Η προσβασιμότητα χάθηκε στη μετάφραση..

Πρόσφατα ήμουν στο Προεδρικό εξαιτίας της 3ης ημερίδας για την προσβασιμότητα. "-Φαϊ θα έχει;" με ρώτησαν κάποιοι φίλοι που "ενδιαφέρθηκαν" για το γεγονός. "-Δεν θα έχει..", τους απάντησα και η επόμενη τους πρόταση ήταν φυσικά "-Πήγαινε μόνος σου".. Για άλλη μία φορά, υπο την αιγίδα της Πρώτης Κυρίας Έλσης Χριστόφια αυτή τη φορά, μαζευτήκαμε όλοι εμείς οι γνωστοί-άγνωστοι να μιλήσουμε για την προσβασιμότητα. Οι συνήθεις γνωστοί-άγνωστοι ήταν ο Δημήτρης Λαμπριανίδης απο την Οργάνωση Παραπληγικών Κύπρου, η Γιάννα Ιωαννίδου απο την Κίνηση Προστασίας Δικαιωμάτων Πεζών, η υπουργός Εσωτερικών Ελένη Μαύρου, ο υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων Ευθύμιος Φλουρέντζος, ο δήμαρχος Λευκωσίας Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης, ο υπογράφων που θεωρεί ότι η επανάληψη των ημερίδων είναι μητέρα της μάθησης. Μου αρέσει να ακούω για έργα φτιαγμένα για μια καλύτερη κοινωνία. Μόνο μου παράπονο ότι τελικά όλα μένουν στο σχεδιασμό και τις μακέτες. Ή ολοκληρώνονται με τρόπο που τα καθιστά δυσλειτουργικά ή, ακόμα χειρότερα, παντελώς άχρηστα..

Μόλις ολοκληρώθηκε το εθιμοτυπικό μέρος, οι πλείστοι επίσημοι αποχώρησαν. Ο,τι πιο φυσιολογικό. Στο κάτω-κάτω δεν υπήρχε λόγος να τα ξανακούσουν. "Άν ήξερε ο κόσμος ότι ψηφίζει κάποιους που εμφανίζονται μόνο για τα τελετουργικά θα είχε πλάκα.." σιγοψυθήρισε κάποιος απο το ακροατήριο. Κάθε τρείς με έξι μήνες βρισκόμαστε και επαναλαμβάνουμε τα ίδια, πίνοντας καφέ και τρώγοντας βουτήματα απο το κρατικό χρήμα. Όπως κι αυτή τη φορά. Όπως θα γίνει σε μερικούς άλλους μήνες.. Ο κόσμος μας, πάλι, ψηφίζει αυτούς που θεωρεί συμπαθητικούς, όμορφους, λαοφιλείς. Άν είχε σαν κριτήριο του την ικανότητα η μεγάλη μάζα αυτών όλων των "αρμοδίων" θα ήταν στο ταμείο ανεργίας.. Επειδή όμως η ικανότητα δεν είναι κριτήριο, στο ταμείο ανεργίας αυτού του τόπου βρίσκονται οι ικανοί, αυτοί που θα μπορούσαν να κάνουν πραγματικότητα τα αειφόρα έργα, τα ουσιαστικά και τα χρήσιμα.

Το Δημήτρη τον γνώρισα τυχαία στο Facebook. Ανταλλάξαμε απόψεις, ιδέες, προτάσεις. Εννοείται ότι έμειναν στα χαρτιά. Με τη Γιάννα συνεργαζόμαστε στα πλαίσια της ΚΙ.ΔΙ.ΠΕ. Στα υπουργεία, ό,τι επισημαίνουμε και προτείνουμε, πανηγυρικά δεν γίνονται αποδεκτά. Έχουν καλύτερες ιδέες απο τις δικές μας. Περιέργως όμως δεν τις εφαρμόζουν. Ένα Σάββατο, σε συνεργασία με το Κίνημα Οικολόγων-Περιβαλλοντιστών κάναμε κάτι το πρωτοποριακό. Μαζευτήκαμε οι γνωστοί-άγνωστοι να κυκλοφορήσουμε στη Λευκωσία με αναπηρικά καροτσάκια, να δούμε την προσβασιμότητα απο τη μεριά των μή αρτιμελών.. Πολύ γέλιο! Έτρεχαν οι σερβιτόροι να μαζέψουν τις διαφημιστικές τους πινακίδες για να δημιουργήσουν χώρο. Και λίγο πιο κάτω συναντούσες καινούρια εμπόδια, σημάδια της αδιάφορης και αναίσθητης μας κοινωνίας. Με έβαλαν να βοηθώ ένα δήμαρχο να "κυλά" πιο εύκολα. "-Βοήθα τον λίγο.." ήταν η παρότρυνση του φίλου μου του Σάββα. "-Για ποιό λόγο να τον βοηθήσω;" του απάντησα "-Ας τον να βασανιστεί λίγο μπάς και καταλάβει τί προκαλεί ο ίδιος στους ανάπηρους με την ανικανότητα και την αδιαφορία του", του απάντησα..

