Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Περίπατος στο χρόνο..

Ο Άγιος Σωζόμενος είναι σήμερα ένα εγκαταλελειμμένο χωριουδάκι μεταξύ Γερίου και Ποταμιάς. Ένα κομβικό πέρασμα για τον κάθε φέρελπι ποδηλάτη. Μια σπηλιά, με εξαιρετικής σημασίας τοιχογραφίες, καταδεικνύει την αλλοτινή παρουσία ενός ασκητή. Ένα εκκλησάκι μαρτυρεί ότι εκεί υπήρξε χριστιανική παρουσία. Η καταστροφή των προσώπων στις τοιχογραφίες πάλι, μαρτυρία της επέμβασης του μουσουλμανικού φανατισμού ( ή της μουσουλμανικής άποψης ). Τα κατάλοιπα ενός γοτθικού ναού και κάποια ετοιμόρροπα σπίτια μαρτυρούν ότι απετέλεσε ένα μέρος που κάποτε έσφιζε απο ζωή και κατοίκους, ως το 1964 που υπήρξε άλλο ένα μέρος των δικοινοτικών ταραχών και ήταν το τέλος του.

Τί το ξεχωριστό έχει ο Άγιος Σωζόμενος ; Καταδεικνύει τα σημάδια των καιρών.. Σε καλές και ήρεμες εποχές ήταν μέρος ασκητισμού, λατρείας, ζωής, σε κακές και ταραχώδεις περιοχές υπήρξε σημείο συγκρούσεων, ίσως θανάτων, αναγκαστικής εγκατάλειψης.. Η επιτυχία και η αποτυχία, η ακμή και η παρακμή, η άνοδος και η πτώση είναι εξαιρετικά λεπτά σημεία, όλα μαζεμένα σε αυτό το σημείο και όλα τους μέρος της ζωής και της διαρκούς μάχης για επιβίωση, υπεροχή και επικράτηση.

Αυτές τις μέρες, ένας αντίστοιχος Άγιος Σωζόμενος δείχνει να είναι η Ουκρανία. Κατάλοιπο της Αυστρο-ουγγρικής αυτοκρατορίας για τους μεν δυτικόφιλους, η "Μικρή Ρωσία", για τους δε Ρωσόφιλους. Σε άλλη μια μάχη για την επικράτηση του ενός πολιτισμού πάνω στον άλλο, σε ένα πόλεμο με συνεχείς και ατέλειωτες μάχες, διαμέσου των αιώνων.. Ένα πεδίο συνύπαρξης που μεταβλήθηκε σε πεδίο συγκρούσεων και θανάτου.. Όπως, λίγα χρόνια πριν ένα Κόσοβο, μια Βοσνία, μια Οσετία, μια Γιουγκοσλαβία..

Τους επόμενους μήνες θα κληθούμε να αποφασίσουμε, για άλλη μια φορά άν είμαστε Κύπριοι, Έλληνες, Τούρκοι, Βυζαντινοί, Οθωμανοί ή ο,τι άλλο.. Στο προηγούμενο δημοψήφισμα τάχθηκα ξεκάθαρα υπέρ του ΟΧΙ για ένα πολύ απλό λόγο : απο την πρώτη σελίδα φαινόταν ξεκάθαρα ασταθές και καθόλου λειτουργικό. Ελπίζω αυτή τη φορά οι "σοφοί" να κάνουν πιο σωστά τη δουλειά τους.. Γι αυτό πληρώνονται άλλωστε.. Παρότι, η ιστορία δείχνει ότι έχουν την τάση να δρούν ευκαιριακά και ερασιτεχνικά, μέχρι που η επόμενη σπίθα να ξαναφέρει το χάος της επιδερμικότητας τους..

Και τα σημάδια των καιρών συνεχίζουν να παίζουν το παράξενο, γοητευτικό, ριψοκίνδυνο και θανατηφόρο παιχνίδι τους..


Χρήσιμοι σύνδεσμοι για τον Άγιο Σωζόμενο:

ΣΤΡΟΒΟΛΙΩΤΗΣ

ΤΙΜΕ

MYCYPRUS

ΤΤΑΛΛΟΥ

ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (Facebook)



Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

O θάνατος των συνταξιούχων, ζωή για τα πολιτικά παράσιτα..

