Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης..

Μετά απο τη διάψευση των υπολογισμών της μιάς και μόνο εκλογικής Κυριακής, επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά άλλο ένα ελλαδικό φαινόμενο στο οποίο και ο Κύπριος πολίτης αρέσκεται πλέον, διασκεδάζει με το να εμπαίζει τους δημοσκόπους. Το φαινόμενο αυτό είχε ανακυρήξει τη Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση για τρείς ώρες, το 2004 άν θυμάμαι καλά, και το Νίκο Αναστασιάση πρόεδρο της Κύπρου την περασμένη Κυριακή. Με το φαινόμενο αυτό, ο πολίτης έλκεται να διασκεδάζει εις βάρος των έμμισθων δημοσκόπων και της κάθε κομματικής προσδοκίας, παίρνοντας τη δική του εκδίκηση εκεί απο όπου μπορεί, με τη δημιουργία αβεβαιότητας και την παράταση της κομματικής προσδοκίας..

Για άλλη μία βδομάδα, οι δύο ακραίες παρατάξεις επεδίωξαν να με πείσουν για το δικό τους δίκαιο. Και εγώ με τη σειρά μου, προσπαθούσα να τους συνεφέρω απο τις δικές τους ψευδαισθήσεις. Είχα όμως παράλληλα την ύψιστη αποστολή να επιλέξω το μή χείρον, σε μια μονόδρομη και μοναχική πορεία, επιλέγοντας στην ουσία μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. 

  • Μιας Σκύλλας που ψήφισα την περασμένη πενταετία και που αφοσιώθηκε στη άμεση λεηλασία του κράτους μας προς όφελος των δικών της παιδιών (κάποια απο τα οποία δολοφόνησε η ίδια στο Μαρί..), της πάμπτωχης πλην τίμιας και τελικώς πτωχεύσασας EUROCYPRIA και των κατα τα άλλα συμπαθέστατων αλλοδαπών με τα παχυλά επιδόματα. 

  • Μιάς Χάρυβδης που ψήφισα είκοσι χρόνια πρίν για να λεηλατήσει αργά πλην όμως ευλαβικά το κράτος μας αλώνοντας το χρηματιστήριο, δημιουργώντας και κλείνοντας με συνοπτικές διαδικασίες την HellasJet, γελοιοποιώντας μας εθνικά με την υπόθεση των S-300 και γελοιοποιούμενη ολοκληρωτικά το 2004 με την υποστήριξη του σχεδίου ΑΝΑΝ. 
 
Σε ένα τόπο όπου η μνήμη διαρκεί εξαιρετικά στιγμιαία, εγώ διέκρινα μιά πλήρη ισοπαλία στους άθλους (ή τις αθλιότητες..) των δύο κολοσσιαίων τεράτων..

Σήμερα έκανα άλλη μία υπέρβαση. Ψήφισα Αναστασιάδη, παρότι δεν τον εμπιστεύομαι, με μόνο κριτήριο το ότι δεν θα αντέξω άλλη μία ψευδο-κομμουνιστική πενταετία. Ξανάδωσα την εξουσία ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΜΕ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ πιο παλιά έναντι ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΜΕ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ μόλις χτές, με την ελπίδα να έχει ο ΔΗΣΥ σε αυτά τα τελευταία χρόνια συνειδητοποιήσει τις αθλιότητες που προκάλεσε την προηγούμενη του θητεία και να μην τις επαναλάβει, έναντι της εναλλακτικής προοπτικής του να συνεχίσει το ΑΚΕΛ τις αθλιότητες που προκάλεσε, αισθανόμενο δικαιωμένο με την επαναψήφισή του. 

Κάνω εν γνώσει μου χαρούμενο το Γιώργο και το Θέμη και απογοητεύω τον Αύγουστο και το Μάριο. Όχι όμως γιατί στηρίχθηκα στα δικά τους, πλασματικά κριτήρια.. H μόνη ειλικρινής αυτή τη βδομάδα ήταν η φίλη μου η Γιώτα. " -Φίλε μου, εγώ αυτή τη φορά είπα να δώ το συμφέρον μου.. Ξέρω ότι με τον Αναστασιάδη έχω κάποια προσωπική προοπτική.. ".

