Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Η ψευδαίσθηση της επανεκκίνησης και τα διαχρονικά ανέκδοτα της εκάστοτε κυβέρνησης

Αυτό το Σαββατοκύριακο, στο μυαλό μου γύρισαν και πάλι οι κατ'εξακολούθησην χρεοκοπούντες. Οι χώρες που ανα πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια αναγκάζονται να ομολογήσουν ότι το ταμείο τους είναι άδειο και να προχωρήσουν σε επώδυνα μέτρα, σε βάρος του λαού τους. Η χρεοκοπία, σαν φαινόμενο, προδίδεται απο πολλά μικρά-μικρά σημάδια, σε μια εκτεταμένη, ανεπίσημη περίοδο, μέχρι την ημέρα της επίσημης ομολογίας-παραδοχής. Αυτό μπορεί να επισημανθεί τόσο με άμεσα όσο και με έμμεσα δεδομένα, όποια είναι διαθέσιμα ή πιο εμφανή. Σε μιά πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση, της Μπολιβαριανής Πρεσβείας της Βενεζουέλας, ξαναθυμήθηκα και την κατάρα των φυσικών πόρων όπου εκμεταλλεύεσαι το φυσικό σου πλούτο, όσο μπορείς, αλλά μόνο πρόσκαιρα και χωρίς να βάλεις τα θεμέλια για την περίοδο των ισχνών αγελάδων που θα ακολουθήσει. Η διακυβέρνηση Τσάβες, εκμεταλλευόμενη την τότε ψηλή αξία του πετρελαίου, έδινε στους πολίτες της παροχές που σήμερα δεν είναι πλέον δυνατές. Η δική μας διακυβέρνηση Χριστόφια έδινε παροχές στηριζόμενες στο πλασματικό πλεόνασμα της διακυβέρνησης Παπαδόπουλου και τα δάνεια της Ρωσίας. Η χρεοκοπία μας ήταν προδιαγεγραμμένη απο το 2007, με άφθονα άμεσα και έμμεσα δεδομένα, τόσο απο τα εθνικά στοιχεία όσο και απο τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, σε μια παντελή κακοδιαχείριση της αρχής του κινδύνου της συστημικότητας. Και όταν ακούτε ότι έφταιγαν οι τράπεζες, απλά να γελάτε με τη διαστρέβλωση των επίσημων στοιχείων που επιχειρείται.

Στα άμεσα επερχόμενα καταναγκαστικά δεδομένα είναι η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, όπου υπάρχει (πχ. Βενεζουέλα, Τουρκία, Σερβία, Ρουμανία), μια ομολογία της αποτυχίας συνύπαρξης στην τρέχουσα ισοτιμία, ή η εσωτερική υποτίμηση, σε καθεστώτα νομισματικών ενώσεων (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ίρλανδία), που συνοδεύεται απο τη μείωση των μισθών και των συντάξεων και την αύξηση της φορολογίας. Στα έμμεσα δεδομένα περιλαμβάνονται τα νοσοκομεία χωρίς κρεβάτια και φάρμακα  [ βασικά το να κόβεις απο την υγεια - και την παιδεία - του πολίτη για να εξυπηρετήσεις τις προγενέστερες - χυδαίες - αυξήσεις τρίτων, τα μπόνους ή τις δόσεις των φανερών (και κρυφών) δανείων ], μια δημόσια διοίκηση χωρίς τηλέφωνα και απαντήσεις στις κλήσεις ή/και επιστολές των πολιτών και οι συνεχείς αυξήσεις σε μισθούς και μπόνους των "ημετέρων" ημικρατικών, με χρήματα προερχόμενα απο συνεχώς αυξανόμενα δανεικά, μια τεχνική ξεπλύματος ίδιας με των συστημάτων πυραμίδας. Έναν αιώνα πριν, η Ελλάδα είχε ήδη αποβληθεί απο την Λατινική Νομισματική Ένωση ( πιάστηκε να κλέβει στοζύγι του χρυσού ) και είχε ήδη επανενταχθεί, λίγο πριν η Λατινική Νομισματική Ένωση κυρηχθεί οριστικά εκλιπούσα απο τις ισχυρότερες χώρες ( που έκλεβαν μέσω της συνεχούς των χαρτονομισμάτων τους..). Η σημερινή εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσομοιάζει με την εικόνα της ΛΝΕ έναν αιώνα πριν - ανεπίσημα εκλιπούσα, περιμένει την επισημοποίηση του θανάτου της.

