Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Χωρίς ψευδαισθήσεις..

Και ξαφνικά μας προέκυψε άλλη μία κυβέρνηση, με όλους τους συνήθεις ύποπτους. Είθισται, μετά απο κάθε πόλεμο, οι νικητές να μοιράζονται τα λάφυρα. Είθισται και μετά απο κάθε εκλογική αναμέτρηση όλοι οι επίδοξοι συγκυβερνώντες να μοιράζουν τα λάφυρα της εξουσίας. Και αυτή τη φορά έγινε το ίδιο. Υποσχέθηκα σου τα υπουργεία τούτα, αποφάσισε ποιούς θέλεις να βάλεις.. Αυτή τη φορά μας ξένισε περισσότερο η απουσία γυναικών. Γιατί; Πόση σημασία έχει να βάλεις μια γυναίκα στο υπουργικό συμβούλιο; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ! Ένα πράγμα που έζησα κατα τις δύο τελευταίες διακυβερνήσεις, τις οποίες παρακολούθησα εκ των έσω, είναι το πολύ συνηθισμένο και αναμενόμενο εθιμικό γεγονός ότι άμα είσαι κοντά στην εκάστοτε εξουσία θα πάρεις μέρος απο τα λάφυρα, ένα υπουργείο, μια καρέκλα σε έναν ημικρατικό οργανισμό. Σημασία δεν έχουν τα προσόντα, σημασία έχει το πόσο κοντά στον τάδε ή στον δείνα πολιτικόν αρχηγό είσαι. Ανεξαρτήτως φύλου και ικανοτήτων, μιά καρέκλα θα είναι δική σου.

Τα τελευταία εφτά χρόνια έχω συνεργαστεί με αρκετούς απο τους προαναφερόμενους. Η ικανότητα των ανδρών ή των γυναικών υπουργών, βουλευτών, δημοτικών συμβούλων μετριέται μόνο άν έχουν να επιδείξουν ουσιαστικό έργο. Πόσοι έχετε αναρωτηθεί γιατί ένα έργο μένει πίσω; Πόσοι έχετε αναρωτηθεί γιατί σαν κοινωνία είμαστε τόσο καθυστερημένοι, οπισθοδρομικοί, αντιπαραγωγικοί και υστερόβουλοι; Πόσοι πολιτικοί έκαναν τομές στα υπουργεία, τα έδρανα, τα συμβούλια που ανέλαβαν, πόσοι βολευτές τίμησαν τη ψήφο που τους εμπιστεύτηκε ο λαός στα πρόσφατα χρόνια; Λέγεται ότι δεν φτιάχνεις ομελέτα, άν δεν σπάσεις αυγά. Μακάρι να ξέρατε πόσοι μπήκαν και βγήκαν με τα αυγά φυλαγμένα στην αυγοθήκη..

Ένα σημαντικό σημείο το οποίο προδίδει την ανικανότητα των πλείστων πολιτευτών μας είναι και η συνήθης αναφορά τους στην κυβερνώσα βουλή. Ζούμε σε μιά χώρα με ένα απο τα τελειότερα πολιτικά συστήματα. Ωστόσο, για να δουλέψει πρέπει να υπάρχει η σαφής διάκριση των θεσμών. Η βουλή υπάρχει για να νομοθετεί, η κυβέρνηση για να διακυβερνά στηριζόμενη στα νομοσχέδια που καταθέτει και στις προτάσεις νόμου που η βουλή οφείλει να ψηφίζει, η δικαστική εξουσία να επιτηρεί την ορθή εφαρμογή των νόμων. Όταν το ένα σώμα παύει να ασκεί τα καθήκοντα που οφείλει, ως οφείλει, το σύστημα μπαίνει στις διαδικασίες του αργού θανάτου, γίνεται σαθρό και καταρρέει.. Άν θέλετε πρόσφατα παραδείγματα, θυμηθείτε το φούσκωμα και το ξεφούσκωμα του χρηματιστηρίου, των ακινήτων, των τραπεζών.

Η κοινωνία έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό, διαχέει την εικόνα της σε όλα τα επιμέρους τμήματά της. Άν η κοινωνία είναι σαθρή έχει σαθρά υπουργεία, σαθρά δημαρχεία, σαθρά σχολεία, σαθρά πανεπιστήμια. Είναι μια κοινωνία που αρέσκεται να αυτοαποκαλείται επιτυχημένη αλλά όλοι γνωρίζουν το αυτονόητο, ηθικά και υλικά είναι χρεοκοπημένη. Όταν στήνεις μία εταιρεία πρέπει αναγκαστικά να τοποθετήσεις τα σωστά άτομα στις σωστές θέσεις, να κινηθείς όσο πιο σωστά και γρήγορα για να αποκτήσεις μερίδιο αγοράς και κερδοφορία. Άν δεν το κάνεις, σε εύλογο χρονικό διάστημα η εταιρεία θα χρεοκοπήσει και το αόρατο χέρι της οικονομίας θα έχει επιτελέσει το ρόλο του ως είθισται. Το κράτος έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, δεν κλείνει, συνεχίζει να υπάρχει μέχρι που να φτάσει στη χρεοκοπία. Και πάλι, απλά φορτώνει το λαό με επιπλέον χρέη και ξανα προς την ασυδοσία τραβά. Μέχρι την επόμενη χρεοκοπία. Η Ελλάδα (ξανα)χρεοκόπησε στις μέρες μας επειδή απέτυχε σαν εταιρεία, σαν κράτος, σαν κοινωνία. Όπως μας συνήθισε κατα τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων. Η Κύπρος ακολουθεί πιστά το ίδιο δρομολόγιο.

Επομένως, άν σας προβληματίζει η απουσία γυναικών απο το νέο υπουργικό συμβούλιο σημαίνει ότι δεν έχετε αντιληφθεί κάτι πολύ απλό, ότι είναι άλλο ένα σημάδι αποτυχίας αλλά και μια ευκαιρία να καταλάβετε ότι δεν πάμε καλά για πάρα πολλούς λόγους και αυτός είναι άλλος ένας.. Στο κάτω-κάτω οι γυναίκες θα έχουν την τύχη να επικαλεστούν το άλλοθι της απουσίας τους στην επόμενη μας μεγάλη αποτυχία.. Το σημερινό άρθρο, είναι αφιερωμένο στην Αλεξία και τον Αναστάσιο που ως υπεύθυνοι πολίτες επιζητούν την βελτίωση των θεσμών αυτής της κοινωνίας, όσο κι άν αυτό, στις μέρες μας, είναι μια ακόμη ψευδαίσθηση.

Ο Νίκος Ραφίδιας είναι πολιτικός επιστήμονας, μέλος της επιτροπής Συγκοινωνιών και Έργων, της επιτροπής Οικονομικών και της επιτροπής Εμπορίου Βιομηχανίας και Τουρισμού στο Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών. Οι απόψεις που εκφράζονται αποτελούν κατα καιρούς προτάσεις και εισηγήσεις του σε αυτές τις επιτροπές ή στα αντίστοιχα υπουργεία.