Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Δίκαιη κοινωνία !

Το ομολογώ. Ναί, το 2008 εψήφισα το Δημήτρη Χριστόφια γιατί υποσχόταν μια δίκαιη κοινωνία! Με τα δεδομένα που είχα τότε, ναί, πάλι θα τον ξαναψήφιζα! Σας υπενθυμίζω ότι ο ανθυποψήφιος του υποσχόταν μείωση της στρατιωτικής θητείας σε ένα τόπο που ανα πάσα στιγμή μπορεί να ξαναζήσει το 1974 σε επανάληψη. Ναί, έκρινα την προεκλογική του Κασουλίδη θλιβερή (δεν ήμουν όμως ο μόνος..). Ναί, πιάστηκα κορόϊδο που ένα ωραίο (και εύηχο..) σύνθημα ! Παίζεται..

Προχτές, σε μιά πολύ εποικοδομητική συζήτηση ανακάλυψα ότι αυτός ο άνθρωπος (εννοώ το Χριστόφια..) δεν μου είπε ψέματα και δεν με εξαπάτησε. Υποσχέθηκε μια δίκαιη κοινωνία ! Αυτό ακριβώς παρέδωσε ! Το 2008, η διαφορά μου απο τον μέσο πλούσιο ήταν κάποια εκατομύρια. Το 2013 η διαφορά μου απο τον μέσο πλούσιο είναι 100.000 ευρώ. Τόσα τους άφησε.. Πάλι δεν είναι εντελώς δίκαιη η κοινωνία αλλά είναι δικαιότερη απο τότε..

Προχτές είδα στη δημοσιότητα τα οικονομικά δεδομένα της πρώτης τη τάξει κομμουνιστικής οικογένειας για την πρόσφατη πενταετία. Εφκάλαν πάνω-κάτω μισό εκατομύριο για το κάθε παιδί τους.. Φανερά ή αφανέρωτα.. Δίκαια πράματα..  Η Πρώτη Κυρία είθισται να εν άμισθι.. Επιέρωννε την το ΑΚΕΛ.. Χαλάλι.. Δεν είσιεν έναν μπάτζετ το Προεδρικό για τα φουστάνια της ; Κύριε Ελέησον !!! Να της τα πιερώννει το ΑΚΕΛ !!! Που την άλλην, ποιός ξέρει πόσα εκατομύρια εφκάλαν οι προηγούμενοι αφού δεν τα δημοσιεύκαν.. Ποιός εν να ψηφίσει τα περι μαύρου χρήματος άμα ούλλοι τους κινούνται στο ίδιο μοτίβο.. Θέλει ΤΖΑΙ αυτοκίνητο.. Χαλάλιν του.. Γιατί να βαστούν οι άλλοι τζαι τούτος όι.. Στο κάτω κάτω, με τα χρηματοοοικονομικά δεδομένα που μελετώ φταίουν ούλλοι τους (έχω ούλλα τα δεδομένα αλλά παραπάνω λεπτομέρεις θα γράψω μόνο στην Αγγλικήν τζαι την Γαλλικήν για να μεν με πυροβολήσουν..).. Επήραν μας ως τον γκρεμμόν, ήμασταν τζιαμαί τζαι τούτος απλά εφύσησεν στα τελευταία ευρώπουλλα που ήβρεν εις τα ταμεία τζαι εφύασιν..