Με δεδομένο το ότι η ιστορία αρέσκεται να διακωμοδεί την ανικανότητα μας να συνειδητοποιούμε τα αυτονόητα, επισυνάπτω το άλλοθι μου, έχω απο ώρα απομακρυνθεί απο την κάλπη και ξέρω ότι το FACEBOOK με έχει ήδη προειδοποιήσει για τα μελλούμενα..  





Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Η προσβασιμότητα χάθηκε στη μετάφραση..

Πρόσφατα ήμουν στο Προεδρικό εξαιτίας της 3ης ημερίδας για την προσβασιμότητα. "-Φαϊ θα έχει;" με ρώτησαν κάποιοι φίλοι που "ενδιαφέρθηκαν" για το γεγονός. "-Δεν θα έχει..", τους απάντησα και η επόμενη τους πρόταση ήταν φυσικά "-Πήγαινε μόνος σου".. Για άλλη μία φορά, υπο την αιγίδα της Πρώτης Κυρίας Έλσης Χριστόφια αυτή τη φορά, μαζευτήκαμε όλοι εμείς οι γνωστοί-άγνωστοι να μιλήσουμε για την προσβασιμότητα. Οι συνήθεις γνωστοί-άγνωστοι ήταν ο Δημήτρης Λαμπριανίδης απο την Οργάνωση Παραπληγικών Κύπρου, η Γιάννα Ιωαννίδου απο την Κίνηση Προστασίας Δικαιωμάτων Πεζών, η υπουργός Εσωτερικών Ελένη Μαύρου, ο υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων Ευθύμιος Φλουρέντζος, ο δήμαρχος Λευκωσίας Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης, ο υπογράφων που θεωρεί ότι η επανάληψη των ημερίδων είναι μητέρα της μάθησης. Μου αρέσει να ακούω για έργα φτιαγμένα για μια καλύτερη κοινωνία. Μόνο μου παράπονο ότι τελικά όλα μένουν στο σχεδιασμό και τις μακέτες. Ή ολοκληρώνονται με τρόπο που τα καθιστά δυσλειτουργικά ή, ακόμα χειρότερα, παντελώς άχρηστα..

Μόλις ολοκληρώθηκε το εθιμοτυπικό μέρος, οι πλείστοι επίσημοι αποχώρησαν. Ο,τι πιο φυσιολογικό. Στο κάτω-κάτω δεν υπήρχε λόγος να τα ξανακούσουν. "Άν ήξερε ο κόσμος ότι ψηφίζει κάποιους που εμφανίζονται μόνο για τα τελετουργικά θα είχε πλάκα.." σιγοψυθήρισε κάποιος απο το ακροατήριο. Κάθε τρείς με έξι μήνες βρισκόμαστε και επαναλαμβάνουμε τα ίδια, πίνοντας καφέ και τρώγοντας βουτήματα απο το κρατικό χρήμα. Όπως κι αυτή τη φορά. Όπως θα γίνει σε μερικούς άλλους μήνες.. Ο κόσμος μας, πάλι, ψηφίζει αυτούς που θεωρεί συμπαθητικούς, όμορφους, λαοφιλείς. Άν είχε σαν κριτήριο του την ικανότητα η μεγάλη μάζα αυτών όλων των "αρμοδίων" θα ήταν στο ταμείο ανεργίας.. Επειδή όμως η ικανότητα δεν είναι κριτήριο, στο ταμείο ανεργίας αυτού του τόπου βρίσκονται οι ικανοί, αυτοί που θα μπορούσαν να κάνουν πραγματικότητα τα αειφόρα έργα, τα ουσιαστικά και τα χρήσιμα.

