H (φυσιολογική) διάλυση ενός διεφθαρμένου συστήματος..

Όλα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες είναι απίστευτα κωμικά αλλά και τραγικά. Φύγαμε απο το "παρα πέντε" και φτάσαμε στο "και πέντε" και ακόμα αναζητούμε τους ενόχους ! Μπήκαμε σε ένα μνημόνιο αλλά κανένας δεν φταίει για τα όσα έγιναν ! Κανένας δεν είδε το πρόβλημα. Κανένας, προφανώς, δεν είχε την ικανότητα να το δεί ! Κανένας δεν έφταιγε για το ότι δεν είχαμε χρήματα στα ταμεία αλλά δίναμε παροχές. Κανένας δεν είναι ένοχος για το ότι δημιουργήσαμε απίστευτες ασυμμετρίες επειδή θέλαμε να δίνουμε κλειδωμένες αυξήσεις και ΑΤΑ στους προνομιούχους, στηριζόμενοι σε δανεικά. Φταίουν (εννοείται) αυτοί που μας τα έδιναν.. Αλλά η δική τους δουλειά ήταν να μας δίνουν.. Για να έχουν έπειτα απαιτήσεις απο εμάς, απο τα παιδιά μας και απο τα εγγόνια μας.. Αυτή όμως είναι η δουλειά των δανειστών.

Εμείς, πάλι, έχουμε δημιουργήσει ένα απίστευτο δομικό πρόβλημα, τα τελευταία χρόνια, προσηλωμένοι στη δημιουργική λογιστική και τη φούσκα που προκάλεσε αλλά δεν θέλουμε ούτε σήμερα να το παραδεχτούμε, ούτε βέβαια να το λύσουμε παίρνοντας κάποια στοιχειώδη μέτρα. Το χάσμα μεταξύ του άνεργου και του προνομιούχου λύνεται μόνο με στοχευμένες δράσεις όπως η αύξηση της φορολογίας και η επιχορήγηση της επιχειρηματικότητας. Δεν λύνεται με το να μεταφέρεις τις ευθύνες σου και την ανικανότητα σου στους κακούς ξένους δανειστές. Άν ήταν στο χέρι μου δεν θα έδινα την άδεια μου για να κάνουμε δάνειο ώστε οι προνομιούχοι να παραμένουν προνομιούχοι χάρη στα δανεικά που πήραν για άλλη μια φορά απο εμένα και τη σύνταξη που θα έπαιρνα.

Κάποιοι άλλοι, εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να ισχυρίζονται ότι δικαιούνται τα κεκτημένα τους, προσποιούμενοι ότι προέρχονται απο την παραγωγικότητα τους και όχι απο τη συνεχή καταλήστευση του υστερήματος της πλειοψηφίας και της σύνταξης των παιδιών και των εγγονιών τους. Ακόμα και τώρα που είμαστε στο "και πέντε" !

Πριν απο δύο χρόνια, όταν η χρεοκοπία ήταν ακόμη στα σενάρια, όλα τα στελέχη των κομμάτων κληθήκαμε να αναπτύξουμε εναλλακτικά σενάρια. Το καλοκαίρι του 2012 ! Εννιά ολόκληρους μήνες πριν σκάσει η φούσκα. Την υστάτη, την ώρα που έπρεπε να εφαρμόσουμε τα σενάρια και τους σχεδιασμούς μας, περιέργως δεν είχαμε τίποτα να προτείνουμε. Σαν να μην είχαμε μελετήσει ούτε ένα εναλλακτικό σενάριο ! Αυτές τις μέρες, το σενάριο της κακής τράπεζας ξαναπαίζει στις ειδήσεις. Έχεις δύο τράπεζες, προβληματικές όσο δεν πάει. Άν τις ενώσεις, απλά αυξάνεις τον συστημικό κίνδυνο και αναγκαστικά απολύεις σταδιακά το προσωπικό τους, περιμένοντας το οριστικό τους λουκέτο..