Για να είμαι ειλικρινής, ο μόνος λόγος που συνεχίζω να πηγαίνω σε αυτές τις εκδηλώσεις είναι για να ρωτήσω το συνηθισμένο μου "γιατί".. Γιατί πάμε, γιατί τα λέμε, γιατί ξοδεύουμε το χρόνο μας όταν τα λέμε στων κουφών τη πόρτα.. Αυτή τη φορά όμως το "γιατί" μου ήταν μεγαλύτερο. Είχα υπόψην μου τη λεωφόρο Αρχαγγέλου όπου στη διάβαση πεζών δεν μπορεί να περάσει όχι αναπηρικό καροτσάκι αλλά ούτε ένας αρτιμελής άνθρωπος. Έργο απο τα πολύ πολύ πρόσφατα, κατασκευασμένο με τα χρήματα των κοινοτικών ταμείων!

Αυτη τη φορά όμως είχα και ένα πιο καινούριο στοιχείο, χαρακτηριστικό της απύθμενης βλακείας που χαρακτηρίζει αυτό τον τόπο και αυτό το λαό. Η οδός Φίλιππου Παπακυπριανού που συνδέει τα Λατσιά με το νέο ΓΣΠ.  Αυτό το έργο πάλευα να το ακυρώσω απο το σχεδιασμό του. Ήταν εμφανώς άχρηστο, κακοσχεδιασμένο, εξαιρετικά αταίριαστο με το χώρο που θα γινόταν.. Τελικά, έγινε όπως ακριβώς υπολόγισα! Ενώ στο παλιό της τμήμα έχει ποδηλατόδρομο στο τμήμα που μόλις κατασκευάστηκε δεν υπάρχει ποδηλατόδρομος. Δεν χωρούσε, μου είπε ένας αρμόδιος. Το πεζοδρόμιο αυτού του δρόμου πάλι δεν χωρούσε.. Αναγκαστικά κατασκευάστηκε πεζοδρόμιο με μόλις τρεις πλάκες, απλά για να πούν ότι υπάρχει πεζοδρόμιο. Στα στενά του σημεία όμως οι τρείς πλάκες γίνονται μία! Καμία απολύτως σημασία στην έννοια της προσβασιμότητας. Και ήρθε και η μέρα που ο Δήμος Λατσιών πήγε να βάλει στάση λεωφορείου.. Και φυσικά σε ένα πεζοδρόμιο με τρείς πλάκες η στάση τοποθετήθηκε πάνω στην κίτρινη γραμμή των τυφλών. Η προσβασιμότητα, για άλλη μιά φορά, πήρε το λεωφορείο για άλλες πολιτείες.

Στο έργο αυτό, όπως και σε όλα τα άλλα που σχεδιάζονται και υλοποιούνται κάθε τόσο, εμπλέκονται σχεδιαστές, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, υπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι. Κανένας τους δεν αντελήφθηκε τη βλακεία ώστε να την αποτρέψει; Προφανώς ΚΑΝΕΝΑΣ! Η απύθμενη βλακεία έγινε ένα ακόμη ολοκληρωμένο και συνάμα ημιτελές έργο, αντάξιο αυτού του μέτριου κόσμου που ψηφίζει, αντάξιο αυτών που τυχάρπαστα εκλέγονται. Άχρηστο, άσκοπο, βλακώδες. Οι τελευταίες πληροφορίες είπαν η προσβασιμότητα έχει αποκοιμηθεί μέσα στο λεωφορείο που επιβιβάστηκε.. Μέχρι που να ξυπνήσει και να κατέβει όμως, η βλακεία και η ανικανότητα θα δουλεύουν εις βάρος της..

ΥΓ. Σημειολογικά, κι επειδή ακόμη με ρωτούν για την πρόθεση ψήφου μου την προσεχή Κυριακή, ελπίζω να σας έδωσα να καταλάβετε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Κάποιοι θα συνεχίσουν να τρώνε απο το δικό σας ιδρώτα, οι υφιστάμενοι ή οι επόμενοι. Για την πλειοψηφία, η καθημερινότητα θα είναι λίγο πάνω, λίγο κάτω. Για τους αυριανούς έχοντες, θα υπάρχει μια γερή αντιμισθία και μια γερή σύνταξη που εσείς δεν θα δείτε ουδέποτε στη δική σας τζέπη..