Το Δημήτρη τον γνώρισα τυχαία στο Facebook. Ανταλλάξαμε απόψεις, ιδέες, προτάσεις. Εννοείται ότι έμειναν στα χαρτιά. Με τη Γιάννα συνεργαζόμαστε στα πλαίσια της ΚΙ.ΔΙ.ΠΕ. Στα υπουργεία, ό,τι επισημαίνουμε και προτείνουμε, πανηγυρικά δεν γίνονται αποδεκτά. Έχουν καλύτερες ιδέες απο τις δικές μας. Περιέργως όμως δεν τις εφαρμόζουν. Ένα Σάββατο, σε συνεργασία με το Κίνημα Οικολόγων-Περιβαλλοντιστών κάναμε κάτι το πρωτοποριακό. Μαζευτήκαμε οι γνωστοί-άγνωστοι να κυκλοφορήσουμε στη Λευκωσία με αναπηρικά καροτσάκια, να δούμε την προσβασιμότητα απο τη μεριά των μή αρτιμελών.. Πολύ γέλιο! Έτρεχαν οι σερβιτόροι να μαζέψουν τις διαφημιστικές τους πινακίδες για να δημιουργήσουν χώρο. Και λίγο πιο κάτω συναντούσες καινούρια εμπόδια, σημάδια της αδιάφορης και αναίσθητης μας κοινωνίας. Με έβαλαν να βοηθώ ένα δήμαρχο να "κυλά" πιο εύκολα. "-Βοήθα τον λίγο.." ήταν η παρότρυνση του φίλου μου του Σάββα. "-Για ποιό λόγο να τον βοηθήσω;" του απάντησα "-Ας τον να βασανιστεί λίγο μπάς και καταλάβει τί προκαλεί ο ίδιος στους ανάπηρους με την ανικανότητα και την αδιαφορία του", του απάντησα..
Για να είμαι ειλικρινής, ο μόνος λόγος που συνεχίζω να πηγαίνω σε αυτές τις εκδηλώσεις είναι για να ρωτήσω το συνηθισμένο μου "γιατί".. Γιατί πάμε, γιατί τα λέμε, γιατί ξοδεύουμε το χρόνο μας όταν τα λέμε στων κουφών τη πόρτα.. Αυτή τη φορά όμως το "γιατί" μου ήταν μεγαλύτερο. Είχα υπόψην μου τη λεωφόρο Αρχαγγέλου όπου στη διάβαση πεζών δεν μπορεί να περάσει όχι αναπηρικό καροτσάκι αλλά ούτε ένας αρτιμελής άνθρωπος. Έργο απο τα πολύ πολύ πρόσφατα, κατασκευασμένο με τα χρήματα των κοινοτικών ταμείων!

Αυτη τη φορά όμως είχα και ένα πιο καινούριο στοιχείο, χαρακτηριστικό της απύθμενης βλακείας που χαρακτηρίζει αυτό τον τόπο και αυτό το λαό. Η οδός Φίλιππου Παπακυπριανού που συνδέει τα Λατσιά με το νέο ΓΣΠ.  Αυτό το έργο πάλευα να το ακυρώσω απο το σχεδιασμό του. Ήταν εμφανώς άχρηστο, κακοσχεδιασμένο, εξαιρετικά αταίριαστο με το χώρο που θα γινόταν.. Τελικά, έγινε όπως ακριβώς υπολόγισα! Ενώ στο παλιό της τμήμα έχει ποδηλατόδρομο στο τμήμα που μόλις κατασκευάστηκε δεν υπάρχει ποδηλατόδρομος. Δεν χωρούσε, μου είπε ένας αρμόδιος. Το πεζοδρόμιο αυτού του δρόμου πάλι δεν χωρούσε.. Αναγκαστικά κατασκευάστηκε πεζοδρόμιο με μόλις τρεις πλάκες, απλά για να πούν ότι υπάρχει πεζοδρόμιο. Στα στενά του σημεία όμως οι τρείς πλάκες γίνονται μία! Καμία απολύτως σημασία στην έννοια της προσβασιμότητας. Και ήρθε και η μέρα που ο Δήμος Λατσιών πήγε να βάλει στάση λεωφορείου.. Και φυσικά σε ένα πεζοδρόμιο με τρείς πλάκες η στάση τοποθετήθηκε πάνω στην κίτρινη γραμμή των τυφλών. Η προσβασιμότητα, για άλλη μιά φορά, πήρε το λεωφορείο για άλλες πολιτείες.


