Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Ένα ψευδοκράτος, μια εκλιπούσα και μια φαινομενική επανεκκίνηση

Σαν σήμερα, το 1983 δημιουργήθηκε το ψευδοκράτος, στη μισή μας πατρίδα. Τα τελευταία στοιχεία όμως καταδεικνύουν ότι οι σχεδιασμοί για τη δημιουργία του πηγαίνουν πολύ πιο πριν, στο 1963 [άρθρο Φιλελεύθερου]. Το στοιχείο αυτό καταδεικνύει την παντελή αντίθεση μιας ομάδας ανθρώπων με στόχους και όραμα σε σύγκριση με μια αντίστοιχη ομάδα που έχει μάθει να αυτοσχεδιάζει για την επόμενη στιγμή και μόνο. Έχουμε σύγκρουση μιας στοχευμένης και μακροπρόθεσμης στρατηγικής που απο το 1963 που τέθηκε ο σχεδιασμός υλοποιήθηκε σε πρώτη φάση το 1974 και σε δεύτερη το 1983 και μια αντίστοιχη ομάδα που σήμερα έφτασε να αποκαλείται εκλιπούσα και απο τότε προσπαθεί να επαναφέρει τη διαίρεση σε ένα ενιαίο κράτος, χωρίς όμως ένα στοιχειώδη στρατηγικό σχεδιασμό διαρκείας.

Την περασμένη Παρασκευή, η νεολαία της "εκλιπούσας" συγκεντρώθηκε ( χωρισμένη σε δύο ξεχωριστές ομάδες..) στην πύλη Αμμοχώστου για να εκδηλώσει την επιθυμία της για τερματισμό της κατοχής. Η πρώτη ομάδα είχε σαν σύνθημα "Η Κύπρος ανήκει στο λαό της" και η δεύτερη το "Η Κύπρος είναι Ελληνική". Τα δελτία ειδήσεων ανέφεραν ότι υπήρξαν συμπλοκές μεταξύ των δύο ομάδων. Δίδαγμα πρώτο. Η νεολαία της "εκλιπούσας" δεν έχει αποφασίσει τί να προτείνει συνολικά για την πραγματική επίλυση του προβλήματος. Δίδαγμα δεύτερο, συγκεντρώθηκαν σε ένα σημείο που κανένας στην απέναντι όχθη (είτε οπαδός της επανένωσης, είτε οπαδός της διχοτόμησης) δεν τους έβλεπε.

Μελετώντας τη διαχρονική πορεία του Ελληνισμού μπορούμε να διαπιστώσουμε την επανάληψη της ιστορίας, με τον μανδύα της φάρσας. Απο τα χρόνια του Περικλή μέχρι και σήμερα, ο Ελληνισμός κινείται σε μια πορεία πλήρους παρακμής και μιάς περιστασιακής ευσεβούς αναγέννησης (ευσεβοποθισμός). Πρόσφατα εντόπισα ότι αυτή η παρακμιακή πορεία περιγράφεται εξαιρετικά στους Βατράχους του Αριστοφάνη. [  πολλές φορές...έπαθε η πατρίδα το ίδιο με τους πολίτες τους τίμιους και καλούς, και με το αρχαίο νόμισμα και με το καινουριοκομμένο...
τ'αρχαία, ...γενικώς είναι ωραιότατα...και καλά δοκιμασμένα και μεταξύ των Ελλήνων και στα μέρη των βαρβάρων όλα, καθόλου δεν μεταχειριζόμεθα αυτά, αλλά τις παλιομονέδες, που'ναι μέσα χάλκινες...πολύ κακοκομμένα,
κι απ τους πολίτες, τους καλούς...όλους τους βρίζομε...
τους κίβδηλους...τους ξένους και τους δούλους...μεταχειριζόμεθα...]
Αριστοφάνη: Βατραχοι - ΠΑΠΥΡΟΣ, 1975 [ Χορός, 718-736 ]