Εναλλακτικά, χωρίζεις και τις δύο τράπεζες σε καλή και κακή. Κρατάς την καλή Α και την καλή Β και τις πουλάς σε δύο υγιείς ενδιαφερόμενους, με υγιή οικονομική κατάσταση και επαρκή ρευστότητα που θα βοηθήσει στην ταχεία ανόρθωση της οικονομίας σου.. Παύεις, με αυτό τον τρόπο, να έχεις πρόβλημα συστημικότητας.. Μεταφέρεις τα προβληματικά δάνεια της κακής Α και της κακής Β σε ένα νέο σώμα (ή και σε δύο, ή τρία..) όπου σε βάθος χρόνου θα έχεις πάρει κάποια ποσά, λόγω της ενοικίασης ή της πώλησης αυτών των περιουσιακών στοιχείων. Δεν είναι δική μου έμπνευση. Εφαρμόστηκε πριν λίγα χρόνια στη Βρετανία, στην περίπτωση της Northern Rock. Και δούλεψε άψογα, άν κρίνουμε απο το αποτέλεσμα !

Η διεθνής εμπειρία είχε να μας πεί πολλά., αλλά εμείς δεν θέλαμε (και ούτε σήμερα θέλουμε..) να ακούσουμε. Υπάρχουν χώρες που πέρασαν τα ίδια και χειρότερα, πριν δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια και αυτή τη στιγμή ευημερούν. Αυτές που πήραν μέτρα έγκαιρα. Αυτές που τιμώρησαν παραδειγματικά και έστειλαν στη φυλακή τους ενόχους. Αυτές που έδωσαν το μήνυμα ότι η τυχόν δική τους ανοχή θα ήταν άλλη μια συμμετοχή στο έγκλημα.

Υπάρχουν κάποιες άλλες χώρες που έκαναν ότι και οι στρουθοκάμηλοι. Έκρυψαν το κεφάλι τους (το υπόλοιπο πρόβλημα δεν μπορούσαν να το κρύψουν..) όσπου να μεταφερθεί η ανάγκη για λύση στους επόμενους. Αυτές οι χώρες χρεοκοπούσαν και θα χρεοκοπούν κατ εξακολούθηση. Και φτάνουν στο σημείο να χάσουν την κινητή περιουσία τους, έπειτα την ακίνητη και έπειτα ό,τι άλλο έχει μείνει.. Ημικρατικούς, λιμάνια, τηλεπικοινωνίες. Είχαν πρώτα απολέσει την αξιοπρέπεια τους. Γιατί κάθε λαός που δεν θέλει να διαχειριστεί σοφά και συνετά τα του οίκου του και τα της επιβίωσης του και επιλέγει να χρυσοπληρώνει άδικα και άσκοπα τους χείριστους, απλά δεν έχει αξιοπρέπεια..

Το κορυφαίο της κατάντιας μας το άκουσα στις χθεσινές ειδήσεις απο εν ενεργεία υπουργό. Φταίει ο νόμος και πρέπει να τον αλλάξουμε ! Άν το πιο βολικό και  το πιο εύκαιρο, αγαπητέ υπουργέ, είναι να αλλάζουμε τους νόμους, για να μπορούμε να συγκλύψουμε τις παρανομίες του κράτους μας, ξέρουμε ήδη, απο τώρα, και τί άλλο μας περιμένει..

Τα φαινόμενα ΠΟΝΖΙ και τα κράτη ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ

Σε σημερινό άρθρο της Σημερινής αναλύεται μια εξαιρετικά προχωρημένη υπόθεση όπου ένας δικηγόρος αρνείται να καταβάλει τις "οφειλές" του στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, στα πλαίσια "πολιτικής ανυπακοής" .