Στο έργο αυτό, όπως και σε όλα τα άλλα που σχεδιάζονται και υλοποιούνται κάθε τόσο, εμπλέκονται σχεδιαστές, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, υπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι. Κανένας τους δεν αντελήφθηκε τη βλακεία ώστε να την αποτρέψει; Προφανώς ΚΑΝΕΝΑΣ! Η απύθμενη βλακεία έγινε ένα ακόμη ολοκληρωμένο και συνάμα ημιτελές έργο, αντάξιο αυτού του μέτριου κόσμου που ψηφίζει, αντάξιο αυτών που τυχάρπαστα εκλέγονται. Άχρηστο, άσκοπο, βλακώδες. Οι τελευταίες πληροφορίες είπαν η προσβασιμότητα έχει αποκοιμηθεί μέσα στο λεωφορείο που επιβιβάστηκε.. Μέχρι που να ξυπνήσει και να κατέβει όμως, η βλακεία και η ανικανότητα θα δουλεύουν εις βάρος της..

ΥΓ. Σημειολογικά, κι επειδή ακόμη με ρωτούν για την πρόθεση ψήφου μου την προσεχή Κυριακή, ελπίζω να σας έδωσα να καταλάβετε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Κάποιοι θα συνεχίσουν να τρώνε απο το δικό σας ιδρώτα, οι υφιστάμενοι ή οι επόμενοι. Για την πλειοψηφία, η καθημερινότητα θα είναι λίγο πάνω, λίγο κάτω. Για τους αυριανούς έχοντες, θα υπάρχει μια γερή αντιμισθία και μια γερή σύνταξη που εσείς δεν θα δείτε ουδέποτε στη δική σας τζέπη.. 

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Σε ευχαριστούμε που φεύγεις..

Ο πιο πάνω τίτλος είναι δανεισμένος απο το facebook. Σχετίζεται, προφανώς, με τις Προεδρικές εκλογές του 2013 και την αποχώρηση του μέχρι σήμερα προέδρου, Δημήτρη Χριστόφια. Το άρθρο αυτό ανέβηκε αφού οι κάλπες έκλεισαν και επομένως δεν έχει να κάνει με καθοδήγηση ή παρότρυνση. Έχει να κάνει κυρίως με τις προσδοκίες μου απο την αυριανή μας εξουσία. Τις προσδοκίες ενός ιδιαίτερα απαιτητικού ψηφοφόρου. Πριν λίγο διάβασα δήλωση του Λυσσαρίδη. «Θέλω να ελπίζω ότι η σημερινή μέρα θα δώσει μια νέα διέξοδο, ότι θα υπάρξει ανατροπή, ότι θα διεκδικήσουμε μια νέα διεκδικητική εθνική στρατηγική με επανατοποθέτηση του Κυπριακού στη σωστή του αντικατοχική βάση». Προφανώς, αυτός ο άνθρωπος απευθύνεται σε ελάχιστους, ιδιαίτερα απαιτητικούς, όπως ανέκαθεν. Οι δύο απο τους τρείς επικρατέστερους επίδοξους ηγέτες υπήρξαν οπαδοί του σχεδίου Ανάν. Και ο λαός, σήμερα, στην πλειοψηφία του, θα τους ΞΑΝΑδώσει τη ψήφο του! Ανέκαθεν, στη μακραίωνη ιστορία μας, οι εσωτερικοί εχθροί ήταν πιο επικίνδυνοι απο τους εξωτερικούς.. Κι ο Λυσσαρίδης παρέμεινε στην ιστορία ώς η νύφη που όλοι ήθελαν να αρραβωνιαστούν αλλά κανένας τους δεν ήθελε να παντρευτεί. Οι γάμοι που επεδίωκαν οι επίδοξοι μνηστήρες με την εξουσία ήταν ανέκαθεν ευκαιριακοί..

