στόχο να ενθαρρύνει τους φοιτητές να αφήσουν το ιδιωτικό τους αυτοκίνητο που εξαιτίας της αυξανόμενης του χρήσης μέχρι και σήμερα προκαλεί συμφόρηση αλλά και πονοκέφαλο τόσο στο Δήμο Λευκωσίας όσο και στις Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Κύπρου. Αντίστοιχο πρόγραμμα διάθεσης ποδηλάτων ανακοίνωσε την ίδια περίοδο και ο (απερχόμενος) δήμαρχος Στροβόλου, Σάββας Ηλιοφώτου.
 
  • Στις 26 Αυγούστου 2009 είχα προσωπική συνάντηση με τον κ. Πέτρου στο δημαρχείο Αγλαντζιάς και λόγω της εμπειρίας μου στην Ομάδα Προώθησης Χρήσης Ποδηλάτου ζήτησα απο τον κ. Πέτρου να προχωρήσει σε διερευνητικές επαφές με τους υπόλοιπους δήμους της μείζονος Λευκωσίας ώστε το εγχείρημα του δήμου του να έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Έχω να πω ότι εντυπωσιάστηκα απο το ότι αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος (απο τους πάμπολλους πολιτικούς με τους οποίους συνεργάστηκα εθελοντικά κατα καιρούς) ήταν  απο τους πολύ λίγους που κρατούσαν σημειώσεις στις προτάσεις μου αλλά πολύ περισσότερο προχώρησε εξαιρετικά σύντομα στις επαφές αυτές και πέτυχε συμφωνία συνεργασίας με όλους σχεδόν τους δήμους της Λευκωσίας. Το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών με το βουλευτή του Γιώργο Περδική και το δημοτικό σύμβουλο Λευκωσίας Στέλιο Κολοκασίδη κατάφερε στη συνέχεια να πετύχει την εμπλοκή του Δήμου Λευκωσίας και την προσωπική υποστήριξη της τότε δημάρχου Ελένης Μαύρου στο εγχείρημα. Παρόμοια υποστήριξη στο σύστημα εξεδήλωσε, μετά απο αντίστοιχες επαφές, και ο δήμαρχος Στροβόλου παραιτούμενος (προς τιμή του) απο το σχεδιασμό του δήμου του.
 
  • Στις 17 Σεπτεμβρίου 2011 στη λεωφ. Κυρηνείας στην Αγλαντζιά έγιναν τα εγκαίνεια του συστήματος διάθεσης ποδηλάτων στην παρουσία όλων των εμπλεκόμενων φορέων . Ήταν απο τις πολύ λίγες φορές που ένοιωσα ότι σε αυτό τον υστερόβουλο τόπο είχε γίνει μια αρχή σε κάτι ουσιαστικό. Ωστόσο ήξερα απο μέσα ότι το σύστημα αυτό δεν είναι ούτε πευχημένο ούτε βιώσιμο όσο οι προβλεπόμενες ποδηλατολωρίδες παραμένουν μόνο σε σχεδιασμό. Μέχρι σήμερα το σύστημα παραμένει ατελές λόγω της διαχρονικής ανικανότητας, υστεροβουλίας και έλλειψης θέλησης της επίσημης πολιτείας. Οι σχεδιαζόμενοι ποδηλατόδρομοι, όπου υλοποιούνται, είναι κακοσχεδιασμένοι και προβληματικοί εξαιτίας της απειρίας και των συνεχών ερασιτεχνισμών κάποιων απο τους "εξαίρετους" δημόσιους υπαλλήλους που διαχρονικά χρυσοπληρώνουμε. Θεωρώ ότι είναι καθήκον μου να υπερασπιστώ ένα έργο στο οποίο αφιέρωσα εθελοντικά άπειρες ώρες και προσωπικό κόστος ώστε να μην καταλήξει στα σκουπίδια όπως έχουμε συνηθίσει κατ επανάληψη σε αυτό τον τόπο. Στόχος μου είναι οι νέες δημοτικές αρχές των υπόλοιπων πόλεων να κτίσουν κάτι αντίστοιχο ή/και πολύ καλύτερο, κάτι που όλοι μας οφείλουμε στις γενιές που έρχονται.
 
  • Είναι πολύ εύκολο να διακωμοδούμε μια προσπάθεια που γίνεται για να μας προσφέρει την ποιότητα που λείπει στον τόπο μας. Και είναι πολύ εύκολο όταν όλοι οι εμπλεκόμενοι δημοτικοί άρχοντες έχουν βρεθεί στο περιθώριο. Ωστόσο, κάποιοι καλοπληρωμένοι πολιτικοί "υπεύθυνοι" ακόμα και σήμερα χρυσοπληρώνονται σε βάρος της τζέπης μας και της ποιότητας της καθημερινότητας μας κάτι το οποίο προσωπικά δεν μπορώ να δεχτώ. Τη Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012, το παρόν άρθρο θα τεθεί στη διάθεση του υπουργού Συγκοινωνιών, της Επιτρόπου Διοικήσεως, της Γενικού Ελεγκτή και της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας. Είναι οι φορείς που οφείλουν να ερεύνησουν ποιοί είναι αυτοί που μέχρι σήμερα βραχυκύκλωσαν αυτό το έργο και στέρησαν απο την κοινωνία μας ένα έργο ουσίας αλλά, κύρια και πρώτιστα, πότε θα πάνε στο σπίτι τους. Θα αναμένω μαζί σας την επίσημη απάντηση τους..
 