Ο Αριστοφάνης, περιγράφει εξαιρετικά, με την κωμική του πένα, τη διαχρονική επιλογή των Ελλήνων να στηρίζουν τους κίβδηλους και τους καιροσκόπους αντί τους ανθρώπους με γνώση και υπόβαθρο (άν σας λέει κάτι για τη σημερινή μας κατάσταση..). Παράλληλα όμως καταγράφει και την οικονομική πτυχή του ζητήματος, τη μορφή κουρέματος που επικρατούσε στην αρχαιότητα. Ελλείψη χρυσού ( κυρίως μετά απο τους πολέμους που έχαναν..) χρησιμοποιούσαν παλιομονέδες, χρήματα που αντάλλασσαν μέν μεταξύ τους αλλά στην ουσία δεν είχαν την παραμικρή αξία στο εξωτερικό. Η εικόνα είναι εξαιρετικά γνώριμη άν υπολογίσουμε την περσυνή μας χρεοκοπία. Δώσαμε την ευκαιρία σε κίβδηλους και καιροσκόπους να ιδιοποιηθούν την περιουσία μας και αναγκαστήκαμε να εκλιπαρούμε τους ξένους για να μας παρέχουν ελεημοσύνη και την ψευδαίσθηση ότι θα επανεκκινήσουμε. Τίθεται όμως ένα βασανιστικό ςερώτημα. Ποιός θα ηγηθεί της επανεκκίνησης μέσα σε ένα σαθρό σύστημα ατιμωρησίας και συγκάλυψης ; Και επιπρόσθετα, ποιός σοβαρός επενδυτής απο το εξωτερικό θα ρίξει τα χρήματά του σε μία συνεχώς καταρρέουσα κοινωνία, χωρίς ηθική και ευνομία, γνωρίζοντας με μαθηματική ακρίβεια ότι τα χρήματα του θα καταλήξουν στον πίθο των Δαναϊδων  ;

Ένας οποιοσδήποτε σοβαρός ερευνητής μπορεί να βεβαιώσει ότι το σημερινό μας σύστημα έχει ήδη κρεπάρει. Την περασμένη Παρασκευή θα γινόταν η δίκη ενός δικηγόρου που αρνείται να καταβάλει κοινωνικές ασφαλίσεις. Η δικαιοσύνη έκρινε ότι έπρεπε να μετατεθεί σε νέα ημερομηνία. Με τον τρόπο αυτό, η διεφθαρμένη κοινωνία των αρχόντων κέρδισε χρόνο, για να παραλάβει άλλη μια δόση χρηματων που δεν θα φτάσει στον κόσμο που υποφέρει αλλά θα γεμίζει καλά το δικό τους στομάχι, για κάποιους επιπλέον μήνες. Το ποσό αυτό (φυσικά..) θα αποπληρωθεί απο τα δικά μας παιδιά και εγγόνια. Η απόφαση του δικηγόρου Μιχάλη Παρασκευά να αναζητήσει νέα διαχεριστική δομή για το σύστημα των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και απαντήσεις για την εξαφάνιση αυτών των ποσών, στο δαιδαλώδες τοπίο της διαχρονικής  κατασπατάλησης του, κρύβει μια πικρή αλήθεια. Μέχρι και σήμερα, το ισχύον σύστημα επιτρέπει στους επιτήδειους να πάρουν την αποταμίευση των πολλών (που θα έβλεπαν σε μελλοντικό χρόνο σαν σύνταξη και ιατροφαρμακευτική κάλυψη) και να τη μετατρέψουν σε σημερινούς μισθούς και προνόμια για τους ίδιους. Με αυτό τον αισχρό τρόπο, επι δεκαετίες οι αυξανόμενοι μισθοί του δημοσίου και η πλασματική ευημερία που δημιούργησε στους προνομιούχους κατέδειξε ότι δεν ήταν τίποτε άλλο απο μια φούσκα που πέρσι έσκασε.

Οι Krugman και Wells στη "Μακροοικονομική" [ Επίκεντρο, 2009 Κεφ. 12 ] περιγράφουν το φαινόμενο των αφανών υποχρεώσεων με εξαιρετική ανάλυση του συστήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων και ιατροφαρμακευτικής κάλυψης καταδεικνύεται διάτρητο και μακροπρόθεσμα έτοιμο να σκάσει. Το θέμα του πολλαπλασιαστη (με τον οποίο λειτουργούσε και η Κύπρος) σου επιτρέπει να αποφασίζεις ότι θα πληρώνεις το 5% ή το 10% ή το 15% του πληθυσμού με διπλάσιο, τριπλάσιο ή τετραπλάσιο μισθό απο τον τρέχοντα βασικό. Με το σύστημα αυτό (επιστημονικά, αποκαλείται και δημιουργική λογιστικη), δημιουργείς μια ομάδα προνομιούχων που όμως εισπράττει το αυριανό υστέρημα των πολλών και με μιά σημερινή υπερανάληψη απο το εξωτερικό το μετατρέπει σε δικούς της μισθούς και ωφελήματα. Όσο η οικονομία είναι σε ανάπτυξη φαινομενικά δεν υπάρχει προφανές πρόβλημα. Ωστόσο, το πρόβλημα σου θα εμφανιστεί πολλά χρόνια αργότερα, στην περίοδο της στασιμότητας και της ύφεσης. Στις μέρες της στασιμότητας ή της ύφεσης, ο πολλαπλασιαστης θα διογκωθεί και η τρύπα στις υποχρεώσεις σου θα γιγαντωθεί.