Η Κύπρος, σε αντίθεση με τη Βενεζουέλα και την Ελλάδα που σαν πιο παλιά κράτη είχαν την "τιμή" να ξαναχρεοκοπήσουν, εντάχθηκε, σχετικά πρόσφατα, στη λίστα των κατ'εξακολούθηση χρεοκοπημένων χωρών απο το 2001, ανεπίσημα ! Απο τότε, πολύ απλά το χρήμα τείνει να εξαφανίζεται με ταχείς ρυθμούς και χωρίς αναστροφή του φαινομένου απο την εκάστοτε διοίκηση. Αρχής γενόμενης απο το ΧΑΚ, η Κύπρος έχασε σταδιακά τα χρήματα της τότε κεφαλαιοποίησης και των μερισμάτων που έπονταν στα επόμενα χρόνια. 10 δις λίρες / 17 δις ευρώ, απώλειες μόνο απο τον αφανισμό της κεφαλαιοποίησης και τα μερίσματα που θα προέκυπταν. Κάντε το συσχετισμό με την επίσημη χρεοκοπία μας και τα ποσά που απαιτούνταν πριν δύο χρόνια για να μην ανακοινωθεί το μοιραίο για να συνδέσετε ο,τι το ανεπίσημο και ο,τι το επίσημο στο μαγείρεμα των οικονομικών μας αλχημειών. Η περίπτωση της HellasJet, και της Eurocypria έπειτα, αποτελούν δύο περιπτώσεις των αφανών υποχρεώσεων που εμφανίζονται ξαφνικά και αποκαλύπτουν την εκτεταμένη ασυδοσία. Οι διασώσεις των Κυπριακών Αερογραμμών, της Αρχής Κρατικών Εκθέσεων που κράτησε αρκετά αλλά έληξε όταν τα δανεικά άρχισαν να στερεύουν είναι πιστή αντιγραφή κάθε ανίκανης και διεφθαρμένης διακυβέρνησης. Με τον ίδιο ακριβως τρόπο έσκασε η Ολυμπιακή Αεροπορία (με κόστος διάσωσης 1 εκατομύριο ευρώ ημερησίως) και το χυδαίο κομματικό ρουσφέτι στο οποίο βασίστηκε. Πιο καλοκρυμμένα μυστικά που ακόμα δεν είδαν εκτενώς το φως της δημοσιότητας και φυσικά έπονται είναι η ΑΗΚ, η ΑΤΗΚ, το ΡΙΚ και τα κρατικά πανεπιστήμια.

Με την ίδια λογική στην οποία στήθηκαν όλες οι πιο πάνω πυραμίδες, ο καθένας μας (όπως κι εγώ με τη σειρά μου) είναι ένας επιτυχημένος και πολυεκατομυριούχος επιχειρηματίας. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα πρόεδρο και μια βουλή που να μας υπογράφουν φανερά και κρυφά τις ενισχύσεις που απαιτούνται για να εγγράφουμε επιχειρήσεις και άμα και όσο οι επιχειρήσεις αυτές παρουσιάζουν ζημιές, να μας τις καλύπτουν. Σε μια πιο εκτεταμένη αναζήτηση, λίγο παλιότερα αναζήτησα τα εκατομύρια του Μιλόσεβιτς και τον τρόπο με τον οποίο ξεπλύθηκαν και διαχύθηκαν στην ντόπια αγορά. "Αν ξέραμε ότι οι βαλίτσες και τα δολάρια δεν ήταν μετρημένα θα είχαμε πάρει κι εμείς το κατιτίς μας" μου είχε εκμυστηρευτεί παλιότερα μέλος της διακίνησης. Τα λεφτά του Γιουγκοσλαβικού λαού ξεπλένονταν προς όφελος μιας άλλης ολογαρχίας, λίγο πιο μακρυά, ευνοώντας πρόσκαιρα μια άλλη ελιτ. Την ίδια περίοδο, το μοντέλο του Τσαουσέσκου, στη Ρουμανία, παρουσίαζε την απόλυτη ευδαιμονία και πρόοδο, αποκρύπτοντας το πασιφανές, ότι ο λαός πέθαινε απο πείνα. Είναι αξιοσημείωτες οι φωτογραφίες των Ρουμάνικων πουλερικών εκείνης της περιόδου. Δεν μπορούσαν ούτε τα πουλερικά να βρούν τροφή, να φάνε για να προλάβουν να μεγαλώσουν και να θρέψουν το Ρουμάνικό λαό. Με την κατάρρευση του καθεστώτος, καθένας που αντιλαμβανόταν τα γεγονότα, εγκατέλειπε τη χώρα για την αναζήτηση καλύτερης τύχης, μια διαχρονική συνταγή δοκιμασμένη τόσο απο τους Σοβιετικούς και τους Αλβανούς της δεκαετίας του '90 και απο τους Έλληνες και Κύπριους πιο πρόσφατα.