Η δίκαιη κοινωνία στην πράξην της.. Άν εσύ δεν έχεις να φάεις, κανένα πρόβλημα.. Έτσι κι αλλιώς ήσουν τζαι ακόμα είσαι μαθημένος στην πείνα. Δεν άλλαξεν τίποτε.. Άν δεν έχεις παράθυρα κι άν το σπίτι σου είναι γεματο μούχλα και η στέγη φούσκωσε πάλε κανένα πρόβλημα. Ήταν ας πούμεν 100 οι περιπτώσεις το 2009, υπολογίζω ώς σήμερα ότι εγινήκαν 10.000. Επικράτησεν ατιμωρησία στο Χρηματιστήριο, η νομοθετική τζαι η εκτελεστική εξουσία ετζοιμούνταν (σκόπιμα ίσως..), ο κόσμος εψήφιζεν τους τζαι εξαναψήφιζεν τους, το σύστημαν μας επήρεν τα κάτω του.. Επικράτησεν το άπου κλέψει.. Η κοινωνία μας έγινε πιο δίκαιη. Όλοι είχαν δικαίωμα στο κλεψιόν.. Βάλλουμεν διερευνητικές επιτροπές όμως.. Εν αθθυμούμαι ποιός είπεν ότι άμα θέλεις να θάψεις κάτι, κάμε μιαν επιτροπήν.. Εν να τον θυμηθώ, που θα πάει..

Για να δείτε πόσο το έψαξα, στα σοβαρά πανεπιστήμια διδάσκουν ότι οι κοινωνίες κινούνται σε μοτίβα. Ανεβαίνει το επίπεδο σιγά-σιγά για όλους και ανεβαίνει η ατομική και η συνολική ευμάρεια ή αντιστρόφως, κατεβαίνει το επίπεδο με τη μορφή του ντόμινο για το σύνολο του πληθυσμού σε ένα αντίστοιχα εύλογο χρονικό διάστημα. Ε, τί να κάμουμε, σε τούτον τον τόπο έππεσεν. Εθέλαμεν κλειδωμένες αυξήσεις για τους κυβερνητικούς την ώρα που η διεθνής πρακτική ελάλεν μας να παγώσουν οι μισθοί τους. Εθέλαμεν να συντηρούμεν ένα καταραμένο ημικρατικούς οργανισμούς μόνο τζαι μόνο για να πιάννουμεν τη ψήφο τους. Εθέλαμεν να φέρνουμεν Βούλγαρους, Ρουμάνους τζαι Πακιστανούς για να μεν πιερώνουμεν ακριβούς μισθούς στους Κυπραίους.. 

Ε, τζιαμαί που έθελα να κάψω το πτυχίο μου της Πολιτικής Επιστήμης διότι όσα έμαθα εν ισχύαν, ήρτεν η ώρα να μου πεί ότι δεν εσπούδαζα δέκα χρόνια για το τίποτε.. [ΣΗΜ. Μεν νομίζετε ότι έδωκα 10 φορές το κάθε μάθημα όσπου να το περάσω.. Ήμουν ένας εργαζόμενος φοιτητής]. Χαλάλι τα λεφτά που έφα πας τον Οικονομικό Ταχυδρόμον τζαι πας τον Economist ! Χαλάλιν τα δολλάρια του Business Week τζαι του Fortune ! Χαλάλιν οι Ισοτιμίες, Ημερησίες, Επενδυτές και τόσα άλλα χιλιάρικα που εξόδευκα ! Χαλάλιν τα MoneyShow στα InterContinental, Grande Bretagne, Macedonia Palace τζαι Hilton.. Άν η Ελλάδα εσέβετουν λλίον τις στοιχειώδεις οικονομικές θεωρίες ήταν να συνεχίζουμεν τα επιμορφωτικά σεμινάρια ως σήμερα. Δυστυχώς, εχάσαμεν όμως πρώτα που τζιαμαί εκλείσαν τζαι τα παραπάνω που τα περιοδικά τζαι που τες εφημερίδες..

Η κοινωνία μας σήμερα είναι όμως πιο δίκαιη απο ποτέ ! Δεν έθελε να ψηλώσει το βιοτικό επίπεδο του συνόλου της, έφερνε φτηνούς κοινοτικούς, επιέρωνεν για τα καζίνο στα κατεχόμενα τζαι τα ψαρούθκια στο Βόσπορο.. Ε, το δικόν μας το βιοτικό επίπεδο έππεσεν. Ας εγλέπαμεν..

