Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Το φαινόμενο της δημιουργικής λογιστικής και της εξαφάνισης του χρήματος

Τον τελευταίο χρόνο, όλες σχεδόν οι συζητήσεις που έκανα περιστρέφονταν γύρω απο την εξαφάνιση του χρήματος, τόσο στη χώρα μας όσο και σε πολλές άλλες χώρες. Πώς γίνεται, ένα τόσο πλούσιο μέρος, όπως ήταν η Κύπρος, να βρέθηκε απο τη μιά μέρα στην άλλη σε κατάσταση χρεοκοπίας. Πώς κανένας αρμόδιος δεν γνώριζε, δεν καταλάβαινε, δεν προειδοποιούσε ! Φέτος, όλοι αποφάσισαν να αναζητήσουν ευθύνες. Και ώς συνήθως, όλοι ρίχνουν τις ευθύνες στους υπόλοιπους. Το πρόβλημα όμως δεν είναι τελικά μόνο η Κύπρος. Είναι πολλές άλλες χώρες και είναι ένα μόνιμο και επαναλαμβανόμενο πρόβλημα (διάβασε : Reinhart and Rogoff: "This time is different"). Η Ελλάδα είναι χώρα σε κατ εξακουλούθηση χρεοκοπία. Το ίδιο και η Αργεντινή, η μισή Λατινική Αμερική, πλέον, όλη σχεδόν η Ευρώπη. Πού βρίσκεται το βαθύτερο πρόβλημα ; Στην πολιτική επιστήμη, μαθαίνεις να διερευνάς τα σύνθετα ερωτήματα, να τα απλοποιείς και να φτάνεις σιγά-σιγά στη ρίζα του προβλήματος. Όταν έχεις αυτή την ικανότητα και την απαραίτητη θέληση, φτάνεις σε συμπεράσματα που ενδέχεται όμως να εκπλήξουν ακόμα κι εσένα.

Δεδομένο πρώτο. Σε αυτό τον τόπο τα σκάνδαλα και η διαπλοκή ήταν έθιμο. Τα ακίνητα χωρίς τίτλο, οι ντηβέλοπερς που έχτιζαν και διπλο-τριπλοπουλούσαν το ίδιο διαμέρισμα πάνε πολύ πίσω, στην περίοδο μετά το 1974. Κανένας δεν ήξερε τί γινόταν, κανένας δεν ήθελε να διορθώσει. Ίσως γιατί βόλευε αυτούς που χρηματοδοτούνταν για να κάνουν τα στραβά μάτια.. Και η ιστορία με τους πολλαπλούς ιδιοκτήτες συνεχίζεται απο τότε μέχρι και σήμερα.. Το καθένα σκάνδαλο μας οδηγούσε σταθερά σε ένα επόμενο, πολύ μεγαλύτερο. Η φούσκα του Χρηματιστηρίου ήταν άλλος ένας μεγάλος σταθμός. Χάθηκαν 5 δισεκατομύρια λίρες μεταξύ του 1998 και του 2005. Άμα κάναμε την εξίσωση, αυτά τα χρήματα με το τότε επιτόκιο σήμερα θα ήταν περίπου 10 δισεκατομύρια λίρες. Δηλαδή 17 δισεκατομύρια ευρώ ! Κάνουμε μετά την εξίσωση του πόσα μας λείπαν πέρσι και απο πού θα μπορούσαμε να τα βρούμε..  Άν τα χρήματα που μπήκαν στο ΧΑΚ απο το 1998 μέχρι και το 2011 τοποθετούνταν σε σοβαρές και υγιείς θέσεις, με μια συντηρητική εκτίμηση θα απέδιδαν 100 εκατομύρια λίρες ή 170 εκατομύρια ευρώ ετησίως. Το ότι αυτά τα χρήματα χάνονταν στο πιθάρι των Δαναϊδων θα έπρεπε να ήταν άλλο ένα ισχυρό σημάδι ότι υπάρχει ανομία και η ανομία είναι νομιμοποιημένη και θεσμοθετημένη ! Οι βαρόνοι-ληστές του 19ου αιώνα φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι έστειλαν τους κληρονόμους τους στην Κύπρο [ βλέπε Christia Freeland : "Plutocrats" ] !

Το διαχρονικά άδειο ταμείο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων ήταν άλλο ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Τα χρήματα που αποστερούνταν απο τον καθένα μας με την προοπτική να έχουμε κάτι στα γεράματά μας, τα χρήματα που θα έπρεπε να τοποθετούνται σοφά και συνετά για τις δύσκολες μας ώρες, διανέμονταν με περίτεχνο τρόπο στους "ημέτερους". Όλοι αυτοί που διορίζονται πρέπει να κάνουν τα θελήματα αυτών που τους διόρισαν. Και το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ήταν μια εύκολη λεία. Κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει τί σημαίνει να βάζει μέσα ο μεροκαματιάρης για να τα σηκώνει ο προνομιούχος. Στην επιστημονική ορολογία, το σύστημα με το οποία λειτουργούσε (και λειτουργεί ακόμα..) το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων στη χώρα μας αποκαλείται "πυραμίδα".. Διεθνώς, αποκαλείται και Πόνζι (το όνομα του πρώτου, ή μάλλον του δεύτερου διδάξαντα..). Καταθέτουν τα κορόϊδα και τα σηκώνουν οι προνομιούχοι. Με μια εξαίρεση. Το δικό μας Πόνζι (η δική μας ΠΥΡΑΜΙΔΑ) ήταν πιο επικίνδυνη επειδή οι δικοί μας προνομιούχοι έστησαν και μεθοδολογία υπερανάληψής ! Έβαζαν το υστέρημα τους τα κορόϊδα (πχ. 1 εκατομύριο) και σήκωναν 5 εκατομύρια οι προνομιούχοι, μεσω υπεραναλήψεων (βλέπε, επισήμως τον διεθνή δανεισμό).. Ο λογαριασμός θα πληρωνόταν απο τις επόμενες γενιές.. Και με τη λογική αυτή ήρθε σε εμάς πέρσι.. Σε μια και μόνη στιγμή φάνηκε ότι δεν υπήρχε πουθενά αποθεματικό μαξιλάρι.. Όλοι τους, σήκωσαν όσα μπορούσαν να σηκώσουν και μετά σφύριξαν αδιάφορα..