Όταν στις μέρες της ανάπτυξης πληρώνεις τους προνομιούχους με υπεραναλήψεις (παρατράβηγμα), στις μέρες τις στασιμότητας και ύφεσης (που οι άνεργοι σου είναι στο 10% , το 20% ή στο 30% και επομένως παύουν να εισφέρουν) μεγαλώνουν την τρύπα. Μια παλιά, εύστοχη ρήση των πανεπιστημιακών αναφέρει ότι στην άμπωτη αποκαλύπτεται ποιοί κολυμπούν χωρίς μαγιό (στην αγγλική γλώσσα, η επεξήγηση ακούγεται πολύ πιο παραγειγματικα). Με τον ίδιο τρόπο και στην οικονομία, όσο υπάρχει πραγματική ή φαινομενική ευμάρεια (περίοδος πλημμυρίδας) κανένας δεν ανησυχεί. Όλοι είναι εξαίρετοι και ικανοί στη δουλειά τους.. Την ώρα της υποχώρησης των αριθμών φαίνεται πόσα θύματα έχει προκαλέσει η τεχνιτή μεταφορά πόρων στους προνομιούχους. Εκείνη την ώρα, φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ποιοί λειτουργούσαν τις επιχειρήσεις τους με τα χρήματα που τους έδιναν οι συνεχείς αυξήσεις στο μετοχικό κεφάλαιο απο τους μικρομετόχους. Και εκείνη την ώρα, συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις πλέον χρήματα ούτε για συντάξεις, ούτε για επιδόματα αλλά και ούτε για να αγοράσεις φάρμακα..
 
Οι χώρες οι σε κατ εξακολούθηση χρεοκοπία είναι συγκεκριμένες. Η ομολογία του Πισσαρίδη ότι το επόμενο κούρεμα δεν είναι μακρυά (άν δεν γίνουν άμεσα όλα όσα πρέπει να γίνουν) και οι πρόσφατες αναβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης συνηγορούν στο ότι καποιός (απο τους δύο) ψεύδεται. Ο νομπελίστας (και γενικότερα οι νομπελίστες) έχει την ικανότητα να βλέπει και να αντιλαμβάνεται κάτι παραπάνω. Αξίζει να σημειώσουμε ότι πολλοί άλλοι νομπελίστες (άν ο συγκεκριμένος δεν σας είναι αρεστός) περιγράφουν μοντέλα σοφότερης διαχείρισης του κινδύνου και επίτευξης μακρόχρονης σταθερότητας και αειφορίας. Ωστόσο, δεν είναι ούτε κατανοητοί στα πλήθη, ούτε αρεστοι στους επιτήδειους άρχοντες. Για να δείτε όμως ξεκάθαρα την πραγματική μας κατάσταση, το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα δεν έχει ακόμα φτάσει στους δικαιούχους και οι αναβολές που πήρε απο το καλοκαίρι είναι ήδη πάρα πολλές. H πρόσφατη επιβεβαίωση της Γενικής Εισαγγελίας για αξιωματούχους που κάνουν κατάχρηση της θέσης τους  { " Τα αδικήματα που εξετάζονται τελούνται συνήθως από ευυπόληπτα άτομα υψηλής κοινωνικοοικονομικής θέσης μέσα στο πλαίσιο των εργασιών τους και ως εκ τούτου η διερεύνηση και η ποινική καταστολή τους καθίσταται δύσκολη ενόψει του γεγονότος ότι πολλές φορές κρύβονται κάτω από τον μανδύα της νομιμότητας ] [ Σημερινή, 17 Οκτωβρίου 2014 ] ομολογεί την κατάντια μας.. Αντίστοιχα, στη Γαλλία, οι άστεγοι είναι αυτή τη στιγμή τόσοι πολλοί που καταδεικνύουν ότι ούτε η εκεί κυβέρνηση έχει σοβαρές λύσεις να δώσει στους δικούς της πολίτες..

Για να κλείσουμε, θα επιστρέψω στους Βατράχους και θα υιοθετήσω την προτεινόμενη λύση του Αριστοφάνη. "...Ω ανόητοι, αφού αλλάξετε τη συμπεριφορά σας, να χρησιμοποιήσετε και πάλι τους χρηστούς". 

Η πρόταση του όμως απευθύνεται σε άτομα που μπορούν να διαβάσουν αλλά παράλληλα πρέπει να μπορούν και να κατανοήσουν..

Ο Νίκος Ραφίδιας [ προσωπική ιστοσελίδα ] είναι Πολιτικός Επιστήμονας και ενεργός πολίτης στα πλαίσια της δημιουργίας ενός υγιούς Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το κείμενο αυτό γράφτηκε επειδή κατα την άποψη του η ενίσχυση του ελέγχου της ασυδοσίας είναι η μόνη διέξοδος για την εξυγίανση της κρατικής μας μηχανής.