Σαν είμαστεν η ώρα 2:00 το πρωί της Κυριακής στο πάρτυ στην Blinkers τζιε εδιασκεδάζαμεν μεθυσμένοι, καπνίζοντας τα COHIBA μας, φορώντας τα Rolex τζιε τα Burberry μας, χορεύκοντας πάνω στα τραπέζια με «την Svetlana τζιε την Αννιούσκα τα μωρά respect», σύρνοντας μαντιλούθκια ίσια πάνω, πίνοντας την μιαν πότσσαν ABSOLUΤ τζιε CHIVAS BLACK LEIPE μετά την άλλην, επίεν ο SOIPLE με το καροτσούιν τζιε εκατέβασεν τον διακόπτη τζιε εμείναμεν χάσκοντας. The party is over… - See more at: http://www.philenews.com/el-gr/eidiseis-paraskinio/40/139930/the-party-is-over-to-keimeno-pou-kanei-thraysi-sto-diadiktyo#sthash.qakPBsX8.dpuf

Ευχαριστώ τον δημιουργό του ακόλουθου κειμένου διότι σε κάθε τόπο κάποιοι πρέπει (ή έστω, τουλάχιστον ένας..) να αναλαμβάνουν τη στοιχειώδη ευθύνη να ομολογούν τις ευθύνες τους..
Σαν είμαστεν η ώρα 2:00 το πρωί της Κυριακής στο πάρτυ στην Blinkers τζιε εδιασκεδάζαμεν μεθυσμένοι, καπνίζοντας τα COHIBA μας, φορώντας τα Rolex τζιε τα Burberry μας, χορεύκοντας πάνω στα τραπέζια με «την Svetlana τζιε την Αννιούσκα τα μωρά respect», σύρνοντας μαντιλούθκια ίσια πάνω, πίνοντας την μιαν πότσσαν ABSOLUΤ τζιε CHIVAS BLACK LEIPE μετά την άλλην, επίεν ο SOIPLE με το καροτσούιν τζιε εκατέβασεν τον διακόπτη τζιε εμείναμεν χάσκοντας. The party is over… - See more at: http://www.philenews.com/el-gr/eidiseis-paraskinio/40/139930/the-party-is-over-to-keimeno-pou-kanei-thraysi-sto-diadiktyo#sthash.D6EgWoCb.dpuf
Σαν είμαστεν η ώρα 2:00 το πρωί της Κυριακής στο πάρτυ στην Blinkers τζιε εδιασκεδάζαμεν μεθυσμένοι, καπνίζοντας τα COHIBA μας, φορώντας τα Rolex τζιε τα Burberry μας, χορεύκοντας πάνω στα τραπέζια με «την Svetlana τζιε την Αννιούσκα τα μωρά respect», σύρνοντας μαντιλούθκια ίσια πάνω, πίνοντας την μιαν πότσσαν ABSOLUΤ τζιε CHIVAS BLACK LEIPE μετά την άλλην, επίεν ο SOIPLE με το καροτσούιν τζιε εκατέβασεν τον διακόπτη τζιε εμείναμεν χάσκοντας. The party is over… - See more at: http://www.philenews.com/el-gr/eidiseis-paraskinio/40/139930/the-party-is-over-to-keimeno-pou-kanei-thraysi-sto-diadiktyo#sthash.D6EgWoCb.dpuf
Σαν είμαστεν η ώρα 2:00 το πρωί της Κυριακής στο πάρτυ στην Blinkers τζιε εδιασκεδάζαμεν μεθυσμένοι, καπνίζοντας τα COHIBA μας, φορώντας τα Rolex τζιε τα Burberry μας, χορεύκοντας πάνω στα τραπέζια με «την Svetlana τζιε την Αννιούσκα τα μωρά respect», σύρνοντας μαντιλούθκια ίσια πάνω, πίνοντας την μιαν πότσσαν ABSOLUΤ τζιε CHIVAS BLACK LEIPE μετά την άλλην, επίεν ο SOIPLE με το καροτσούιν τζιε εκατέβασεν τον διακόπτη τζιε εμείναμεν χάσκοντας. The party is over… - See more at: http://www.philenews.com/el-gr/eidiseis-paraskinio/40/139930/the-party-is-over-to-keimeno-pou-kanei-thraysi-sto-diadiktyo#sthash.D6EgWoCb.dpuf