Αγαπητέ απερχόμενε πρόεδρε,

πρίν πέντε χρόνια σε ψήφισα. Υποσχόσουν μια δίκαιη κοινωνία τη στιγμή που ο αντίπαλος σου υποσχόταν μείωση της στρατιωτικής θητείας. Θεώρησα απείρως σοβαρότερο το δικό σου μήνυμα. Ωστόσο διαψεύστηκα, για άλλη μια φορά. Ήμουν βέβαια συνηθισμένος στην εξαπάτηση απο τους προηγούμενους. Η δίκαιη σου κοινωνία αφορούσε τα δικά σου παιδιά που έφαγαν καλά αυτή την πενταετία, όπως και τα παιδιά όσων εξελέγησαν πριν απο σένα. Παρέλαβες κράτος και παρέδωσες χάος, υποκύπτοντας στην ιδιοτέλεια που όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και κυβερνώντες υπέκυπταν. Συνέχισες να δίνεις παροχές στους έχοντες μέχρι που το παντεσπάνι τέλειωσε, αφήνοντας την ίδια ώρα τους αδύναμους να επαιτούν. Ειρωνεία, ακόμη και η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε επειδή η ελίτ έτρωγε πολύ καλά την ίδια ώρα που η μάζα αργοπέθαινε. Είχαν κι εκείνοι δίκαιη κοινωνία, για όσους όμως είχαν το χέρι στο βάζο με το μέλι.

Αγαπητέ νέε Πρόεδρε,

να ξέρεις ότι πιθανότητα δεν σε ψήφισα (εξαίρεση μόνο άν λέγεσαι Μακαρία..). Ψηφίζω πάντα, αλλά τα δικά μου κριτήρια θέτουν τον πήχυ πολύ ψηλά. Εσύ, πιθανότατα εξελέγης απο τα μαντρισμένα σου κομματόσκυλλα. Δεν ανήκω σε αυτούς ούτε σήμερα, όπως δεν άνηκα ούτε πριν πέντε χρόνια. Το συμφέρον μου είναι διαχρονικά το συμφέρον αυτού του τόπου, το οποίο οφείλεις να υπερασπίζεσαι στα επόμενα πέντε χρόνια. Να το θυμάσαι κάθε μέρα, αυτά τα πέντε χρόνια. Να το θυμάσαι, επειδή αυτός που φεύγει σήμερα το ξέχασε τη μέρα που εξελέγη.

Αγαπητέ νέε Πρόεδρε,

φρόντισε για τη δική σου υστεροφημία, χτίζοντας μια πιο δίκαιη κοινωνία στα επόμενα πέντε χρόνια. Όχι μόνο για τα δικά σου παιδιά αλλά για το σύνολο των παιδιών αυτής της κοινωνίας. Χτίσε πεζοδρόμια για να περπατούν, πράσινο για να αναπνέουν, επεδίωξε να δημιουργήσεις υπεύθυνους πολίτες, παιδεία βασισμένη στη σκέψη και όχι την παπαγαλία. Κάνε το λαό να σε ξαναψηφίσει επειδή απέδειξες ότι αξίζεις. 
Εναλλακτικά, θα μπορείς κι εσύ με τη σειρά σου να φύγεις με το κεφάλι ψηλά ώστε να μην βλέπεις τα συντρίμια που συνέχισες στη δική σου προεδρία..

Αγαπητέ νέε Πρόεδρε,

μην με αναγκάσεις να σε ευχαριστήσω όταν θα φεύγεις, επειδή θα φεύγεις.

Φρόντισε να σε ευχαριστήσω, επειδή ήρθες..