Μένω σε μια γειτονιά όπου η πλειοψηφία είναι άτομα μεγάλης ηλικίας,
κοινώς συνταξιούχοι.
Άνθρωποι που δούλεψαν μια ολάκερη ζωή, νομιζόμενοι ότι θα έχουν αξιοπρέπη διαβίωση στα γηρατειά τους.
Πλανήθηκαν πλάνην οικτράν, άν κρίνω απο τα τρέχοντα παράπονα τους.Οι διαμαρτυρίες τους έχουν να κάνουν κατα κύριο λόγο με τη δραματική μείωση της σύνταξης τους και κατα δεύτερο με την υποχρέωση τους να πληρώνουν τέλη στα νοσοκομεία για τις εξετάσεις και τα φάρμακα τους. Πρόσφατα, μου ζητήθηκε απο ένα τέτοιο γείτονα να του εξηγήσω γιατί υπάρχει αυτή η αδικία. Μέσα σε μερικά λεπτά που είχα έπρεπε να του εξηγήσω ότι όσο κάποιοι προνομιούχοι έχουν κλειδωμένες και συνεχείς αυξήσεις, μέσα σε μια ξεκάθαρα διεφθαρμένη κοινωνία που δεν παράγει, τόσο είναι επιτακτική (ανομολόγητη όμως..) ανάγκη να πεθάνουν κάποιοι άλλοι (κυρίως οι συνταξιούχοι, που κοστολογούνται μόνο ως έξοδα..) για να μπορέσει να συνεχιστεί η καλοπέραση των παρασίτων.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι φυσικά μια πατέντα δική μας, ούτε είναι κάτι το ξαφνικό και το περιστασιακό. Εκτός απο εμάς, δεκάδες άλλα κράτη έχουν καταρρεύσει μέσα στους προηγούμενους αιώνες εξαιτίας της διαφοράς στα έσοδα και τα έξοδα τους.Για την ιστορία, υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ομάδα κρατών (οι κατ εξακολούθηση χρεοκοπούντες), είναι μια δεύτερη ομάδα (οι περιστασιακά χρεοκοπήσαντες, καθώς συνειδητοποίησαν το πρόβλημα, το διόρθωσαν και φρόντισαν να μην το επαναλάβουν) και μια τρίτη ομάδα, οι υγιείς (αυτοί που με σοφές κινήσεις και δράσεις προνόησαν και απέφυγαν τα χειρότερα).

Πρόσφατα ανακαλύψαμε ότι στην "πολιτισμένη" και "ευυπόληπτη" μας κοινωνία ένα άτομο πέθανε μέσα στην απόλυτη ένδεια, επειδή δεν είχε πλέον τη στοιχειώδη οικονομική υποστήριξη για να ζεί αξιοπρεπώς.Ήταν Ρουμάνα, άρα δεν δικαιούταν υποστήριξης. Ήταν ένα αταίριαστο παράσιτο, γιατί δεν είχε δουλειά. Που όμως, όσο δούλευε, εισέφερε στα κρατικά ταμεία! Σαν να λέμε ότι όλοι οι Έλληνες, Κύπριοι και λοιποί που δουλεύουν σε άλλες χώρες πρέπει να αφήνονται να πεθάνουν αβοήθητοι σε αυτές τις χώρες, ανεξάρτητα του πόσα χρόνια και μεροκάματα δούλεψαν εκεί..

Η παρουσία της Τρόικα στην Κύπρο αλλά και στις υπόλοιπες χώρες είναι κατα την άποψη μου μια τρανή απόδειξη της απίστευτης διαφθοράς που επικρατεί. Ήταν ξεκάθαρη η πρόσφατη τους δήλωση: "Δεν επιβάλλουμε, εισηγούμαστε.."
[ άρθρο απο ΣΗΜΕΡΙΝΗ ]
Η τελική απόφαση (της πρόληψης ή της έγκαιρης επιβολής μέτρων) είναι ευθύνη του καθε κράτους, ξεχωριστά και ανεξάρτητα. Και άν το κράτος έχει την ικανότητα και την προνοητικότητα να πάρει τις σωστές αποφάσεις έγκαιρα, αυτό το κράτος ΔΕΝ θα χρειαστεί την ΤΡΟΪΚΑ..

Στο κάτω-κάτω, ο κάθε δανειστής ζητά εγγυήσεις για τα δανεικά που θα δώσει.
Οι εγγυήσεις αυτές μεταφράζονται σε διασφάλιση της ομαλής αποπληρωμής αυτών των δανείων μέσω :
-μείωσης των μισθών, αυτών που έχουν αυξημένα εισοδήματα,
(άν γίνει αυτό η κυβέρνηση ελέγχει τις ανισότητες μεταξύ των προνομιούχων και των αδυνάτων και διατηρεί την ομαλότητα)
-μείωσης των δαπανών και της σπατάλης (πιο δύσκολο μέτρο καθώς στερεί την καλοπέραση απο τους "ημέτερους"),
-συνετή αύξηση των φορολογιών (η στοχευμένη υψηλή φορολόγηση των επιχειρήσεων είναι σημάδι υγιούς οικονομίας όπως μας διδάσκει το Σκανδιναβικό πρότυπο ή σημάδι απορρύθμισης, όπως μας διδάσκει το αντίστοιχο Γαλλικό).