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Μέρα (και νύχτα) μουσείων και πολιτισμού

Χτές, ένοιωσα ιδιαίτερα περήφανος για τον πολιτισμό μας. Παρήξαμε ένα απίστευτο πολιτιστικό πλούτο που ελάχιστοι λαοί θα καταφέρουν να παράξουν, όσα χρόνια κι άν περάσουν. Παράλληλα όμως, στους χαλεπούς αυτούς καιρούς, παλεύουμε να κρατήσουμε και να ενδυναμώσουμε αυτό το πολιτιστικό επίπεδο όσο κι άν οι εκάστοτε ευκαιριακοί καιροσκόποι δουλεύουν, συνειδητά και ασυνείδητα, για το αντίθετο αποτέλεσμα. 

Πέρασα την περασμένη Πέμπτη μου στο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο, σε ένα τόπο που στα μαθητικά μου χρόνια ήταν στολίδι για τη Λευκωσία και την Κύπρο. Στα φοιτητικά μου χρόνια κατέληξε ερείπιο και τώρα, στα δεύτερα μου εικοσάχρονα ξανα-αναζητεί ρόλο και ταυτότητα. Περίεργη κατάσταση η ανικανότητα και η κακοδιαχείριση.. Σε ανεβάζει στα ύψη για να σε σύρει στον απόλυτο πάτο και να σε ξανα-ανεβάσει λόγω μιας πρόσκαιρης ανάγκης! Ευτυχώς που υπήρξε η περίοδος της Κυπριακής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.. Ωστόσο, η συνειδητή εγκατάλειψη του όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν είναι μια ξεκάθαρη ομολογία ενός αποτυχημένου οράματος, σε ένα διαχρονικά αποτυχημένο σύστημα..

Το πρωί του Σαββάτου, το ίδρυμα "Τάσσος Παπαδόπουλος" είχε εξαιρετικούς καλεσμένους που μίλησαν για τα 5 χρόνια μας στο Ευρώ και τα προβλήματα που έχουμε επειδή δεν είχαμε την ικανότητα και τη θέληση να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Τελικά, είχα δίκιο, δεν φταίει το ευρώ άν εμείς αρνούμαστε να δούμε μπροστά και επιλέγουμε συνειδητά παραμένουμε στη νιρβάνα μας. Χτες, αποφάσισα τελικά να μην κάψω το πτυχίο μου, απλά πρέπει να το πάρω και να πάω κάπου όπου να μπορούν να το κατανοήσουν και να το εκτιμήσουν.. Παλιότερα, ο Στέλιος Χατζηιωάννου είχε επισημάνει ότι άν έκανε εταιρεία στην Ελλάδα, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα ήταν μια αλυσίδα με σουβλάκια. Στο κάτω-κάτω και εδώ η κατάσταση είναι παρόμοια, άν ο νομπελίστας μας ο Χριστόφορος Πισσαρίδης επέλεγε να μείνει στην Κύπρο τις τελευταίες δύο δεκαετίες, υποπτεύομαι ότι σήμερα θα πούλαγε σιταροπούλλες ή κάστανα. Η εδώ επικρατούσα κατάσταση, για ένα πολύ μυστήριο λόγο, έχει την απίστευτη ικανότητα να σε βυθίζει σε ένα συνεχή πάτο.