Η Ελλάδα βρίσκεται στη λίστα αυτή των χρεοκοπιών απο το 1821. Επίσης ανεπίσημα ! Επίσημα, άν θυμάμαι καλά, ξεκίνησε το 1827. Υπάρχει ένα αλάνθαστο μοντέλο διάγνωσης που ακόμη και οι δικοί μας πανεπιστημιακοί προσπαθούν να αποκρύψουν, όσο (ακόμη..) τρώνε ανενόχλητοι. Μόνο που τα συσσωρευμένα ελλείμματα και ο συνεχής δανεισμός για να καλύπτεις τις ζημιές και τις καταχρήσεις σε φέρνει στη μέρα εκείνη που ανακοινώνεις, επίσημα πιά, την αποτυχία σου, ως ηγέτη και ως λαού. Αυτό δεν είναι τίποτα διαφορετικό απο το "σύστημα της Πυραμίδας", που πολύ εύστοχα ανέλυσε ο Hyman Minsky. O μακαρίτης Minsky, πέθανε έχοντας προλάβει να γράψει το επικό σύγγραμμα " Can "It" happen again ? ". Ο εξαιρετικός αυτός επιστήμονας πέθανε αφήνοντας μας ένα πολύτιμο τεκμήριο που στην περίοδο εκείνη, της απουσίας του διαδικτύου, δεν μπορούσε να τεκμηριώσει επαρκώς σαν διαχρονικό φαινόμενο. Στην ουσία, "It" happens, καθημερινά, επίσημα και ανεπίσημα. Και όποιος το αντιλαμβάνεται έγκαιρα, μπορεί να ξεφύγει του κανόνα.

Αυτές τις μέρες στα δικαστήρια καταγράφηκε παράλληλα και η υπερίσχυση του γράμματος του νόμου έναντι του πνεύματός του. Το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων εισέπραττε τις υποχρεωτικές εισφορές μας (ποσά για αναγκαστική κάλυψη των αναγκών μας σε τριάντα με πενήντα χρόνια απο σήμερα ) και τις μετέτρεπε σε (χθεσινούς!) μισθούς - αυξήσεις και μπόνους - για τα κομματόσκυλα των πιο πρόσφατων βαρόνων-ληστών μας. Έξυπνη και παράλληλα βλακώδης πρακτική που για όσους την αντιλαμβάνονταν, στην πραγματική της έκταση, οδηγούσε, βήμα-βήμα, στη μέρα της επίσημης αποκάλυψης. Η δική μας μέρα αποκάλυψης σημειώθηκε το Μάρτιο του 2013, πολύ απλά γιατί η λεηλασία ( ή πιο επίσημα, η συστημικότητα ) έφτασε σε ένα όριο που κανένας ντόπιος ή ξένος δεν ήθελε να συντηρήσει με τα δικά του χρήματα. Η (πιο πρόσφατη) περίοδος αποκάλυψης για της Ελλάδα είναι το διάστημα του έτους 2015. Την περασμένη βδομάδα έφτασε να ξεπουλήσει τον τραπεζικό της κλάδο σε ξένα κεφάλαια, με θλιβερα μεγάλη έκπτωση, πιστεύοντας ότι έτσι θα σωθεί. Μάταια, βέβαια, όπως θα δείξει το σύντομο μέλλον..

