Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Μιά πολύ διδαχτική εμπειρία

Στις 22 του Μάη του 2012 συμπληρώθηκε ένας χρόνος απο τις βουλευτικές εκλογές που ανέδειξαν τους αντιπροσώπους της κυπριακής πολιτείας για το διάστημα 2011-2016. Η ημέρα αυτή ήταν ο επίλογος μιας πολύ διδαχτικής εμπειρίας που είχα σαν υποψήφιος βουλευτής. Σαν πολιτικός επιστήμονας, επέστρεψα μετά τις σπουδές μου σε ένα τόπο που η πολιτική είναι καριέρα για πολύ λίγους. Το σημαντικότερο κριτήριο δεν είναι οι σπουδές, είναι να έχεις χρήματα και γνωριμίες. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το ότι τα κριτήρια είναι δύο. Στις ΗΠΑ, το χρήμα είναι το μόνο προαπαιτούμενο!

Εντάχθηκα συνειδητά στο Κίνημα Οικολόγων θεωρώντας ότι είναι το μόνο που βρίσκεται κοντά στον άνθρωπο και την ποιότητα. Στις πολλές συζητήσεις που συμμετείχα, τόνιζα ότι πρέπει να δεχτούμε τα σημάδια των καιρών. Θεωρούσα ότι κάτι πάει λάθος και είναι ώρα να το διορθώσουμε. Τα δεδομένα που λάμβανα ήταν ότι είχα δίκιο. Όλοι παραδέχονταν ότι κάτι δεν πάει καλά. Έχοντας περάσει απο τη θέση του Συντονιστή του Κινήματος Οικολόγων για το Εμπόριο και τη Βιομηχανία εντόπισα τις αδυναμίες στο λιανεπόριο, τη βιομηχανία, στην τουριστική μας προβολή και έγινα Ambassador in Tourism για να ενισχύσω την όλη δράση. Πάλεψα για τα δικαιώματα των καταναλωτών σε ένα σύστημα που ευνοεί την ασυδοσία και την ανομία.  Σαν συντονιστής του Κινήματος Οικολόγων για τις Συγκοινωνίες συμμετείχα σε άπειρες συνεδριάσεις για ασφαλείς πόλεις, επαρκή πεζοδρόμια και ποδηλατόδρομους προκειμένου να ενισχυθεί η ποιότητα της καθημερινότητας μας. Δίδαγμα της όλης αυτής δράσης ήταν: Μην χάνεις τον χρόνο σου αμισθί για κάτι που οι έμμισθοι συνομιλιτές σου δεν ασπάζονται!

Όλο αυτό το διάστημα, οι πλείστοι συνομιλητές μου έλεγαν ότι είχα δίκιο! Και όλοι τους δήλωναν ότι είναι δίπλα μου, έτοιμοι να ενισχύσουν την προσπάθεια. Όσο οι μέρες πλησίαζαν, οι εθελοντές περιέργως όμως λιγόστευαν. Ο κόσμος έπαψε να μου λέει ότι έχω δίκιο ή δεν έβρισκε το χρόνο να μου το πεί. Οι καταναλωτές δεν είχαν πλέον παράπονα, το εμπόριο και η βιομηχανία δεν είχαν άλλα προβλήματα, ο τουρισμός δεν χρειαζόταν πρέσβεις, οι συγκοινωνίες ήταν ολοκληρωμένες και επαρκείς. Στις 22 του Μάη, όλοι αυτοί που μου έδιναν δίκιο δεν μου έδωσαν την ψήφο τους. Βρήκαν μάλλον πιο ικανούς, πιο δραστήριους και πιο αποδοτικούς για αντιπροσώπους τους στη Βουλή. Η εμπειρία μου αυτή ήταν απο τις πιο διδαχτικές. Μάλλον δεν είμαι ούτε ικανός, ούτε δραστήριος, ούτε αποδοτικός. Πιθανότατα είμαι και πιο κάτω απο τον μέσο όρο.. Οι πολίτες εκλέγουν και επιβραβεύουν με τη ψήφο τους μόνο όσους αξίζουν. Επομένως, έστω και μετά απο ένα χρόνο αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ για την ταλαιπωρία στην οποία έβαλα τους ψηφοφόρους με την υποψηφιότητά μου. Και αναλαμβάνω τη δέσμευση να μην τους ξανα-ταλαιπωρήσω παρα μόνο εάν έχω κι εγώ καταφέρει να γίνω πιο ικανός, πιο δραστήριος και πιο αποδοτικός, όπως ακριβώς οι 56 εκπρόσωποι που έχει εκλέξει. Σε γενικές γραμμές, εγώ δεν θα είχα εγκρίνει ποτέ χρήματα ούτε για τη Eurocypria, ούτε για τις Κυπριακές Αερογραμμές, ούτε για τη διάσωση της Λαϊκής Τράπεζας. Καταληκτικό δίδαγμα: Έχω ακόμα να μάθω..