Έδω εντοπίζουμε και αποκαλύπτουμε το μυστικό της επιτυχίας τους.. Όλοι αυτοί που κατα συρροή και κατ επανάληψη εκλέγονταν, έπρεπε να χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων τους (βλέπε την έννοια : followers στο Barbara Kellerman, BAD LEADERSHIP). Η εύκολη λύση ήταν οι διαχρονικά αυξανόμενες παροχές (αναγκαστικά, απο το υστέρημα των ηλιθίων..). Η ανομία των πέντε, έθρεψε πενήντα και έπειτα πεντακόσιους. Σε μια κοινωνία που η ατιμωρησία έγινε κανόνας, ο νομοταγής μετονομάστηκε σε ηλίθιο και κανένας δεν ήθελε να μείνει έξω απο το φαγοπότι.Όλοι εμείς που σιωπούσαμε, συγκαλύπταμε το έγκλημα. Εγώ, προσωπικά, θεωρώ ότι δικαιούμαι να διαχωρίσω τη θέση μου. Επι δώδεκα περίπου χρόνια, όταν είχα στοιχεία, έψαχνα τους αρμόδιους για να τα καταθέσω.Αυτό που ανακάλυψα όμως ήταν ένα κράτος γεμάτο αναρμόδιους. H πολιτεία δεν έκανε τη δουλειά της. Οι δημόσιοι λειτουργοί λειτουργούσαν προς όφελος της ανομίας.Όλοι τους εύρισκαν τον τρόπο να δηλώσουν αναρμόδιοι, αφήνοντας τους απατεώνες να συνεχίζουν το έργο τους. Μέχρι της λεηλασίας του τελευταίου (δανεικού..) ευρώ !


Πρόσφατα, η αφοπλιστική ομολογία του νομπελίστα μας για νέο κούρεμα, προκάλεσε αναταραχή. Απόδειξή του ότι κανένας μέχρι και σήμερα δεν καταλαβαίνει τί πραγματικά συνέβαινε και εξακολουθεί να συμβαίνει. Ο κάθε νέος φόρος, τα αυξημένα επιτόκια δανεισμού που πληρώναμε και πληρώνουμε, το κάθε σενάριο επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, το κάθε νέο δάνειο μας που δεν αποσκοπεί στην παραγωγή είναι απο μόνα τους επίσημες ή ανεπίσημες μέθοδοι κουρέματος. Απο τη στιγμή που αυτός ο τόπος δεν παράγει αρκετά και δεν εισπράττει αρκετά απο τους έχοντες η επιβίωση του στηρίζεται στα διαρκή δανεικά. Ο δανειστής θα πάρει κάποια μέρα, είτε απο εμάς σήμερα ή απο τα παιδιά και τα εγγόνια μας αύριο, χρήματα, ακίνητα και ό,τι άλλο βρεί διαθέσιμο. Είτε το αποκαλέσουμε φόρο, είτε χαράτσι είτε ληστεία, τα χρήματα που έφαγαν αυτοί που τα έφαγαν με τη δική μας ανοχή, εμείς θα πρέπει να τα επιστρέψουμε πίσω με κάποιο τρόπο..  Επομένως, η επανεκκίνηση της σημερινής κυβέρνησης, άν συνεχίσει με το ρυθμό που ξεκίνησε, το μόνο που θα επανεκκινήσει στη λήξη της θα είναι μια νέα, μεγαλύτερη οικονομική τρύπα. Επειδή επανεκκίνηση κάνεις μόνο όταν αναδιανείμεις σοφά το πλεόνασμα των εχόντων στους κατ εξακολούθηση αποκλεισμένους. Η επανεκκίνηση δεν πετυχαίνει χαϊδεύοντας για άλλη μια φορά τους προνομιούχους..

Ευχάριστο δεδομένο στην απόλυτη παρακμή μας το ότι επιτέλους ξεκίνησαν οι συλλήψεις επωνύμων ! Ακόμα πιο ευχάριστο  το ότι (επιτέλους..) άνοιξαν κάποια στόματα. Μαθαίνουμε πλέον για συγκεκριμένα άτομα που κατέθεταν μαύρο χρήμα μέσα απο κουτιά παπουτσιών, "φιλανθρωπικές" συναυλίες που οφελούσαν δημάρχους και όχι τους δήμους τους, αστυνομικούς που έπαιρναν επιδόματα που δεν δικαιούνταν.. Η λίστα είναι τεράστια, επειδή η διαφθορά ήταν τεράστια. Το μόνο πρόβλημα που εντοπίζω στην επερχόμενη κάθαρση είναι ένα.. Όταν οι συλλήψεις όλων των ενόχων ολοκληρωθούν θα έχουμε ένα τεράστιο πρόβλημα. Δεν θα έχουμε ούτε ένα διαθέσιμο κρεβάτι στις φυλακές (αναμενόμενο..) αλλά, ακόμα χειρότερα, ούτε διαθέσιμο κρεβάτι στα νοσοκομεία..