Νίκος Ραφίδιας
Τέως Συντονιστής Επιτροπής Συγκοινωνιών και Έργων
Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών
 
 
ΥΓ. Η διασύνδεση της Λευκωσίας δεν απαιτεί τεράστιο κόστος αλλά τεράστια θέληση. Στον τόπο αυτό όμως έχουμε συνηθίσει να επιβραβεύουμε τη μετριότητα και ηθελημένα να παραβλέπουμε την ουσία, αναλαμβάνοντας τεράστιο κόστος συνεχώς αρνούμενοι να υιοθετήσουμε την αναγκαία αλλαγή. Ισως γι αυτό, δύο μέρες μετά την έκρηξη στο Μαρί, κατεβαίνοντας τη λεωφ. Λεμεσού με το ποδήλατο μου έβλεπα τα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα στα νεκρά φώτα τροχαίας αλλά δυστυχώς κανένα άλλο ποδήλατο στο δρόμο σε μια στοιχειώδη προσπάθεια μας σαν κοινωνία να βοηθήσουμε το διαλυμένο μας κυκλοφοριακό σύστημα να αναπνεύσει..
 
 

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Η Πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη

Αφορμή για η σημερινή ανάρτηση στάθηκε ένα ταξίδι που έκανα στη δυτική Ευρώπη. Ταξιδεύοντας σε Ιταλία και Ισπανία έκανα ένα συσχετισμό της ιστορικής συνέχειας που έχουν μέχρι σήμερα αυτοί οι δύο λαοί. Εδραιώθηκαν στο φυσικό τους χώρο, ανέπτυξαν τον πολιτισμό τους, εξελίχθηκαν και έφτασαν σε σημεία ποιότητας πέρα απο αυτά που εμείς σήμερα απολαμβάνουμε. Έχουν την τύχη να υπάρχουν μέχρι σήμερα κοντά στις μητροπόλεις τους και κοντά στις ρίζες τους, κάτι αναγκαίο και επουσιώδες για τη μελλοντική τους επιβίωση.

Σαν έθνος, είχαμε την κατάρα να χάσουμε την ιστορική μας μητρόπολη, την Κωνσταντινούπολη. Σαν φυσική συνέπεια είχαμε την αποξένωση μας απο τις ρίζες μας και την κατάρα να ξαναχτίζουμε απο την αρχή μια νέα βάση σε μια νέα πατρίδα κάτι που φαίνεται στη συνέχεια της ιστορίας μας. Σε ανύποπτο χρόνο, η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ είχε αναφέρει ότι η Κωνσταντινούπολη είναι Βασιλεύουσα λόγω της θέσης της, και βασιλιάς της Πόλης αλλά και της ευρύτερης περιοχής είναι αυτός που την κατέχει. Το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό σημείο στη δική μας σημερινή θέση σε άμεσο συσχετισμό με την υπεροχή της Τουρκίας.

Έχοντας χάσει, το 1204, το 75% της ιστορίας μας με την άλωση της Κωνσταντινούπολης (μόνο το 25% του πλούτου περέμεινε τότε στην Πόλη, σαν προίκα στο νέο Λατίνο αυτοκράτορα) και το υπόλοιπο 25% με την ολοκληρωτική της άλωση απο τους Οθωμανούς το 1453, απωλέσαμε σταδιακά όλο μας το ιστορικό βασίλειο, τη Μικρά Ασία, την Ιωνία, τη μισή Κύπρο. Φτάσαμε στην τραγική θέση να μας αμφισβητείται το έσχατο υπόλοιπο, η σημερινή ελεύθερη Κύπρος και ότι απέμεινε να θεωρείται Μακεδονία και Αιγαίο. Στις ειδήσεις του ΡΙΚ μεταδόθηκε πριν λίγο η είδηση της δημοπρασίας σπάνιων αρχαιών Ελληνικών νομισμάτων στις ΗΠΑ, συνεπεία όλης αυτής της διαχρονικής μας κατάρας.

Ο Ελληνισμός ανέκαθεν είχε τάσεις διχόνοιας και διαίρεσης. Αυτό που κάποτε αποτελούσε τον πυρήνα της Βυζαντινής στρατηγικής (διαίρει και βασίλευε) πέρασε με κάποιο τρόπο σε ξένα χέρια και χρησιμοποιείται απο τότε εναντίον μας. Ίσως κάποτε βρεθεί το πώς και το γιατί. Ισως, πάλι με κάποιο θαύμα, πάψουμε να έχουμε αυτή τη διχόνοια και αυτό το διχασμό. Μέχρι τότε, αυτό που μας αξίζει είναι το διαχρονικό μας χάλι και η διαχρονική παρακμή. Διότι, άν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι οφείλουμε διαχρονικά και συνεχώς να διεκδικούμε τα δικά μας, κάποιος άλλος θα βρεθεί να τα διεκδικήσει σαν δικά του..