Το μεσημέρι του Σαββάτου, στον περίβολο της Παναγίας Φανερωμένης, η Ημέρα Ευρώπης έφερε πιο κοντά μας τις χώρες της Ευρώπης και τα δικά τους δείγματα πολιτισμού και μαγειρικής! Είναι απίστευτος ο πλούτος ιδεών και η μεταφορά εμπειριών που πέτυχε η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Μόνο όμως για όσους κατάλαβαν και εκμεταλλεύτηκαν τις νέες δυνατότητες. Για τους υπόλοιπους, η δική τους ανικανότητα να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και η δική τους αδιαφορία δημιούργησε ένα πολύ εφιαλτικό σκηνικό.

Το ίδιο απόγευμα, μια περιδιάβαση στο Πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Κύπρου, το Δημοτικό Μουσείο Πιερίδη και το Αρχαιολογικό Μουσείο, με έφερε στα βήματα των Μυκηναίων, των Ιώνων, του Μεγαλέξανδρου, των Δραγομάνων. Μια περιδιάβαση σε μια παρατημένη πόλη όπου κανένας δεν είχε το όραμα να την καταστήσει πρωταγωνίστρια και κατέληξε φάντασμα του πλούσιου παρελθώντος της. Με τον τεράστιο πολιτιστικό της πλούτο να βρίσκεται σε αποθήκες και κασόνια εξαιτίας αυτής της διαχρονικής νιρβάνας! Πόσο θλιβερό είναι να βλέπεις τους κόπους και τις θυσίες των επιφανών ανθρώπων του παρελθώντος να καταλήγουν σε κασόνια..



Ο κόσμος που παρευρέθηκε στις εκδηλώσεις ήταν αναλογικά λίγος, ήταν όμως πολύ διακριτός απο τη μάζα. Κόσμος που παλευεί να κρατήσει το απαιτούμενο επίπεδο, κόντρα στους ακριβοπληρωμένους καιροσκόπους που ροκανίζουν το χρόνο και το (όσο έμεινε..) χρήμα μας. Κόσμος που απαιτεί ποιότητα αλλά καταλήγει να διαμαρτύρεται παθητικά και χωρίς στοιχειώδες αποτέλεσμα σε ώτα αδιάφορα. Η τραγική ειρωνεία με συνάντησε το Πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Κύπρου. Εκεί όπου οι εμπνευσμένοι ευεργέτες έκτισαν μια απίστευτη ιστορία δεκαετιών που οι σημερινοί καιροσκόποι ισοπέδωσαν εν μία νυκτί. Στην Κρατική Πινακοθήκη, το ίδιο βράδυ, χώρισαν οι δρόμοι μου με την τραγική ειρωνεία, αφου πρώτα της υποσχέθηκα να συνεχίσω να οραματίζομαι και να σχεδιάζω ένα καλυτερο αύριο.



Χτες, ξαναένοιωσα ντροπή για τους ηγέτες μας. Εκλέγονται για να γεμίσουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς (και το στομάχι τους..) αλλά δεν κατάφεραν να γεμίσουν, ή έστω να εμπλουτίσουν, αυτό τον τόπο με τη στοιχειώδη ποιότητα που του λείπει.

Χτες, ξαναένοιωσα ντροπή για τους δασκάλους και τους καθηγητές μας. Κατάντησαν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, θλιβεροί μισθοφόροι ενος παντελώς αποτυχημένου συστήματος που σε θέλει να παπαγαλίζεις όσα λέει το βιβλίο που οι ίδιοι (στις πλείστες περιπτώσεις..) έγραψαν, αλλά έμμεσα και άμεσα σου απαγορεύει να σκέφτεσαι ή να υιοθετείς απόψεις που δεν βγαίνουν απο την ισχνή και ασήμαντη τους φαντασία.

Χτες, ξαναένοιωσα ντροπή για τη μάζα αυτού του τόπου. Ψηφίζει και διορίζει τυχαία άτομα, χωρίς στοιχειώδη κριτήρια και τον απαιτούμενο έλεγχο και μετά υποδύεται την απατημένη σύζυγο. Για μένα όμως, τα όποια άλλοθι της, έχουν πεθάνει..