[ διάβασε το ΑΡΘΡΟ ]

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η νομική πτυχή άν αναλογιστούμε τις ανισορροπίες που δημιούργησαν διαχρονικά οι κυβερνήσεις μας με το να παρέχουν κλειδωμένες αυξήσεις σε μια μερίδα "κομματικών προνομιούχων" κλέβοντας στην ουσία αυτά τα ποσά απο τις εισφορές της πλειοψηφίας.

Άν το δούμε απο την πλευρά του φαινομένου της ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΑΓΑΘΩΝ [ δες το παλιότερο άρθρο ], το κράτος επέτρεπε σε μια μερίδα προνομιούχων να βάζουν απο μιά αγελάδα στο κοινό λιβάδι και επέτρεψε σε χίλια χωριά να βάλουν απο μια αγελάδα μόνο. Στο σενάριο μας, ο κάθε προνομιούχος απολάμβανε τα οφέλη της προσωπικής του αγελάδας και τα χωριά έμαθαν να ζούν απο τα οφέλη της μίας μόνο αγελάδας. 

Την ώρα που το κράτος είδε το γρασίδι να μειώνεται δραματικά, πέταξε έξω απο το λιβάδι κάθε αγελάδα που τάιζε τα χωριά και άφησε μόνο τις αγελάδες που τάιζαν τους προνομιούχους, δημιουργώντας τις συνθήκες ταχύτερης κατάρρευσης του έτσι κι αλλιώς διαλυμένου του συστήματος..

Τί μπορεί να κάνει ένας πολίτης όταν το κράτος του τον κλέβει νομιμοποιώντας, κατα το δοκούν, την παρανομία ή την ασυδοσία ;

Πώς μπορεί ο πολίτης να διεκδικήσει τα στοιχειώδη δικαιώματα του απο ένα τέτοιο κράτος όταν μια αγωγή του προς το κράτος ή τον όποιο παρανομούντα κρατικό οργανισμό θα εκδικαστεί μετά απο 5-7 χρόνια ενώ την ίδια ώρα οι αγωγές του κράτους έναντι του εκδικάζονται σε 1 περίπου χρόνο, όπως γίνεται και στη συγκεκριμένη περίπτωση ( άλλο ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο ! ) ;

Πώς μπορεί ένας πολίτης να προστατέψει τον εαυτό του όταν έχει γεννηθεί σε ένα κράτος που βρίσκεται σε κατ εξακολούθηση χρεοκοπία  ;

Η απάντηση είναι απλή. ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΕΙ !

Η συνταγή αυτή είναι σίγουρη, εγγυημένη και ακολουθείται για αιώνες. Τα κράτη που χρεοκοπούν είτε διορθώνουν άμεσα την κατάσταση με εσωτερικές ρυθμίσεις είτε αναγκάζουν έμμεσα τον πληθυσμό τους να αναζητήσει ένα τόπο όπου θα έχει μια πιο αξιοπρεπή διαβίωση και θα στέλλει συνάλλαγμα στην μητρώα γη (για να μπορέσουν να τρών εσαεί οι προνομιούχοι..) !

Άν αναλογιστούμε ότι η Ελλάδα έστελλε καράβια εργατικού δυναμικού στις ΗΠΑ και τη Γερμανία και η Ιρλανδία ήταν στην πρώτη τριάδα οικονομικών μεταναστών των ΗΠΑ μπορούμε εύκολα να δούμε τις δικές μας επιλογές σήμερα.

Οι επιλογές μας είναι η παραμονή σε ένα κράτος ΠΥΡΑΜΙΔΑ ή η αναζήτηση ενός πιο υγιούς..

Εσείς, τί επιλέγετε ;

Ο Νίκος Ραφίδιας [ προσωπική ιστοσελίδα ] είναι Πολιτικός Επιστήμονας και ενεργός πολίτης στα πλαίσια της δημιουργίας ενός υγιούς Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το κείμενο αυτό γράφτηκε επειδή κατα την άποψη του η ενίσχυση του ελέγχου της ασυδοσίας είναι η μόνη διέξοδος για την εξυγίανση της κρατικής μας μηχανής.