Οι Σκανδιαναβοί, για παράδειγμα, δεν έχουν καταρρεύσει πρόσφατα. Κατέρρευσαν παλιότερα, έμαθαν και προσπαθούν να το αποφύγουν, όσο γίνεται. Οι Γάλλοι πάλι, είναι στην άκρη του γκρεμμού καθώς η παραβίαση των στοιχειωδών κανόνων στην κοινωνία τους είναι σήμερα πιο εξόφθαλμη παρα ποτέ. Η μείωση των κοινωνικών παροχών και των συντάξεων στα ευάλωτα άτομα επιφέρει δραματική κατάρρευσή στην κοινωνική συνοχή και δίνει το μήνυμα σε όσους είναι (ακόμα..) σε καλή οικονομική κατάσταση να εγκαταλείψουν το καράβι γιατί έτσι κι αλλιώς θα βυθιστεί.

Στα δικά μας, τόσο η κυβέρνηση όσο και η Βουλή των Αντιπροσώπων ήταν και είναι σε θέση να προτείνουν μέτρα για τη μείωση των ανισοτήτων και την προστασία της αειφορείας (νομοσχέδια και προτάσεις νόμου). Η άρνηση τους παραπέμπει :
-είτε στην ανθρώπινη βλακεία,
-είτε στην ανθρώπινη ανικανότητα,
-είτε στην ανθρώπινη (φύσει..) διαφθορά
[ Άρθρο απο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ].

Η πιο πρόσφατη μου εμπειρία κατέδειξε μια ακόμα ευφάνταστη πτυχή της διαφθοράς μας. Κοινοτικά κονδύλια που δεν φτάνουν στον τελικό αποδέκτη. Μετά απο είκοσι και πλέον χρόνια που είχα αυτή την απορία γιατί η Ελλάδα (και έπειτα η Κύπρος..) δεν απορροφούσαν επαρκώς τα κοινοτικά κονδύλια που δικαιούνταν μου ήρθε η πιο απλή απάντηση, στρωμένη στα πόδια μου. Επειδή, πολύ απλά, σχεδιάζουν τα κριτήρια με τέτοιο τρόπο που τα χρήματα να μένουν στα κρατικά ταμεία σαν κεφάλαιο κίνησης και να επιστρέφονται (αναγκαστικά) πίσω όταν οι κοινωτικοί έλεγχοι εντοπίσουν την κακοδιαχείριση. Με αυτό τον πολύ έξυπνο τρόπο το κράτος χρησιμοποιεί το κοινοτικό χρήμα για τους δικούς του αφανείς σκοπούς (κάτι που παραπάμπει ακόμα περισσότερο στη διαφθορά) και παράλληλα αποκλείει τον πολίτη του απο το να απολαύσει τα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι πολίτες στα υγιή (και έντιμα..) κράτη-μέλη κάνοντας τον λιγότερο ανταγωνιστικό.

Αφού λοιπόν κανένα απο τα δύο σώματα δεν έπραξε μέχρι σήμερα τα στοιχειώδη για να διορθώσει τα του οίκου μας, καταδεικνύεται περαν πάσης αμφιβολίας η σταδιακή μετατροπή της δημοκρατίας μας σε ένα ολιγαρχικό μόρφωμα καλοπέρασης των ολίγων. Για να συνεχίσει όμως η σημερινή κατάσταση της ευημερίας των προνομιούχων πρέπει να πεθάνουν κάποιοι άλλοι, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβειας το καράβι στον πάτο.

Κοινώς, αφού τα κόμματα, τα κύτταρα της δημοκρατίας μας έχουν καρκίνο, εμείς οι ανήμποροι πολίτες, δεν έχουμε άλλη επιλογή απο του να τα αφήσουμε να πεθάνουν, επειδή πολύ απλά ΔΕΝ θέλουν να θεραπευτούν. Για να θεραπευτούν, πρέπει να ομολογήσουν ότι δρουν με απατεωνιά και πρέπει να σταματήσουν να παρέχουν πολλά στους λίγους δικούς τους στερώντας τα ελάχιστα απο τους πολλούς. Κάτι που παλεύουν εναγωνίως να μην κάνουν!

Το σημερινό κείμενο αφιερώνεται στον πρόεδρο του ΕΛΑ.ΖΩ., Χρίστο Ανδρέου [άρθρο: ΙΝCYPRUS ]. Πάλεψε για τα ιδανικά του (να υπάρχει η στοιχειώδης στήριξη στους καρκινοπαθείς συμπολίτες μας) καταβάλλοντας το τίμημα της επιβάρυνσης της δικής του υγείας. Όσο όμως υπάρχουν ενεργοί πολίτες σαν αυτόν, τόσο εμείς έχουμε την ελπίδα (ή τη ψευδαίσθηση..) ότι τα άρρωστα κύτταρα της κοινωνίας μας θα τύχουν (επιτέλους..) θεραπείας.. 


Ο Νίκος Ραφίδιας [ προσωπική ιστοσελίδα ] είναι Πολιτικός Επιστήμονας και ενεργός πολίτης του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το κείμενο αυτό γράφτηκε επειδή κατα την άποψη του η ενίσχυση της Ευρωπαϊκής μας ταυτότητας είναι η μόνη διέξοδος για την κατάλυση της ασυδοσίας και της αλητείας της κρατικής μας μηχανής.