Τη νύχτα που επέστρεψα σπίτι, έμαθα απο τις ειδήσεις ότι έπεσε μέρος της γυάλινης οροφής, στο νέο ΘΟΚ. Τελικά, η ιστορία έχει πάρα πολύ χιούμορ, επαναλαμβάνεται για να μας θυμίσει τα λάθη μας και την άρνηση μας να τα διορθώσουμε..

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Οι Αττίλες της καθημερινότητας μας

Χτές, Κυριακή του Πάσχα του 2013, μετά την πατροπαράδοτη σούβλα του μεσημεριού, πήρα το ποδήλατο και πήγα για καφέ στο κέντρο. Στα 37 μου, ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα πόσο καταραμένος είναι αυτός ο τόπος, να βρίσκεται παραδομένος στον εκάστοτε Αττίλα, διαχωρίζοντας και εντοπίζοντας όμως τόσο ξεκάθαρα την ευθύνη, την κατάντια και την παρακμή στον δικό μας Αττίλα και όχι στον ξένο, όπως έχουμε συνηθίσει να μεμψιμοιρούμε στην αναζήτηση του ελαφρυντικού. Για πρώτη μου φορά πέρασα απο το Μαγικό Παλάτι, το Τράστ, το Γεναικοπάζαρο. Ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα πόσο δίπλα μου βρίσκεται όλα αυτά τα χρόνια η Αγία Σοφία. Δεν έχω πάει ποτέ μου στα κατεχόμενα, απο προσωπική άποψη και επιλογή, για να τη δω, αλλά δεν είχα ποτέ μου συγκλονιστεί απο το πόσο δίπλα μου ήταν όλα αυτά τα χρόνια και δεν το πήρα ποτέ ως τώρα είδηση! Η Αγία Σοφία στέκει ακόμη και σήμερα, εγκλωβισμένη στους μιναρέδες του τελευταίου και πιο πρόσφατου ξένου Αττίλα, το Μαγικό Παλάτι, το Τράστ, το Γεναικοπάζαρο έχουν προ πολλού περάσει στην ιστορία, απο τα χέρια των δικών μας Αττίλων. Τραγική ειρωνεία, στα χρόνια μου, η Πλατεία Ελευθερίας περνά το δικό της βουβό δράμα, παραδομένη στην εξέλιξη και στην απομάκρυνση της απο το ντόπιο στοιχείο. Ήταν πιο φυσιολογικό, στις δικές μας μέρες, εμείς οι σύγχρονοι λιμοκοντόροι,  να κουβαλήσουμε ένα ξένο αρχιτέκτονα, να κάνει κρανίου τόπο μια απο τις ελάχιστες μαγευτικές πράσινες οάσεις του χτες.

