Βρήκαμε αισίως άλλη μια πρωτομαγιά.. Ανεπίσημα, και σχετικά νωρίς, ήρθε το Καλοκαίρι και ο καύσωνας.. Αρχίζω και πάλι, για άλλο ένα καλοκαίρι, να νιώθω ότι εδώ είναι η κόλαση. Όσο μεγαλώνω, αυτός ο τόπος με κουράζει ακόμα πιο πολύ, λόγω της ζέστης, λόγω της κρίσης, λόγω της παρακμής του, λόγω της υποκρισίας του. Ακούω για άλλη μια φορά τις βαρύγδουπες δηλώσεις της επετείου της Εργατικής Πρωτομαγιάς σε ένα τόπο που η εργασία και το οχτάωρο είναι απο καιρό μουσειακά εκθέματα. Ακούω για άλλη μια φορά, τις ίδιες βαρύγδουπες δηλώσεις, απο τους παρωχημένους και ανίκανους ανθρώπους που είτε λόγω της ανικανότητας τους, είτε λόγω του ίδιου συμφέροντος, κατέλυσαν εργολαβικά το σύστημα, απο τους ανθρώπους που διέλυσαν αυτό τον τόπο και το όποιο μέλλον είχε. Ειρωνία παμμέγιστη, το ότι όσα ζούμε τα ξεκίνησε η δεξιά στην προηγούμενη της διακυβέρνηση και με την αμέριστη συνεισφορά της πρόσφατης αριστερής διακυβέρνησης έβαλε και την επίσημη ταφόπλακα. Τα πραγματικά δεδομένα όμως, η ιστορία τα αποκαλύπτει, δυστυχώς, με εξαιρετική καθυστέρηση..
Στα τελευταία δεκαπέντε χρόνια είχα την "τύχη" να ζήσω της απόλυτη παρακμή της μάνας- Ελλάδας. Ζώντας σε ένα κράτος που μισούσε την ύπαρξη του, που έβαζε τρικλοποδιές στο γείτονα του, που ζούσε απο το να τρώει τις σάρκες του όσπου να μην απομείνει τίποτε. Για να κλαίει μετά ότι φταίγαν οι άλλοι! Η ευθύνη ανήκει πάντα στους ξένους. Οι δικοί μας ανίκανοι-καιροσκόποι δεν έχουν ποτέ μερίδιο ευθύνης! Στα τριανταεφτά μου έλαχε να ζήσω την απόλυτη παρακμή της κόρης-Κύπρου. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο! Αφού όλοι έφαγαν όσα έβρισκαν. Και αφού κανένας δεν τολμούσε ή δεν ήθελε να τους αποτρέψει. Σε ένα τόπο όπου οι υστερόβουλοι ήταν οι ειδήμονες και οι προνοητικοί ήταν οι επικίνδυνοι.
Η κρίση είναι σχεδόν πάντα διαδυνδεδεμένη με την κρίση της παιδείας. Αυτός ο τόπος έχει διαχρονική έλλειψη πραγματικής παιδείας και ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών. Είναι γεμάτος πτυχία, σε μεγάλο βαθμό αγορασμένα ή χαρισμένα, αλλά κενός απο πραγματική και ουσιαστική παιδεία. Κυρίως επειδή ο κόσμος του αρέσκεται να θυσιάζει τη σκέψη του και την κριτική στο βωμό της κολακείας και του προσωπικού του οφέλους. Αισθάνομαι, όλο και περισσότερο, ότι είμαστε όμηροι μιας κουστωδίας ακριβοπληρωμένων καιροσκόπων που διακυρήσσουν περίτρανα όλα όσα πρέπει εμείς όλοι να εφαρμόζουμε για τη βελτίωση μας, αλλά (φυσικά) όχι οι ίδιοι αυτοί που τα διακυρήσσουν. Πρίν λίγο καιρό, τυχαία, είχα πεί σε μια παρέα ότι άν βάλεις σε μια αίθουσα μερικούς καθηγητές Πανεπιστημίων θα σκοτωθούν με τον ίδιο τρόπο όπως σκοτώνονται οι "κατίνες" της κάθε γειτονιάς. Μερικές μέρες μετά, σε μια δεξαμενή σκέψης, έτυχε να το ζήσω και αυτό, ιδίοις όμμασι. Απουσία ουσιαστικών επιχειρημάτων και της ικανότητας να απαντήσεις στοιχειοθετημένα και εμπεριστατωμένα, καταλήγεις αναγκαστικά και φυσιολογικά, μέρος της κατινιάς.. Ή, εναλλακτικά, γίνεσαι ένα με τους υπόλοιπους στρουθοκάμηλους..
Αυτός ο τόπος είναι καταραμένος να διολισθαίνει επειδή η μάζα είναι σε μεγάλο βαθμό κοινωνικά αμόρφωτη. Και σαν κοινωνικά αμόρφωτη και συνεπακόλουθα άβουλη, αφήνεται μοιρολατρικά στις μονόφθαλμες εξουσίες που διαχρονικά και εργολαβικά διαλύουν τα θεμέλια της, τρώγοντας τις σάρκες της. Αυτός ο τόπος, πολύ φυσιολογικά, σήμερα έχει στερέψει απο επιλογές. Είναι η ύστατη ώρα όπου είτε θα επιβληθεί της επικρατούσας χολέρας είτε θα βυθιστεί πλήρως στο βούρκο της. Τα χελιδόνια δεν μπορούν να φέρουν την άνοιξη σε ένα τόπο που λατρεύει τη χολέρα. Η ελπίδα, είναι το μόνο που του απέμεινε, άν δεν έχει διολισθίσει ήδη στον επικρατούντα βούρκο..
Καλό μήνα και καλή υπομονή..