Αυτές τις μέρες, με την αύξηση του εκλογικού μέτρου, ξανα-ανακαλύπτουμε ταυτόχρονα το έλλειμμα και το σταδιακό θάνατο της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο (μετά την τελευταία ενίσχυση της ολιγαρχίας) μοιάζει με κακογραμμένο ανέκδοτο. Μιας "δημοκρατίας" που στόχο έχει να ενισχύει, να ταϊζει και να συντηρεί το υφιστάμενο κομματικό κατεστημένο, σε όλες του τις θέσεις και μορφές και για όσο βρίσκουν χρήματα να ιδιοποιούνται. Μιάς "δημοκρατίας" που είναι περίτεχνα σχεδιασμένη να συντηρεί τη διαφθορά και την καλοπέραση της πολιτικής ομάδας που καταλαμβάνει την εξουσία σε βάρος της πλειοψηφίας.Οι μέρες αυτές βέβια θα οδηγήσουν (αναγκαστικά..) είτε στην αφύπνηση μας απο το λήθαργο ή στην οριστική μας διάλυση. Η ιστορία διδάσκει ότι σε κάθε τέτοια περίοδο οι καταστάσεις αυτές θα οδηγήσουν σε ριζικές αλλαγές και σε μια πιο αληθινή δημοκρατία ή στην φυσιολογική υποταγή μας στους βαρβάρους. Σε μια Δημοκρατία που λειτουργεί μόνο στο όνομα, αλλά όχι στην ουσία της, το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Μέχρι τότε ο (σημερινός μας) πρόεδρος θα μας διασκεδάζει με τα ανέκδοτα του περι επανεκκίνησης και μέχρι τότε, ο λαός μας θα υποκρίνεται ότι οι "δικοί του" είναι οι καλύτεροι για να αναλάβουν.

Η, επίσης, πρόσφατη ψήφιση της Βουλής των Αντπροσώπων για ενασχόλιση των δημοσίων υπαλλήλων με τα κοινά και η κατοχή κομματικών και πολιτικών αξιωμάτων απο μέρους τους καταδεικνύει την πλήρη ανάπτυξη του ολιγαρχικού κατεστημένου και το επερχόμενο σκάσιμό του. Μπορούν να επιβιώσουν μόνο όσο καταφέρνουν να διατηρήσουν το στημένο σκηνικό που υλοποίησαν, στηριζόμενοι, πάλι πρόσκαιρα, στα κορόιδα που τους συντηρούν . Και, όπως η ιστορία διδάσκει, κάθε ολιγαρχικό κατεστημένο, όπως ακριβώς σκάει στην Ελλάδα ανα μία με δύο δεκαετίες, ακριβώς έτσι θα σκάει και στην Κύπρο, όσο η διαφθορά προελαύνει. Μέχρι που να διορθωθεί κάτι, τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος θα ανήκουν στην κατηγορία των κατ'εξακολούθηση χρεοκοπούντων, αισθανόμενοι περήφανοι για την εντιμότητα και την αποδοτικότητα που δεν έχουν. Οι Μιλόσεβιτς και οι Τσαουσέσκου του τόπου μας θα αρνούνται μέχρι την ώρα της οριστικής πτώσης τους ότι είναι παντελώς χρεοκοπημένοι. Τόσο οικονομικά, αλλά προτίστως ηθικά..

Ο Νίκος Ραφίδιας [ προσωπική ιστοσελίδα ] είναι Πολιτικός Επιστήμονας και ενεργός πολίτης στα πλαίσια της δημιουργίας ενός υγιούς Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το κείμενο αυτό γράφτηκε επειδή κατα την άποψη του η ενίσχυση του ελέγχου της ασυδοσίας είναι η μόνη διέξοδος για την εξυγίανση της κρατικής μας μηχανής.