Άν ήθελα να ζήσω για λίγο στη Λευκωσία του παλιού καιρού το πιθανότερο θα ήταν να μετακομίσω στη Βαλένσια. Είναι απίστευτο το πόσο ίδιες είναι οι δύο πόλεις, όπου βλέπεις το αραβικό στοιχείο να διεισδύει στο ευρωπαϊκό και η φυσική εξέλιξη βρίσκει τον πραγματικό της ορισμό. Να περπατάς στα τείχη της Παλιάς Πόλης και να μην μπορείς να ξεχωρίσεις άν θα ξεπροβάλει η Χατίφα ή ο Μπαηρακτάρης, να νομίζεις ότι ένα χέρι με χίουμορ έφτιαξε αυτά τα δύο μέρη για να μπορείς εσύ να συγκρίνεις την επιτυχία και την αποτυχία, σαν να συγκρίνεις το σκάκι και το τάβλι, τη στρατηγική και την τύχη. Σαν πάς στη Βαλένσια, θα δείς την απόλυτη επιτυχία του ώριμου λαού, το αρμονικό πάντρεμα του παλιού με το καινούριο, την ομαλή εξέλιξη, τη συνοχή και τη συνέχεια στην ιστορία του τόπου. Περπατάς κάτω απο τα τείχη και νοιώθεις το πράσινο, την άθληση, την ποιότητα, την αρμονία. Όπως κανένας μας δεν φαντάστηκε και δεν ονειρεύτηκε να φτιάξει τη Λευκωσία. Ζώντας στη Λευκωσία, το μόνο που μπορείς να εύχεσαι είναι να πάρεις κάτι απο τις εμπειρίες των προηγούμενων, το παράπονο τους για τα μεγαλεία που έχασαν απο τους δικούς τους Αττίλες. Την τελευταία βδομάδα, μέσα απο τους Λάτρεις της Λευκωσίας κατάφερα και ξεδίπλωσα όλη αυτή την τραγική και ανομολόγητη ιστορία των δικών μας Αττίλων, αυτών που αναπλάθουν και αναμορφώνουν φροντίζοντας να μην αφήνουν την ιστορία μας να συνεχιστεί. Τραγική επισήμανση, αυτός ο τόπος διαχρονικά είναι παραδομένος σε λαοπλανείς παπαγάλους που καταφέρνουν να επιβάλουν την δική τους μυωπική άποψη στην άβουλη μάζα και να αποξενώσουν όλους όσους έχουν όραμα και όρεξη για ποιότητα.

Αστείο του καιρού μας και του τόπου μας, το ότι η κάθε ανάπλαση και η κάθε αναμόρφωση έχει την ικανότητα να συνλίβει το παλίο και να δημιουργεί κάτι το εντελώς καινούριο, το άσχετο με τον τόπο και το χρόνο, απόρροια της δική μας ανικανότητας, μετριότητας, παρακμής, κατάντιας και επιλογής. Πιό αστείο, η διαχρονική μας τάση να κατηγορούμε τον ξένο Αττίλα για τα δεινά μας, την ίδια ώρα που ο δικός μας Αττίλας είναι πιο εγκληματικός, πιο αμείλικτος, πιο υπεύθυνος για την κατάντια μας..

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Η ελπίδα, στα χρόνια της χολέρας

Βρήκαμε αισίως άλλη μια πρωτομαγιά.. Ανεπίσημα, και σχετικά νωρίς, ήρθε το Καλοκαίρι και ο καύσωνας.. Αρχίζω και πάλι, για άλλο ένα καλοκαίρι, να νιώθω ότι εδώ είναι η κόλαση. Όσο μεγαλώνω, αυτός ο τόπος με κουράζει ακόμα πιο πολύ, λόγω της ζέστης, λόγω της κρίσης, λόγω της παρακμής του, λόγω της υποκρισίας του. Ακούω για άλλη μια φορά τις βαρύγδουπες δηλώσεις της επετείου της Εργατικής Πρωτομαγιάς σε ένα τόπο που η εργασία και το οχτάωρο είναι απο καιρό μουσειακά εκθέματα. Ακούω για άλλη μια φορά, τις ίδιες βαρύγδουπες δηλώσεις, απο τους παρωχημένους και ανίκανους ανθρώπους που είτε λόγω της ανικανότητας τους, είτε λόγω του ίδιου συμφέροντος, κατέλυσαν εργολαβικά το σύστημα, απο τους ανθρώπους που διέλυσαν αυτό τον τόπο και το όποιο μέλλον είχε. Ειρωνία παμμέγιστη, το ότι όσα ζούμε τα ξεκίνησε η δεξιά στην προηγούμενη της διακυβέρνηση και με την αμέριστη συνεισφορά της πρόσφατης αριστερής διακυβέρνησης έβαλε και την επίσημη ταφόπλακα. Τα πραγματικά δεδομένα όμως, η ιστορία τα αποκαλύπτει, δυστυχώς, με εξαιρετική καθυστέρηση..

