Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Συμβουλές αειφορίας και συμβουλές κατάρρευσης

Τις τελευταίες μέρες καλούμαι σε καθημερινή βάση να εξηγήσω πώς γίνεται να ζητούνται συνεχώς θυσίες απο μέρους των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων και των ανέργων αλλά αυτές να μην αγγίζουν ποτέ τους πραγματικά έχοντες. Η απάντηση μου είναι πολύ απλή αλλά και πολύ πικρή..

Για μια πολύ μεγάλη σειρά ετών όλοι όσοι είχαν προνομιακή πρόσβαση στο σύστημα ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΝ συνεχείς αυξήσεις. Οι συνεχείς αυξήσεις μπορούν να δικαιολογηθούν μόνο εξαιτίας της αύξησης της παραγωγικότητας και της κερδοφορίας. Όσο εισρέει ζεστό χρήμα στα δημόσια ταμεία δύναται να μετατραπεί είτε (-) σε επενδύσεις, προς διατήρηση ή προστασία της αειφορείας είτε (-) σε μισθολογικές αυξήσεις, προς εξυπηρέτηση των ψηφοθηρικών επιδιώξεων των εκάστοτε κυβερνώντων.

Σε κάποια πολύ συγκεκριμένη χρονική στιγμή που η παραγωγικότητα και η κερδοφορία δεν επιτυγχάνονταν πλέον η τότε κυβέρνηση προχώρησε στη σύναψη δανείου απο τη Ρωσία.
Ήταν μια κομβική στιγμή καθώς με εκείνο το δάνειο υπήρχαν δύο πιθανότητες:
Η πρώτη, παρέπεμπε σε επενδύσεις ανασυγκρότησης της οικονομίας. Η δεύτερη, παρέμεμπε στη συνέχιση της επικρατούσας κατάστασης των αστόχευτων κατασπαταλήσεων που ακολουθούσαν, πιστοί στα βήματα των προκατόχων τους.

Το σύστημα μας, σε εκείνη τη χρονική στιγμή, μετατράπηκε ξεκάθαρα απο βιώσιμο σε σύστημα Πόνζι. Όσοι είχαν προνομιακή μεταχείριση συνέχισαν να απολαμβάνουν τα "κεκτημένα" τους αλλά όσοι ήταν εκτός του κυκλώματος απορούσαν με το ασύλληπτης εξαπάτησης αυτό φαινόμενο. Οι γνώστες των φαινομένων Πόνζι αναγνώρισαν τότε την αρχή του τέλους.

Πώς ακριβώς λειτουργεί ένα σύστημα Πόνζι : 

Σκεφτείτε για μια στιγμή ένα κόσμο όπου υπάρχουν εσαεί προνομιούχοι που όμως στηρίζονται σε βάρος μιας μάζας. Μιας μάζας που με τη δική της συνεισφορά δίνει αυξήσεις στο εισόδημα μιας πολύ μικρης ομάδας προνομιούχων.

Ένα κόσμο όπου οι προνομιακοί μισθοί των χιλιάδων ευρώ δικαιούνται συνεχών αυξήσεων, οι μισθοί των μερικών εκατοντάδων ευρώ παραμένουν σταθεροί ή μειώνονται και οι συντάξεις των εκατοντάδων ευρώ παραμένουν σταθερές ή μειώνονται.

Έναν κόσμο όπου δικαιούχοι είναι μόνο τα μέλη της επικρατούσας ελίτ! Αυτά τα συστήματα καταρρέουν μόλις η μάζα αδυνατεί να συνεισφέρει πλέον στη διατήρηση της επικρατούσας κατάστασης. Συνήθως οφείλεται στη μείωση της καταναλωτικής δαπάνης που επιφέρει το φαινόμενο της δραματικής αύξησης της ανεργίας. Οι πολλοί δεν εισφέρουν πλέον, οι λίγοι συνεχίζουν να εισπράττουν αυξήσεις όσο μπορεί το κράτος να δανείζεται.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που τα Πόνζι καταρρέουν εύκολα στον ιδιωτικό τομέα αλλά είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτα στον δημόσιο.

Σε μια εργασία που έκανα προ κάποιων ετών για το φαινόμενο της οικονομικής κατάρρευσης είχα καταλήξει στο συμπέρασμα της απληστείας και της βλακείας. ΑΠΛΗΣΤΕΙΑ επειδή εσύ κρίνεις ότι δικαιούσαι αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα αυτός που σου τα δίνει. ΒΛΑΚΕΙΑ επειδή νομίζεις ότι αυτό το σύστημα μπορεί να συνεχίζεται εσαεί. Με μια καινούρια ανάλυση που έκανα πιο πρόσφατα, ανακάλυψα μια καινούρια παράμετρο η οποία μου είχε διαφύγει. Η παράμετρος αυτή είναι η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ! Δικαιούσαι να στηρίζεσαι στα προνόμια της απληστείας και της βλακείας ΓΙΑ ΟΣΟ ΧΡΟΝΟ η διαφθορά του συστήματος σου, σου το επιτρέπει.

Και όπως αναφέρει και ο ποιητής, όσο είσαι αφοσιωμένος στην επιδίωξη σου να αλυσοδέσεις τον Ελλήσποντο, πρέπει να είσαι και έτοιμος αντίστοιχα για το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.. 

Αφιερωμένο σε όσους επιτρέπεται ακόμη να είναι διεφθαρμένοι και, ακόμη περισσότερο, σε αυτούς που περιμένουν τη διόρθωση της σημερινής ασυδοσίας.

( Στόχος - νούμερο δύο - της νέας χρονιάς: ΚΑΝΕ ΤΟΥΣ ΑΛΗΤΕΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΑΒΟΛΑ.. )