Στα τελευταία δεκαπέντε χρόνια είχα την "τύχη" να ζήσω της απόλυτη παρακμή της μάνας- Ελλάδας. Ζώντας σε ένα κράτος που μισούσε την ύπαρξη του, που έβαζε τρικλοποδιές στο γείτονα του, που ζούσε απο το να τρώει τις σάρκες του όσπου να μην απομείνει τίποτε. Για να κλαίει μετά ότι φταίγαν οι άλλοι! Η ευθύνη ανήκει πάντα στους ξένους. Οι δικοί μας ανίκανοι-καιροσκόποι δεν έχουν ποτέ μερίδιο ευθύνης! Στα τριανταεφτά μου έλαχε να ζήσω την απόλυτη παρακμή της κόρης-Κύπρου. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο! Αφού όλοι έφαγαν όσα έβρισκαν. Και αφού κανένας δεν τολμούσε ή δεν ήθελε να τους αποτρέψει. Σε ένα τόπο όπου οι υστερόβουλοι ήταν οι ειδήμονες και οι προνοητικοί ήταν οι επικίνδυνοι.

Η κρίση είναι σχεδόν πάντα διαδυνδεδεμένη με την κρίση της παιδείας. Αυτός ο τόπος έχει διαχρονική έλλειψη πραγματικής παιδείας και ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών. Είναι γεμάτος πτυχία, σε μεγάλο βαθμό αγορασμένα ή χαρισμένα, αλλά κενός απο πραγματική και ουσιαστική παιδεία. Κυρίως επειδή ο κόσμος του αρέσκεται να θυσιάζει τη σκέψη του και την κριτική στο βωμό της κολακείας και του προσωπικού του οφέλους. Αισθάνομαι, όλο και περισσότερο, ότι είμαστε όμηροι μιας κουστωδίας ακριβοπληρωμένων καιροσκόπων που διακυρήσσουν περίτρανα όλα όσα πρέπει εμείς όλοι να εφαρμόζουμε για τη βελτίωση μας, αλλά (φυσικά) όχι οι ίδιοι αυτοί που τα διακυρήσσουν. Πρίν λίγο καιρό, τυχαία, είχα πεί σε μια παρέα ότι άν βάλεις σε μια αίθουσα μερικούς καθηγητές Πανεπιστημίων θα σκοτωθούν με τον ίδιο τρόπο όπως σκοτώνονται οι "κατίνες" της κάθε γειτονιάς. Μερικές μέρες μετά, σε μια δεξαμενή σκέψης, έτυχε να το ζήσω και αυτό, ιδίοις όμμασι. Απουσία ουσιαστικών επιχειρημάτων και της ικανότητας να απαντήσεις στοιχειοθετημένα και εμπεριστατωμένα, καταλήγεις αναγκαστικά και φυσιολογικά, μέρος της κατινιάς.. Ή, εναλλακτικά, γίνεσαι ένα με τους υπόλοιπους στρουθοκάμηλους..

Αυτός ο τόπος είναι καταραμένος να διολισθαίνει επειδή η μάζα είναι σε μεγάλο βαθμό κοινωνικά αμόρφωτη. Και σαν κοινωνικά αμόρφωτη και συνεπακόλουθα άβουλη, αφήνεται μοιρολατρικά στις μονόφθαλμες εξουσίες που διαχρονικά και εργολαβικά διαλύουν τα θεμέλια της, τρώγοντας τις σάρκες της. Αυτός ο τόπος, πολύ φυσιολογικά, σήμερα έχει στερέψει απο επιλογές. Είναι η ύστατη ώρα όπου είτε θα επιβληθεί της επικρατούσας χολέρας είτε θα βυθιστεί πλήρως στο βούρκο της. Τα χελιδόνια δεν μπορούν να φέρουν την άνοιξη σε ένα τόπο που λατρεύει τη χολέρα. Η ελπίδα, είναι το μόνο που του απέμεινε, άν δεν έχει διολισθίσει ήδη στον επικρατούντα βούρκο.. 

Καλό μήνα και καλή υπομονή..